วันนี้ขณะเริ่มปฏิบัติงานเกี่ยวกับผึ้งอยู่ช่วงประมาณ 10.00 น.  ผู้เลี้ยงผึ้งที่เพชรบูรณ์โทรมาหาแต่สายหลุด ผมก็โทรกลับไป คนโทรมาชื่อวีรวัฒน์ พูดคุยแลกเปลี่ยนความรู้เกี่ยวกับผึ้งกัน ผึ้งของ beeman 60 กว่ารัง ฝากเลี้ยงอยู่ที่นี่ เป้าหมายอยู่ที่น้ำผึ้งลำไย 60 รัง (8 คอน)

    อ.วีรวัฒน์เคยอยู่มหาวิทยาลัยราชภัฏเพชรบูรณ์ เลี้ยงผึ้งให้กับหน่วยงาน และมีรายได้จากการเลี้ยงผึ้งเข้าหน่วยงานไม่ใช่น้อย แต่เมื่อจะเบิกจ่ายเงินไปใช้ก็ติดขัดพอสมควรตามระเบียบราชการ ภายหลังมีความเบื่อหน่ายในระบบก็ลาออกมาทำการเลี้ยงผึ้งส่วนตัว

    ปีนี้วางแผนเลี้ยงผึ้งตามสถานการณ์ ที่คิดได้ในวันนี้คือจะไม่ย้ายผึ้งเข้าเก็บน้ำหวานสาบเสือ (ไม่มีทุนค่าใช้จ่าย) แต่จะเก็บน้ำผึ้งข้าวฟ่างที่เพชรบูรณ์ ผึ้งของ beeman ยังมีประชากรไม่มากพอที่จะไปเก็บสาบเสือ และมีปัญหาเรื่องไรด้วย คงยังอยู่ที่เพชรบูรณ์ด้วย

     มีข่าวดี (ข่าวร้าย) ว่า รังผึ้ง 23 รังของ อ.วีรวัฒน์ (เพชรบูรณ์) กับ อ.เสวก (อุตรดิตถ์) จำนวน 23 รัง แต่ละรังมีผึ้ง 8 คอน (แน่น) ได้ถูกขโมยลักเอาไป (คงเป็นคนเลี้ยงผึ้งด้วยกัน) น่าสลดใจกับความโลภของคนครับ ในขณะที่สถานการณ์ของประเทศตอนนี้ ต้องการให้คนไทย "รู้รักสามัคคี" (สังเกตว่าต้องมีคำว่ารู้นำหน้าครับ) 

     ผมเลยเล่าวิธีคิดที่พยายามให้คนไทยเกิดความสามัคคี คือ พยายามทำเรื่องเล็กให้เป็นเรื่องเล็ก อย่าทำเรื่องเล็กให้เป็นเรื่องใหญ่ ความสามัคคีจะถูกทำลายไปในเรื่องที่คิดเล็กคิดน้อยนี่ละครับ บางครั้งก็เป็นเรื่องเงิน ๆ ทอง ๆ  ถ้าเงินเล็กน้อยยังคิดเสียดายไม่รู้จักให้แล้วอย่าหวังว่าจะไปหาเงืนก้อนใหญ่ ๆ ได้เลยนะครับ

      พอดี อ.เสวก แกกำลังตรวจผึ้งอยู่กับอ.วีรวัฒน์ ยิ้มๆ อยู่ อยากจะคุยกับผม ก็เลยได้คุยกัน แกบอกว่า อ.ศจี (ผจก คลินิกเทคโนโลยี) โทรไปบอกว่าให้โควต้าไปอบรมอาชีพ ที่สถาบันพัฒนาอาชีพวังรี จังหวัดนครนายก ระหว่างวันที่ 6-11 พฤศจิกายน 2548 นี้ 6 วัน ฟรี! แต่ต้องขับรถไปเอง แกเลยจะไปกับอ.วีรวัฒน์ ทั้ง 2 คนต้องจากรังผึ้งไป 6 วัน ผมเลยแซวว่า "ขนาดเฝ้าผึ้งอยู่ ผึ้งยังถูกลักขโมยไป 23 รัง ถ้าขืนไม่อยู่ ผึ้งอาจหายไป 230 รังก็ได้ (แต่อย่าให้เป็นจริงเลย)

     อีกเรื่องหนึ่งคือเรื่อง การจัดการน้ำตาล 400 กว่ากระสอบของกลุ่มผู้เลี้ยงผึ้งภาคเหนือตอนล่างฯ  ที่ยังไม่ได้รับมาจากโรงงานน้ำตาลที่บางกระทุ่ม  เป็นเงินที่ต้องจ่าย 2 แสนกว่าบาท หาทางออกได้เรียบร้อยแล้ว สุดท้ายผมทวงสมุดบันทึกการเรียนรู้กับอ.เสวก ซึ่งรับปากว่าจะส่งให้ผมหลังจากกลับจากวังรีครับ.....คุยกันเกือบ 1 ชั่วโมง แล้วผมก็กลับมาทำงานต่อ