storage ของหุ่นคงจะเต็มอย่างรวดเร็ว ถ้าเที่ยวไปจำทุกอย่าง

จริงๆ แล้วในระบบคอมพิวเตอร์ก็มีวิธีจำลองการลืมแบบง่ายๆ เหมือนกัน ยกตัวอย่างเช่น ธนาคาร ที่บัญชีของใครเงินเหลือน้อยๆ ก็จะถูกลืมจากคอมพิวเตอร์ของธนาคารไป :-P 

หรือแม้แต่มีอะไร คล้ายๆ ความจำระยะสั้นและระยะยาว อะไรระยะยาวก็อาจจะอยู่ Harddisk อะไรระยะสั้นก็อาจจะอยู่ใน Ram เป็นต้น

แต่การฟังแบบไม่ตั้งใจ ยังไม่เคยได้ยินว่าใครทำ :-)

อ้อ เรายังเป็นคน ที่ยังลืม และฟังอย่างไม่ตั้งใจบางครั้ง

ใช่แล้วคุณวีร์ คอมพิวเตอร์ดูเหมือนจะมีความสามารถอะไร คล้ายๆคน และ หลายๆอย่างก็มากกว่าคน ไม่ต้องพูดถึง quantum computer ก็ยังเก่งกว่าคนในหลายๆด้าน

แต่การทำ simulation ให้มันเหมือนคนที่ ไม่ได้มีเหตุผล มี logic ซะตลอดเวลาหรือคงที่ นี่สิ  : )

ไอ้ที่ลืมก็ไม่ใช่เพราะสมองเต็มแล้วลืมซะด้วย
สมองยังมี disk space แต่มันจำไม่ได้ หรือ จำๆลืมๆ : )

ขอบคุณทั้งคุณวีร์และคุณใบบุญ นะคะที่แวะมาลงความเห็น 

ว่าจะเขียนขอบคุณ ตั้งแต่ comment ที่แล้ว แต่ลืมซะฉิบ! : P 

สวัสดีค่ะคุณมัท

มายิ้มๆกับ..คอมพิวเตอร์และคนค่ะ..อย่างน้อยเบิร์ดก็รู้สึกดีเพราะเบิร์ดสามารถเลือกที่จะจำ และเลือกที่จะลืมได้ อิ อิ..

คนเราถ้าไม่ขี้ลืมซะบ้าง เราก็คงไม่ใช่คน 

ถูกต้องนะคร้าบ

พระเจ้า  มอบคุณสมบัติวิเศษ ให้คนเราคือสามารถที่จะลืมได้ เพื่อที่คนเรา จะได้มีชีวิตอยู่ได้

เพราะ  เรื่องราวที่น่าลืม มีมากพอกับที่น่าจำ  หรือจะมากกว่า ด้วยซ้ำ  วันนี้ ถ้าจำเรื่องราว เมื่อ 40 ปีก่อนได้หมด คงจะแย่ เพราะมีเรื่องราวที่ไม่อยากจำเลยหลายเรื่อง

เมื่อ หลายปีก่อน  ออกจากบ้าน ปิดประดูบ้าน ล็อกลูกบิด เรียบร้อย     นึกขึ้นมาได้ว่า ลูกกุญแจบ้านอยู่ในรถ     เดินไปที่รถ  ก็เพิ่งนึกได้ว่า กุญแจรถดันอยู่ในบ้าน    สรุปเข้าไม่ได้ ทั้งรถ ทั้งบ้าน 

เนี่ยถ้า ถ้าเป็นหุ่นยนต์ตัวนั้นมันคงไม่ลืม  วันนั้นต้องเอาไม้ทุบ ลูกบิด ถึงจะเข้าได้ ทั้งบ้าน ทั้งรถ แต่ก็ภูมิใจ ที่ลืมบ้าง หลงบ้าง เพราะจะได้เป็นคน

ทำให้นึกถึงภาพยนตร์เรื่อง Eternal Sunshine of the Spotless Mind เลยนะคะ ที่ผู้คนในเรื่องพากันหาวิธีลบความทรงจำที่เจ็บปวดต่างๆ แต่จริงๆแล้วการไม่อาจรักษาความทรงจำเหล่านั้นไว้ได้กลับเจ็บปวดยิ่งกว่า

ทุกเรื่องในชีวิต เป็นส่วนสร้างและปะติดปะต่อเป็นตัวตนของเราในทุกวันนี้ ทั้งสิ้น

แต่หากจำได้ทุกอย่างแบบหุ่นยนต์ Half Life ในแง่หนึ่งคงดี เพราะจะได้เรียนรู้และไม่ทำผิดซ้ำซาก แต่ในอีกแง่หนึ่งคงทำให้เกิดความวุ่นวายน่าดู เพราะเราไม่สามารถลืม คลายจากความโกรธ และ ความทุกข์ต่างๆได้ เวลาไม่สามารถเยียวยาจิตใจได้ ทุกอย่างชัดเจนมากเกินไป ทุกรายละเอียดอยู่ครบจนเกินไป

เป็นอย่างมนุษย์ปกติ ก็น่าจะดีแล้วล่ะค่ะ จำได้มั่ง ไม่ได้มั่ง หลงๆ ลืมๆ ไปตามวัย ก็ไม่ว่ากัน อะไรที่แล้วไปแล้ว หายโกรธแล้ว จะได้อภัยกันได้

คุณเบิร์ด , หมอจิ้น , คุณบู้บี้จัง , น้องแอน (pinkyannie): ขอบคุณมากค่ะที่แวะมาอ่านและลงความเห็น

เห็นด้วยค่ะ เป็นคนไม่ perfect แบบนี้แหละค่ะ ชีวิตมีสีสันดี : )