ผมนึกไม่ออกว่า
จะเข็ดขี้เช็ดเยี่ยวเฌวาได้อย่างไร
จะซักผ้าอ้อมเปื้อนขี้เปื้อนเยี่ยวเฌวาได้อย่างไร
และอื่น ๆ อีกสาระพัดสาระพัน
วันที่เฌวาและแม่ยังอยู่ที่โรงพยาบาล พยาบาลเรียกทั้งพ่อแม่มือใหม่ไปอบรม
พยาบาลสอนให้อาบน้ำ สอนพับและใส่ผ้าอ้อม เป็นต้นทุนให้ผมกลับบ้านมาเป็นพ่อมือใหม่
ออกจากโรงพยาบาลถึงบ้าน ไม่มีเวลาทันได้คิดว่าจะทำได้หรือไม่ เป็นไปโดยอัตโนมัติ
ช่วงเฌวาอายุ ๑ – ๓ เดือน ผมใช้เวลาอยู่บ้านเป็นส่วนมาก
ตื่นเช้ามาซักผ้าอ้อมที่แช่ไว้ตั้งแต่เมื่อวาน ผ้าอ้อมเปื้อนเยี่ยวล้างน้ำออกครั้งนึงก่อนแช่ ผ้าอ้อมเปื้อนขี้ต้องล้างออกก่อนแช่เช่นกัน
เฌวาใช้ผ้าอ้อมวันละสิบกว่าผืน เสื้อผ้าอีกวันละ ๒ – ๓ ชุด
ซักผ้าเสร็จ พักสักครู่ก็จะพาเฌวาไปอาบน้ำ
เรื่องอาบน้ำนี่ในช่วงแรก ๆ ผมทำหน้าที่ซะเป็นส่วนใหญ่ แม่เฌวาไม่ค่อยกล้ากลัวหลุดมือ
เฌวาอาบน้ำและสระผมทุกครั้งที่อาบ มีทั้งสบู่และแชมพูเฉพาะของเฌวา ที่แม่หาซื้อไว้ตั้งแต่ก่อนคลอด
อาบน้ำให้เฌวาแรก ๆ ยังกล้า ๆ กลัว ๆ กลัวน้ำเข้าหู เข้าตา ต้องค่อย ๆ บรรจงอาบให้ พักหลังมาชำนาญขึ้นใช้เวลาน้อยลง
อาบน้ำเสร็จเช็ดตัว แต่งตัวเสร็จสรรพก็ชงนมให้กิน แล้วกล่อมนอน
ตอนเล็ก ๆ ให้นอนบนเบาะ พอโตขึ้นมาหน่อยผมให้นอนบนอกตัวเอง เวลาที่เฌวานอนอยู่บนอกนี่จะนอนได้นานกว่านอนบนเบาะ
ตื่นขึ้นมาชงนมให้กิน แล้วก็เก็บผ้าที่ซักไว้มาพับเก็บ
ผ้าอ้อมก็ต้องพับไว้ให้พร้อมสำหรับใช้งาน
บ่ายแก่ ๆ ก็กล่อมนอนอีกรอบ ตื่นขึ้นมาชงนมให้กิน ค่ำกล่อมนอน ชีวิตผมวน ๆ เวียน ๆ อยู่อย่างนี้หลายเดือน
เมื่อ “เฌวา” อายุครบเดือนผมทำหน้าที่โกนผมไฟให้ แรก ๆ ก็กลัวเหมือนกัน แต่อาศัยประสบการณ์โกนหัวตัวเองตอนเป็นพระอยู่หลายปีก็พอจะใจชื้นขึ้นมาบ้าง
วันที่โกนผมไฟเฌวานอนหลับสนิทตั้งแต่ต้นจนจบ ไม่มีร้องสักแอะ ประมาณว่าใครจะทำอะไรก็ทำไป หนูไม่สน หนูหลับ...
ผลงานการโกนผมไฟคราวนั้นน่าจะได้คะแนนดีเยี่ยม หัวเฌวายังปกติ ไม่มีแผล หัวโล่งเตียนไม่มีเส้นผม หูยังอยู่ครบทั้งสองข้าง ฝีมือยังใช้ได้อยู่...
ถึงวันนี้ผมมิใช่พ่อมือใหม่อีกต่อไปแล้ว มาจะมาอีกกี่คน รับได้ รับได้...
ยิ้มเลยนะเนี่ย เพราะต้อมมานึกเอาว่าตอนนั้นที่ต้อมเพิ่งลืมตาดูโลก พ่อต้อมก็คงจะนึกไม่ออกเหมือนกันว่าจะจัดการลูกตัวเล็กจิ๋วอย่างต้อมได้ยังไง ฮ่าๆๆ
ต้อมครับ
วันนี้เฌวาสองขวบแล้วครับ
ความระมัดระวังยังมีอยู่แต่เปลี่ยนไป
เฌวาซนมาก ๆ ซนเหลือเกิน
ไม่เคยคิดเลยว่าบนโลกนี้จะมีเด็กดื้อและซนอย่างนี้
เฌวาคงลืมนึกไปว่าตัวเองเป็นเด็กผู้หญิงและเพิ่งอายุสองขวบ
จึงปีนขึ้นไปไต่บนราวผ้าสูงกว่า ๒ เมตร
ปีนหน้าต่างเอาตัวพาดออกมาเพื่อจะออกจากบ้านเพราะประตูปิดแต่หน้าต่างเปิด
ลากเก้าอี้ไปที่โต๊ะคอมพิวเตอร์ แล้วปีนขึ้นไปนั่งบนปริ้นเตอร์ ซึ่งทำพีังไปแล้วตัวนึง
เฮ้อ...เหนื่อย...
มาอ่านย้อนค่ะ ... คุณพ่อน้องธอมส์ก็เป็นคนอาบน้ำให้น้องธอมส์ตลอดเช่นกันค่ะ เนื่องจากเราอยู่กันแค่สองคนนะค่ะไม่มีญาติ ตอนคลอดน้องธอมส์สำหรับที่ฮอลแลนด์ ก็จะให้อยู่โรงพยาบาลแค่วันเดียวละค่ะ เช้ามาก็กลับบ้านได้ถ้าแม่และลูกแข็งแรงดี ... แต่เราจะมีพยาบาลที่บ้าน ประมาณ 1 อาทิตย์ค่ะ ซึ่งตัวดิฉันเองก็ยังทำอะไรไม่ได้ คุณพ่อเค้าก็จัดการเป็นส่วนใหญ่ อ่านคุณหนานเกียรติก็ทำให้ อมยิ้มไปค่ะ ว่า ...ดูเหมือนจะลำบากนะค่ะ แต่แท้ที่จริงเราทำอย่างมีความสุข
มาสะดุ้งอีกทีตอนคุณหนานเกียรติ ตอบน้องต้อม...น้องเฌวา 2 ขวบแล้วเหรอค่ะ .. น้องเฌวาเป็นผู้หญิง ซนขนานนั้นแล้วน้องธอมส์ดิฉันละค่ะ เนี้ย ..เพิ่งจะ 11 เดือน 7 วัน เท่อลากแม่ที่นั่งบนเก้าอี้ล้อเลื่อนไปได้ไกลแล้วอะค่ะ ...(ดิฉันก็หนักไม่ใช่น้อยๆ เลยละค่ะ)
เริ่วหวั่นไหวค่ะ