ถอดบทเรียน:Happy Ba 5 (อักขณิช,krutoom)
ครูตูมและคุณอักขณิช
............................
krutoom หรือครูตูม
ครูตูมนอกจากจะมีความสุขในอาชีพครูผู้ให้วิชาความรู้แล้ว หลายบันทึกได้อ่านผ่านตาชาวโกทูโน จะบอกถึงการรักครอบครัว และมีความสุขที่ได้เที่ยวกับครอบครัวอยู่เสมอ และขาดไม่ได้จะแนบภาพมาประกอบและความรู้เกี่ยวกับสถานที่นั้นๆให้คนอ่านมีอารมณ์ร่วมด้วย อย่างบันทึกนี้ http://www.gotoknow.org/posts/326497 "ริมน้ำน่านถึงดอยภูคา" ครูตูมบรรยายและนำภาพมาประกอบได้อย่างน่าเที่ยวว่า
" อุทยานดอยภูคาที่มีธรรมชาติแตกต่างจากที่อื่นๆ...ตามที่ทราบกันมานะคะว่ามีพรรณไม้หายาก..ต้นชมพูภูคา ... มีต้นปาล์มยักษ์ ...และมีบ่อเกลือสินเธาว์..อยู่ที่อำเภอบ่อเกลือ เส้นทางเดียวกันค่ะ และไปเยี่ยมชมโครงการหลวงศูนย์ภูฟ้าที่ได้นำต้นไม้ที่หายากมาปลูก เช่น กล้วยผา ที่ไม่มีหน่อขยายพันธ์โดยใช้เมล็ด โดยทางเข้าศูนย์สองข้างทางปลูกต้นกระถินเทพา "
ภาพแห่งความสุขของครูตูม...
........................
อักขณิช
คุณอักขณิช หรือคุณเพลิน เป็นอีกคนที่แสดงให้เห็นถึงความสำคัญของสถาบันครอบครัว เป็นพ่อบ้านผู้ให้ความอบอุ่นแก่ครอบครัว เกือบทุกบันทึกจะมีภาพและเรื่องราวของ น้องเพียงพอ น้องแพรวพราว และภรรยาคู่ชีวิต อยู่เป็นประจำ
นั่นคงจะเป็นสิ่งที่ยืนยันได้ว่าคุณอักขณิชรักครอบครัวมากแค่ไหน หากใครเหงา ขาดความอบอุ่น อ้างว้าง เชิญมาอ่านบันทึกของท่านดูบ้าง แล้วจะรู้สึกคิดถึงคนอยุ่ข้างหลังเราขึ้นมาอย่างจับใจ
อย่างบันทึกนี้ http://www.gotoknow.org/posts/450664 " ที่รัก...อย่าร้องไห้ " บรรยายไว้ในวรรคหนึ่งว่า
"...เมื่อผมทราบที่มาของปัญหาอย่างนี้แล้ว ก็เลยบอกให้เธอทำใจดีๆ เอาไว้ และขอให้เธอใจเย็นๆ ผมบอกเธอว่าหากเราค่อยๆ คิด...
“มานี่ซิ! จะกอดให้หายเหน็บหนาว”
ผมเอามือขวาลูบที่ศีรษะของเธอไปมาเบาๆ พร้อมกับพูดกับเธอว่า “ที่รัก.....อย่างร้องไห้น่ะ เข้มแข็ง และอดทนเอาไว้ ผมจะอยู่เคียงข้างคุณตลอดเวลา เรายังมีกันและกันน่ะ เรื่องนี้ไม่ใช่เรื่องใหญ่ และเราจะต้องฟันฝ่าปัญหาไปด้วยกันให้ได้” ..."
แม้ฉากหน้าของชีวิตจริง ตัวละครในบันทึกนี้ อาจจะไม่ใช้คำพูดอย่างที่เขียนออกมา
แต่ทุกตัวหนังสือที่เขียนออกมา น่าจะบอกได้ว่า คุณอักขณิช เขียนออกมาจากก้นบึ้งของหัวใจจริงๆ...
.....................
ขอบคุณที่ติดตามอ่านมาถึงตรงนี้
ในวันที่ฝนโปรยปราย
12 มิถุนายน 2556
พ.แจ่มจำรัส
ความเห็น (9)
น้องอักขณิชเป็นผู้ชายที่อบอุ่นจริงๆค่ะเพื่อน อิจฉาน้องสะใภ้จังเลย น้องชายเราเป็นคนรักครอบครัวจริงๆ เห็นแล้วทำให้นึกถึงสถาบันครอบครัวของญี่ปุ่น ซึ่งเป็นรากฐานที่สำคัญของสังคมและประเทศชาติค่ะเพื่อน ขอบคุณที่นำมาแบ่งปัน แต่เราคงหาไม่เจอแล้วแหละคนดีๆแบบน้องชายเราน่ะ เอ๊!หรือว่ายังมีซ่อนอยู่ตรงมุมใดมุมหนึ่งของประเทศไทย อิอิ(แก่จนป่านนี้แล้วยังจะหาอีกเน๊าะไม่เจียมบอดี้)
ตามมาอ่านบันทึกดีๆ ค่ะ
ตามมาเยี่ยมและให้กำลังใจค่ะ
เป็นบันทึกที่สะท้อนความสุขมากๆค่ะ
กำลังเพลินไปกับความสุขของทั้งสองท่านเลยค่ะ
อ่านบันทึกที่พี่พิชัยเขียน + ความเห็นของ "พี่หมูจ๋า" แล้ว ผมรู้สึกเคลิ้มและตัวเบาเหมือนตัวเองกำลังลอยอยู่สูงจากพื้นดินประมาณ 20 เมตรเลยนะครับ
ช่วยด้วย! ช่วยด้วย! ใครก็ได้ช่วยดึงขาผมลงมาที....ผมหนาวววววววววววววววววววว 555
สวัสดีค่ะคุณkrutoom ...ได้เข้ามาอ่านการถอดบันทึก...ขอชื่นชมนะคะ... ถึงจะไม่ได้ติดตามที่มาที่ไปของการถอด แต่ก็พอสรุปได้ว่า ...ทำให้รู้ปูมหลังที่ดีๆของแต่ละคน เป็นการสร้างสัมพันธภาพที่ดีต่อกันนะคะ...การให้ Positive thinking ซึ่งกันและกันเป็นสิ่งที่สังคมต้องการมากอยู่แล้ว ...ถ้าได้นำมาฝึกกับเด็กก็จะสามารถช่วยพัฒนาการด้านคุณธรรมจริยธรรมของเด็กในระดับต่างได้เป็นอย่างดี และยังสามารถช่วยสร้างเสริมความคิดสร้างสรรค์ของเด็กได้อีกด้วยนะคะ...ขอบคุณค่ะ
ด้วยความชื่นชม ทั้งเจ้าของบันทึก "krutoom" และ "คุณอักขณิช" และผู้ถอดบทเรียน "คุณ พ.แจ่มจำรัส" ค่ะ
ชื่นใจค่ะ Happy Ba