ของเล่นจากไม้และขยะในหมู่บ้าน
เมื่อเด็ก ๆ อยากมีของเล่นเหมือนเช่นเด็กในเมือง ที่มีให้เลือกมากมาย และแปลกหูแปลกตาสำหรับเด็ก ๆ บนดอย แน่นอนว่าเด็ก ๆ อยากได้ อยากมี อยากเล่น แต่ด้วยข้อจำกัดของตนเองที่ไม่สามารถนำมาเป็นของตนเองได้ รอเพียงแต่โอกาสที่จะได้รับจากผู้ใจดี...หลายครั้งที่ได้รับบริจาคมา เด็ก ๆ ต่างก็เล่นอย่างสนุกสนาน แบ่งกันเล่น เล่นแล้วเล่นอีกอย่างจนมันพังไป...
วันหนึ่งพี่สาวใจดีในหมู่บ้าน ซึ่งเป็นแกนนำเยาวชนได้ชวนเด็ก ๆ รวมกลุ่มกันทำกิจกรรม โดยเริ่มต้นจากการเก็บขยะในหมู่บ้าน ขยะที่ได้ก็นำมาแยก ชิ้นไหนที่พอมีมูลค่าก็เก็บไว้เพื่อขายเป็นของเก่าได้เงินมาสะสมไว้ ส่วนชิ้นไหนที่พอจะมีประโยชน์ก็นำมาตกแต่งห้องเรียนในหมู่บ้านที่พวกเขาเข้ามาทำกิจกรรมอยู่เสมอ และแล้วเด็ก ๆ ก็เกิดความคิดดี ๆ มาช่วยกันทำของเล่น เอาไว้เล่นในห้องหลังจากเลิกเรียนแล้ว นั่นก็คือ "รถยนต์จากไม้และขวดพลาสติก" ซึ่งเด็ก ๆ ได้ลงมือทำกันเอง โดยนำเศษรองเท้า ฝาขวด และเศษไม้มาทำเป็นส่วนของล้อรถด้วย วิธีเล่นคือ พูกเชือกไว้ที่รถแล้วลาก แต่ทุกคนก็ภูมิใจกับผลงานตนเอง และมีความสุขกับของเล่น แม้จะพังไปเท่าไรก็สามารถทำใหม่ได้อีก
ความเห็น (8)
-สวัสดีครับ
-ตอนเด็กๆผมทำของเล่นแบบนี้
-ใช้ไม้งิ้วหรือไม้นุ่นทำน่ะครับ
-นึกถึงวัยละอ่อนแล้วสุขใจ
-ขอบคุณครับ
เงียบหายไปนานเลยนะครับ
ของเล่นน่าสนใจมากๆ เลยครับ
ยังสบายดีอยู่ใช่ไหมเนี่ย ;)...
ขอบคุณค่ะคุณอักขณิช ไม่ได้หายไปไหนค่ะ จะแวะเวียนเข้ามาบ้างค่ะ
อาจารย์Wasawat Deemarn ยังสบายและมีชีวิตอยู่ค่ะ
เด็กๆน่าจะสนุกมากๆนะคะ ได้ลงมือทำเองตั้งแต่หาวัตถุดิบ มาทำของเล่น
ขอบคุณค่ะคุณkunrapee เด็ก ๆ สนุกสนานตามประสาเขาค่ะ แต่ก็มีความสุขดีมากค่ะ