ตามหาสัจธรรมเพื่อมานำหัวใจตัวเอง ณ วัดอุโมงค์ (สวนพุทธธรรม) เชียงใหม่ ... (๑)


เวลาที่คนเราไม่สบายใจ โดยเฉพาะชาวพุทธทั้งหลาย สถานที่ที่เราอยากเข้าไปสงบจิตสงบใจ ก็คือ "วัด"

วัดอุโมงค์ (สวนพุทธธรรม) จ.เชียงใหม่ มักจะเป็นสถานที่ที่ผมชอบเข้าไปค้นหาสัจธรรมอะไรบางอย่าง
เพื่อกลับมาสอนตัวเองอยู่เสมอ เป็นเช่นนี้มาตลอดการใช้ชีวิตที่มาอยู่เชียงใหม่



ภาพที่ ๑ ... "สัจธรรม..ทำหน้าที่" ... เื่ื่มื่อพระอาิทิตย์เริ่มลับขอบฟ้า ไม่ว่าเราอยู่ส่วนใดในโลก เรามักจะเห็นพระอาทิตย์ทำหน้าที่ของตัวเองเสมอ คือ ขึ้นและตกตรงเวลา






ภาพที่ ๒ ... "มนุษย์ต่างมีกรรมเป็นของตัวเอง" ... ณ ทางเดินเข้าสวนพุทธธรรม เราจะเห็นแสง-เงาของต้นไ้ม้เป็นของใครของมัน ไม่มีใครสามารถยึดครองแสง-เงาเหล่านั้นเป็นของตัวเองได้ เปรียบเหมือน
"มนุษย์ต่างมีกรรมเป็นของตัวเอง" ใครก็ยึดครองกรรมของใครไม่ได้






ภาพที่ ๓ ... "สังขารไม่เที่ยง" ... ชีวิตก็เหมือนใบไม้ที่เมื่อหมดอายุขัยก็ตายทับถมกันดั่งเช่นใบไม้ที่ร่วงโรย






ภาพที่ ๔ ... "ชีวิตมีเส้นทางเดินเป็นของตัวเอง" ... ไม่มีใครสามารถเลือกเส้นทางชีวิตแทนคนอื่นได้ หากเจ้าตัวไม่เลือกที่จะไปทางนั้นเอง เมื่อผิดพลาด ให้กลับมามองที่ตัวเองและยอมรับสิ่งที่ผิดพลาดนั้น เพื่อจะได้ก้าวผิดอีก






ภาพที่ ๕ ... "ไม่มีอะไรเป็นของเราแม้แต่ตัวเราเอง" ...






ภาพที่  ๖ ... "ชีวิตนี้สั้นนัก" ... เช่นแสงเงาไม้ที่ทาบทาลำต้นไม้ต้นหนึ่ง อีกสักพักก็จะเลือนหายไป
อย่างไร้ร่องรอย จึงมักจะมีำคำถามว่า "เราใช้ชีวิตของเราคุ้มค่าหรือยัง?" หรือ
"ชีวิตของเรายังไม่ได้อะไรอีกไหม?" เสมอ






ภาพที่ ๗ ... "อย่าพยายามทำสิ่งที่ได้เท่ากับใจ จงพยายามทำใจให้เท่ากับสิ่งที่ได้" ... สำคัญจริง ๆ






ภาพที่ ๘ ... "สังขารทั้งปวงเปลี่ยนแปลงไปธรรมดา" ... ไม่ว่าจะเลือกใช้วิธีลัดเพียงใด






ภาพที่ ๙ ... "ร่องรอยของอดีต" ... เป็นทางผ่านไปปัจจุบันและสู่อนาคต จะเดินต่อ หรือ หยุดพัก






ภาพที่ ๑๐ ... "เกิดขึ้น ตั้งอยู่ แล้วดับไป" ... แม้แต่หลักธรรมแผ่นนี้






ภาพที่ ๑๑ ... "กูรู้หมดทุกอย่าง...ยกเว้นตัวกู" ...






ภาพที่ ๑๒ ... "ทุกอย่างมีเวลาเป็นของตัวเอง" ... เมื่อปฏิทินเปลี่ยนหน้า อนาคตก็มาถึง






ภาพที่ ๑๓ ... "มองอะไรดี" ... ป้ายห้ามสูบบุหรี่ - ใบไม้ - เจดีย์ ฯลฯ ... ขึ้นอยู่กับจิตที่เลือกมอง








ภาพที่ ๑๔ - ๑๕ ... "ธรรมะไม่สิ้นสุด" ... ไก่ไม่สามารถเป็นพระพุทธรูปได้ แต่ไก่สามารถยกระดับจิตใจได้
เหมือนคนเราที่สามารถพัฒนาได้ หากเราต้องการ






ภาพที่ ๑๖ ... "สังขารที่ร่วงโรย" ... ถึงแม้พระุพุทธเจ้าทรงละสังขารไปแล้ว แต่พระธรรมของท่านยังคงเป็นจริงอยู่
ไม่เสื่อมคลาย






ภาพที่ ๑๗ ... "จงลืมสิ่งที่ตนให้ จงจำสิ่งที่ตนได้รับ" ... คือ การรู้จักให้ และการเป็นคนกตัญญูรู้คุณทุกสรรพสิ่ง






ภาพที่ ๑๘ ... "สมัยนี้ ผู้ทรงความรู้มีมาก ที่หาได้ยาก คือ ผู้ทรงคุณธรรม" ... โดนใจจัง ๆ ;)...






ภาพที่ ๑๙ ... "ความมืดกับความสว่าง" ... เป็นของคู่กันที่เหมือนชีวิตคนเรามักจะมีทั้งสองด้าน
และต้องเผชิญทั้งสองด้านนี้เช่นกัน






ภาพที่ ๒๐ ... "การปล่อยวาง คือทางแห่งความผ่อนคลาย" ...






ภาพที่ ๒๑ ... "พักชั่วคราว" ... พรุ่งนี้ค่อยว่ากันใหม่ ให้หัวใจมันแข็งแรงกว่านี้




เมื่อเกิดมาชาติหนึ่งแล้วได้เป็นมนุษย์ ถือว่า โชคดีที่สุด
ที่ได้ผุดโอกาสของการทำความดีเพื่อสะสมบุญภพชาิติ

อุปสรรคมากมายที่ผ่านเข้ามาล้วนแต่เป็นบททดสอบชีวิต
ที่ำให้เราได้คิดและแก้ไขให้ทุกอย่างลุล่วงไป
ตราบที่ลมหายใจเรายังคงมีอยู่

ชีวิตนี้สั้นนัก ... เพียงลัดมือ
เราก็อาจจะไม่ได้อยู่บนโลกนี้แล้ว

ให้ถามตนเองเช่นเดิมว่า

"เราเกิดมา เราได้ใช้ชีวิตนี้คุ้มค่าหรือยัง?"

"เราเกิดมา เรายังไม่ได้ทำอะไรอีก?"

"เราได้ตอบแทนคุณพ่อแม่เราบ้างหรือยัง?"

มีคำถามมากมายที่นำไปสู่การทบทวนตนเองของเรา


เรามีเวลาที่จะถามผู้อื่น แต่บางทีเรากลับไม่เคยคิดจะถามตัวเอง


บุญรักษา ทุกท่านครับ ;)...


ป.ล. ผมกำลังถามตัวเองอยู่ทุกเมื่อเชื่อวัน


...................................................................................................................................................................

ข้อมูลภาพ

ชื่อชุดภาพ : ตามหาสัจธรรมเพื่อมานำหัวใจตัวเอง ชุดที่ ๑
สถานที่ : วัดอุโมงค์ (สวนพุทธธรรม) จ.เชียงใหม่
วันที่ : วันอังคารที่ ๒๖ มีนาคม ๒๕๕๖
เวลา : ๑๖.๐๐ - ๑๗.๐๐ น.
กล้อง : Panasonic Lumix DMC-FH8
ผู้บันทึกภาพ : wasawatdeemarn (c) gmail.com


หมายเลขบันทึก: 531456เขียนเมื่อ 27 มีนาคม 2013 12:49 น. ()แก้ไขเมื่อ 29 มีนาคม 2013 15:20 น. ()สัญญาอนุญาต: ครีเอทีฟคอมมอนส์แบบ แสดงที่มา-ไม่ใช้เพื่อการค้า-ไม่ดัดแปลงจำนวนที่อ่านจำนวนที่อ่าน:


ความเห็น (14)

ขอบคุณที่แบ่งปันธรรมรส น้อมนำใจให้สุขสงบเช่นนนี้ค่ะ...


ดีจังเลย .... "จงลืมสิ่งที่ตนให้...จงจำสิ่งที่ตนได้รับ" ..... ประโยคนี้จะจำและ .... จะพยายามทำให้มากๆๆค่ะท่านWas

เกิดขึ้น ตั้งอยู่ และดับไป

สาธุ ทุกภาพและน้ำคำกินใจค่ะ

ขอบคุณค่ะ...^_^


 

ดอกลีลาวดีเบ่งบาน กลิ่นหอมยวนใจ แล้วก็ร่วงโรยไป ตามกาลเวลา...^_^

ชอบจังค่ะ อยากมีโอกาสไปตามหาสัจธรรมแบบนี้บ้างซักครั้งในชีวิต

ยามจัดการบริหารเวลาได้ เรียนเชิญนะครับ คุณ เสือตัวเล็ก ;)...

รู้สึกเย็นกาย เย็นใจจังค่ะ

 

ธรรมะจัดสรร  เรียกสติได้ดีมากค่ะอ.was

(ขอแชร์ไปfb หน่อยนะคะตอนนี้เหนื่อยการทำงานกับ"คน"ไม่ค่อยมีสติ)

แต่ว่าเข้าวัดบ่อยอย่าหนีพี่ๆไปบวชนะคะ

ยินดีเลยครับ พี่นก Hong Hern ;)...

สำหรับ "คน" ไ่ม่เคยไม่มีปัญหาเนาะ ;)...

ทุกอย่างมีเวลาเป็นของตนเอง

จงลืมสิ่งที่ตนให้ จงจำสิ่งที่ตนได้รับ

"ความมืดกับแสงสว่าง"

เป็นของคู่กันที่เหมือนชีวิตคนเรา

มักจะมีทั้งสองด้าน และตอ้งเผชิญที้งสองด้านเช่นกัน

ขอบคุณสำหรับขอ้คิดที่ดีค่ะ


พบปัญหาการใช้งานกรุณาแจ้ง LINE ID @gotoknow
ClassStart
ระบบจัดการการเรียนการสอนผ่านอินเทอร์เน็ต
ทั้งเว็บทั้งแอปใช้งานฟรี
ClassStart Books
โครงการหนังสือจากคลาสสตาร์ท