เมื่อวัยรุ่นมีรักในวัยเรียนจะทำอย่างไร
ความรักสามรถเกิดขึ้นได้ทุกช่วงชีวิตของคน แต่ที่สำคัญความรักที่เกิดขึ้นในวัยเรียนจะทำอย่างไร ให้รักนั้นเดินไปได้ถูกทางและเป็นกำลังใจให้กันและกันนั้นสำคัญยิ่งกว่า พ่อ-แม่ ห้ามให้หยุดเป็นส่วนใหญ่แต่วัยนั้นหรือจะยอมเสียง่ายๆก็ไม่ใช้ ทางออกอยู่ที่ตรงไหนจะอธิบายให้เข้าใจวัยรุ่นได้เพื่อไม่ให้มีผลเสียต่อการเรียน และการดำรงชีวิตประจำวันทำอย่างไรดีอย่าให้มีปัญหา พ่อ-แม่ หลายคนจนปัญญาที่จะแก้ แต่ที่แน่ๆอยากให้ลูกได้ภาคเพียนเรียนให้สำเร็จ อยากให้หาทางออกที่ดีที่สุดนะครับ บังคับไม่ได้ทำอย่างไรดีให้มีความสุขหมดทุกข์ใจในครอบครัว ประสบการณ์นี้หลายคนมีช่วยบอกทีว่าดี
ความเห็น (7)
ผมมีความคิดเรื่องนี้อยู่มากทีเดียวครับ ก่อนหน้านี้ผมคิดว่าเป็นเรื่องไม่ดี แต่ปัจจุบันหลังจากผ่านโลกมามากขึ้นผมกลับเห็นว่าเป็นเรื่องที่ดีครับ เพียงแต่สังคมโลกสร้างวัฒนธรรมที่จะอยู่กับเรื่องนี้ผิดในช่วงร้อยกว่าปีของระบบการศึกษาในปัจจุบันเท่านั้นเองครับ
ไว้มีโอกาสผมจะเขียนความเห็นผมในรายละเอียดนะครับ แต่ความคิดผมโดยสรุปก็คือการศึกษาบังคับให้มนุษย์ในวัยเจริญพันธุ์ในช่วงที่สมบูรณ์ที่สุดทำเรื่องผิดธรรมชาติโดยการห้ามที่จะเจริญพันธุ์ แล้วปล่อยให้ไปเจริญพันธุ์ในเวลาที่ไม่สมควร โลกปัจจุบันเลยมีปัญหาเด็กที่เกิดมาไม่สมประกอบทั้งทางร่างกายและทางสมองจำนวนมากขึ้นเรื่อยๆ ครับ
ขอบคุณ และยินดีเรียนรู้ในความเห็นครับท่าน
เป็นประเด็นที่ท้าทายมากครับ ผมขอแสดงความคิดเห็นร่วมด้วยนะครับ รักในวัยเรียนหรือวัยไหน เกิดขึ้นได้ทั้งนั้นในเชิงชู้สาว อันที่จริงก็ไม่อยากเรียกว่าเชิงชู้สาว เพราะมันสื่อความหมายในทางลบ แต่ตอนนี้ยังไม่รู้จะใช้คำไหน ก็ขอใช้คำว่ารักในวัยเรียนก่อนแล้วกัน
ผมเองก็เป็นคนหนึ่งที่เคยมีประสบการณ์ มันเป็นเรื่องธรรมชาติครับ ถ้าไม่มีนี่สิ แปลก! แต่ถ้ามีก็อาจเป็นเพราะสัญชาตญาณอารักขายีนมีน้อยมั๊งครับ
แต่เมื่อเกิดขึ้น และเกิดกับคนที่ชื่อว่าเป็นลูก โดยเฉพาะลูกผู้หญิง พ่อแม่จะเป็นห่วงมาก ซึ่งผมก็เชื่อนะว่า ลูกสัมผัสได้ถึงความเป็นห่วงของพ่อแม่ แต่เพราะอำนาจแห่งสัญชาตญาณอารักขายีนมันบีบคั้น หลีกเลี่ยงไม่ได้ ทางที่ดีที่สุดจึงไม่ใช่การปิดกั้น กดดัน บังคับ เพราะยิ่งจะทำให้เด็กเกิดความเครียดและเสริมแรงปรารถนามากกว่าเดิม ผมยังเชื่อทฤษฎีหนึ่งที่ว่า "เด็กเชื่อฟังพ่อแม่ นักเรียนเชื่อฟังครู แต่เมื่อเข้าสู่วัยรุ่นเขาจะรับฟังและเชื่อใจเพื่อนมากที่สุด" ทำไมหน่ะหรอครับ ก็เพราะเขาคิดว่าเพื่อนเป็นคนที่เข้าใจเขามากที่สุดในฐานะที่เป็นวัยรุ่นร่วมสมัย โดยเฉพาะในยุคดิจิตอล ที่พ่อแม่บางคนไม่อาจตามทันความเปลี่ยนแปลงของเทคโนโลยีสารสนเทศ และโดยเฉพาะอย่างยิ่งหากพ่อแม่วางตัวเป็นผู้สูงอายุมากจนเกินไป ย่อมเกิดช่องระหว่างวัย เป็นเหตุให้เกิดเส้นขั้นบางๆ ที่เด็กกับผู้ใหญ่ไม่เข้าใจกัน
ผมมองว่า เราไม่อาจหนีพ้นธรรมชาติตรงนี้ได้ สิ่งที่ดีที่สุดคือกล้าเผชิญกับมัน พ่อแม่ต้องยอมลดทิฏฐิลงเพื่อเป็นพ่อแม่ ครู และเพื่อน ให้กับลูกได้ เปลี่ยนจากการปิดกั้นบังคับ เป็นการทำความเข้าใจ ให้ความรักให้กำลังใจ ให้เทคนิควิธีการที่สามารถจัดการกับมันได้ทั้งเชิงรุกและเชิงรับ คือ คือมีวิธีการดูแลและทะนุถนอมความรักในทุกๆ ทาง มีวิธีจัดการกับปัญหาที่เกิดขึ้นอย่างเหมาะสม สิ่งที่ต้องให้เขามากที่สุดในยุคปัจจุบันนี้ก็คือ วิจารณญาณ ยิ่งมากยิ่งดี เพราะต้องการให้เขาระเบิดออกมาจากข้างใน คิดได้เอง และกล้ารับผิดชอบในสิ่งที่ทำ วันข้างหน้าความรักที่เกิดขึ้นจะดีหรือร้ายไม่อาจคาดเดา เมื่อทำดีที่สุดแล้วในทุกฝ่าย ผมว่าก็โอเคนะครับ
ความคิดเห็นส่วนตัวครับ ยาวมาก อิอิ
อ่านบันทึกคุณเดชา แล้วมาฟังความเห็นของ สองดร. เห็นด้วยอย่างยิ่ง
เคยทำทำกิจกรรม ทำกระบวนการ และจัดค่ายเยาวชน มาหลายหน
ได้ฟังความคิด ของเยาวชน แล้วย้อนมองจิต ความคิดตนเอง จึงต้องปรับเปลี่ยนความคิดและวิธีการใหม่
โดยการตั้งโจทย์ให้เยาวชนคิด และหาทางออก หาคำตอบให้ตัวเอง โดยให้เยาวชนเป็นเจ้าเรื่อง
ทำให้เกิดปัญญาจากความคิดเยาวชน ภายใต้โจทย์ ชวนคิดคือ
เมื่อต้องมีเพศสัมพันธ์ทำอย่างไรให้สะอาดและปลอด
เมื่อมีท้องในวัยเรียนจะแก้ปัญหาอย่างไร
ได้ข้อมูล ได้ความคิด และได้ปัญหาเพิ่มคือ เยาวชนต่างให้ความเห็นสอดคล้องกันมากว่า การมีเพศสัมพันธ์ ส่วมมากต้นเหตุ มาจากสิ่งเสพติด
สุดท้ายในเวที ก็ เปิดหนังเรื่อง โจ๋ป่อง ท้องในวัยเรียน ให้หนังสรุปเวที ให้พวกเธอไปคิดต่อ
"รักสนุก ทุกข์ถนัด" คือโจทย์ ชวนคิด.....
บันทึกสั้นแต่ความเห็นยาว เป็นบันทึกชวนคิดชวนคุย ตามคำชวนคุณเดชา....
หายไปนานวันนึ้มีเวลากลับมาอ่านบันทึก นึกคิดการเปลี่ยนแปลงของชีวิตยังมีต่อไปเรื่อยๆเป็นสัจจะธรรม