ช่วงนี้อ่านหนังสือวรรณกรรมสมัยรัตนโกสินทร์ (หมวดบันเทิงคดี) เรื่อง "ราชาธิราช" ของเจ้าพระยาพระคลัง(หน)และคณะ กรมศิลปากร จัดพิมพ์เผยแพร่ พ.ศ. ๒๕๒๖

         มีอยู่ ๒ ตอนที่มีบันทึกเกี่ยวกับการใช้ประโยชน์ของน้ำผึ้ง ขอตัดตอนมาเล่าสู่กันฟัง

         ตอนที่หนึ่ง ปี ศักราช ๗๖๕ สมเด็จพระเจ้าฝรั่งมังฆ้อง กษัตริย์พม่า ยกทัพพล ๒ ล้าน มาทำสงครามกับ สมเด็จพระเจ้าราชาธิราช กษัตริย์มอญ ตั้งทัพยันกันอยู่ที่ ตำบล "แม่น้ำปันเกลาะ" ดินแดนของมอญ

         ฝ่ายพม่าถูกตีปล้นเสบียงหลายครั้ง กองทัพขาดแคลนอาหาร จึงถอยทัพกลับ มีทัพ "มังมหานรธา" คุมพลสามหมื่นรั้งหลัง  ฝ่ายทัพมอญสี่ทัพตามไปทัน จึ่งล้อมทัพมังมหานรธาไว้

          มังมหานรธา จึ่งได้รบกับ "สมิงนครอินท์" ตัวต่อตัวด้วยเพลงทวน หลายสิบเพลงยังไม่แพ้ชนะกัน สมิงนครอินท์ (มะสะลุม) ถนัดเพลงดาบ จึ่งอุบายบอกกับมังมหานรธาว่า ท่านนี้ชำนาญแต่อาวุธยาว อาวุธสั้นเห็นจะไม่ชำนาญ อาวุธสั้นนี้คนขลาดแล้วก็รบไม่ได้

          มังมหานรธาได้ฟังก็ทิ้งอาวุธทวนเสีย ชักดาบออกสู้กับสมิงนครอินท์ เป็นเวลาช้านาน มังมหานรธาเสียที สมิงนครอินท์ฟันด้วยดาบถูกที่สำคัญตกม้าตาย ให้ทหารตัดศรีษะไว้

           (หน้า ๒๔๐) ฝ่ายสมิงนครอินท์ เอาศีรษะมังมหานรธาแช่น้ำผึ้งไว้มิให้เน่าเปื่อย แล้วยกกองทัพกลับมาถึงกรุงหงสาวดี เข้าเฝ้าสมเด็จพระเจ้าราชาธิราชกราบทูลแจ้งกิจซึ่งไปตามตีพม่า แล้วจึ่งเอาศีรษะมังมหานาธาซึ่งใส่ "ถังแช่น้ำผึ้ง" ไว้นั้นถวาย สมเด็จพระเจ้าราชาธิราชก็ดีพระทัยนัก

           ประโยชน์ของน้ำผึ้งตอนนี้คือ ใช้ดองศีรษะ (ของสด) กันการเน่าเปื่อย (ยับยั้งการเจริญของเชื้อแบคทีเรีย)

            ตอนที่สอง มังรายกะยอฉะวา พระราชโอรสพระองค์ใหญ่ของสมเด็จพระเจ้าฝรั่งมังฆ้อง พระชนมายุ ๒๕ พรรษา  เสด็จยกกองทัพมาล้องกรุงหงสาวดี เมืองหลวงของมอญ อันมีพระยาเกียรราชบุตร พระราชโอรสองค์ใหญ่ของสมเด็จพระเจ้าราชาธิราช เป็นผู้รักษาเมือง

            สมเด็จพระเจ้าราชาธิราช ซึ่งไปทำพิธีเสดาะเคราะห์ที่เมืองเมาะตะมะ และทรงหมดพระเคราะห์แล้ว ทรงยกทัพมาตั้งอยู่ที่เมืองเสี่ยง ตรัสปรึกษานายทัพนายกองทั้งปวงว่า เรายกทัพมาครั้งนี้พม่าล้อมเมืองอยู่ ทำไฉนราชบุตรเราซึ่งอยู่ในเมืองจะแจ้งความ จะได้กำหนดออกตีทัพพม่ากระหนาบเอาชัยชำนะให้จงได้

            สมิงอายมนทะยา รับอาสาทำกลอุบายจนเข้าไปในเมืองได้ นัดแนะกับพระยาเกียรราชบุตรแล้ว จะนำราชกิจกลับไปแจ้งแก่สมเด็จพระเจ้าราชาธิราช  พระยาเกียร จึ่งถามว่า ท่านจะคิดอ่านประการใดจึ่งจะออกไปได้ สมิงอายมนทะยาก็ทูลว่า ข้าพเจ้าคิดกลอุบายจะทำตายลอยน้ำออกไป....

             (หน้า ๓๒๒) พระยาเกียรราชบุตร จึ่งสั่งให้ตัดต้นกล้วยมาทำแพ แลเอาไม้มาทำเฝือก แล้วให้เอาเสื่อปูผ้าขาวลาดลง ให้เอาปลาเน่ามาใส่เบื้องซ้ายเบื้องขวาที่สมิงอายนนทะยาจะนอนนั้น แล้วให้สมิงอายนนทะยาถือดาบแอบข้างไว้ ทำนอนลงเห็นแนบเนียนดีแล้ว จึ่งให้เอาเฝือกคลุมลงไว้ เอาน้ำผึ้งทาเฝือกให้แมลงวันตอม แหวะเป็นช่องตาไว้หน่อยหนึ่งพอเห็น แล้วจึ่งให้เปิดประตูเมืองหามศพสมิงอายนนทะยาออกไปลอยในแม่น้ำ ทำทีประหนึ่งว่าเป็นไข้ทรพิษตายลงหน้าศึก

              ประโยชน์ของน้ำผึ้งในตอนนี้คือ ใช้เป็นของหวานในการล่อแมลง (วัน) ให้มาเกาะติดอยู่

              เขียนประโยชน์ของน้ำผึ้ง ๒ ตอน เพื่อการอ้างอิงในอนาคต เสร็จแล้ว ขอจบเพียงเท่านี้ครับ