เช้านี้คิดอ่านจะเขียนอะไรตั้งหลายเรื่อง แต่เมื่อนึกถึงงานที่ยังไม่ได้สะสาง เนื่องจากแกล้งทำเป็นลืมไป 2-3 วัน ความเครียดเล็กๆก็บังเกิด ชื่อเรื่องที่จะเขียนยังคงชัดเจนทุกเรื่อง แต่พลังเริ่มถดถอย คิดแต่ว่าจะทำงานให้ทันได้อย่างไร ซ้ำซาก วนเวียนอยู่นานจนล้า อะไรบ้างล่ะที่เป็นส่วนประกอบของดิน(พอกหางหมู)ก้อนนั้น
อย่ากระนั้นเลย .. ยังไม่เขียนเรื่องอันเกิดจากประสบการณ์ที่ตั้งใจจะเขียนดีกว่า .. แต่สัญญาว่าจะไม่เบี้ยวนานเกินไป กับเรื่องที่ตั้งชื่อไว้ในใจว่า .. " แค่สลับสายไฟเส้นเดียว .. หมูโดนเคี้ยวไปแล้วไม่รู้เท่าไหร่ ? " โปรดคอยติดตาม
ว่าด้วยเรื่องของ คนใจงาม ตามที่จั่วหัวไว้ข้างบน
ใครบ้างไม่อยากพบ อยากสัมผัส คนใจงาม ?
ไม่มีใช่มั้ยครับ .. งั้น อีกคำถามครับ
ที่ว่า คนใจงาม นั้น เป็นอย่างไร ?
ผมคิดว่าพอจะตอบได้ แต่ไม่น่าจะดีนัก สู้ไปอ่าน คนใจงาม ของ คุณหมอประเวศ ไม่ได้หรอกครับ เชิญคลิกเข้าไปอ่านนะครับ .. ส่วนผมนั้น ขอตัวไปจัดการกับก้อนดิน ก่อนที่หางหมูจะขาดครับ .. สวัสดี.
สวัสดีค่ะท่านอาจารย์Handy
test test test
คนจะสวย สวยจรรยา ใช่ตาหวาน
คนจะมี มีสินทรัพย์ ใช่อยู่นาน
คนจะรวย รวยศีลทาน ใช่บ้านโต
หากผิดพลั้งไป โปรดอภัยค่ะ
สวัสดีค่ะ...อาจารย์ Handy
ไม่ได้เข้ามาทักทายสวัสดีท่านนานมากเลยค่ะ เพียงแต่อ่าน..แต่วันนี้โดนใจในบทความเรือง "คนใจงาม" ของท่าน อ.หมอประเวส วะสีค่ะ...ทำให้เช้านี้ของการทำงานด้วยใจที่สงบนิ่ง และเชื่อมั่นในความดีงามที่เราทำค่ะ...แม้ไม่มีใครเห็นแต่เราเท่านั้นที่เป็นผู้ทราบก็เพียงพอแล้วค่ะ
(^____^)
ขอบคุณค่ะ
กะปุ๋ม
สวัสดีครับ คุณน้อง Ka-Poom
ขอบคุณที่แวะมาเยี่ยม นึกว่าหายไปไหน แต่ก็ได้ติดตามดูอยู่บ่อยๆเช่นกันครับ เช่นที่ไปแลกเปลี่ยนไว้ที่ Blog ของ คุณนายดอกเตอร์ เป็นต้น.
ศานติสุขยามเช้าค่ะ อ.Handy น้องKa-Poom และครูอ้อย เพิ่งไปดูดอกไม้ฤดูใบไม้ผลิที่แวนคูเวอร์ ในบล็อกคุณมัทนามา สวยมากๆเลยค่ะ ยิ่งได้ตามไปอ่าน "คนใจงาม" ยิ่งทำให้รู้สึกว่ามุมที่เรามองโลกสามารถสร้างความรู้สึกดีๆ เป็นแรงบันดาลใจ เป็นข้อคิดในการมีชีวิตอยู่อย่างเป็นประโยชน์ต่อตนเองและผู้อื่น
ดินที่หางหมู ใจเย็นๆค่อยๆแกะ ค่อยๆขูดนะคะ เดี๋ยวหมูเจ็บ วิ่งหนี