ปัญหาของหลักสูตรอาชีวศึกษาที่เคยพบเจอ

1.ปัญหาการไม่จบตามหลักสูตรของนักเรียนระดับประกาศนียบัตรวิชาชีพ (ปวช.)

หลักสูตรอาชีวศึกษามีการเรียนการสอนในหลายแขนง ทั้งวิชาพื้นฐาน วิชาชีพเฉพาะ และวิชาสามัญ และบางครั้งมีวิชาเรียนที่ต่อเนื่องกัน หากนักเรียนตกวิชาที่มีการเรียนต่อเนื่อง ก็จะไม่สามารถเรียนจบตามหลักสูตรได้เพราะต้องผ่านการเรียนให้ครบตามลำดับความต่อเนื่องเช่น ดิจิตอล1 ดิจิตอล2 เป็นต้น

อีกหนึ่งปัญหาเกี่ยวกับการจัดวิชาเรียนคือ จัดวิชาที่ยากมาก หรือวิชาสามัญที่เด็กอาชีวศึกษาไม่ค่อยถนัด เช่น คณิตศาสตร์ ภาษาอังกฤษ วิทยาศาสตร์ มาไว้ในเทอมที่1หรือปีการศึกษาที่แรก ซึ่งนักเรียนกำลังปรับตัวเข้ากับวิชาชีพพื้นฐานและวิชาชีพเฉพาะบางคนอาจปรับตัวไม่ค่อยได้ ประกอบกับต้องเรียนวิชาสามัญที่ถือว่าค่อนข้างยากสำหรับนักเรียนอาชีวศึกษา ทำให้นักเรียนสอบไม่ผ่านหลายวิชาจนเป็นผลให้เกรดเฉลี่ยไม่ถึงเกณฑ์ที่กำหนดคือ 1.75 และสุดท้ายก็ถูกรีไทร์

2.ถูกพ้นสภาพการเรียน (รีไทร์)

สาเหตุของปัญหาเกิดจากการรับนักเรียนเข้ามาเรียนโดยไม่ได้คัดคุณภาพมากนัก ผู้มาสมัครเข้าเรียนในอาชีวศึกษาไม่ค่อยคุณภาพหรือเป็นเด็กเกเร รวมถึงหลักสูตรก่อนปวช. คือระดับมัธยมต้น หรือการศึกษานอกโรงเรียน มีการปูพื้นฐานได้ไม่ค่อยดี นักเรียนมีความรู้พื้นฐานในระดับต่ำ เช่น อ่าน สะกดคำไม่ได้ ขาดความสามารถในการใช้ภาษาอังกฤษ การคิดคำนวณทางคณิตาสตร์ เมื่อมาเรียนต่อในระดับอาชีวศึกษาจึงเกิดปัญหา แม้ครูจะเตรียมการสอนดีอย่างไร ผู้เรียนไม่สามารถต่อยอดความรู้ได้ เพราะพื้นฐานความรู้ไม่ดีเพียงพอ ทำให้ในปีแรกของการเรียนได้เกรดเฉลี่ยต่ำกว่าเกณฑ์และพ้นสภาพการเป็นนักศึกษาไปในที่สุด

.

ปัญหาการใช้หลักสูตรอาชีวศึกษา
ปัญหาที่สำคัญของสถาบันการศึกษาอาชีวะศึกษาส่วนมากมักเกิดจากการที่สถาบันขาดครูที่มาทำการเรียนการสอน
ขาดครูที่ให้คำปรึกษาแก่เด็ก เพราะเด็กวัยนี้มักจะต้องเอาใจใส่เป็นพิเศษ เพราะเป็นวัยที่ติดเพื่อน ให้ความสำคัญกับเพื่อนมาก
ถ้าได้เพื่อนดีก็มักจะได้ดี แต่ถ้าได้เพื่อนที่ไม่ดีก็อาจจะทำให้หลุดจากระบบการศึกษาไป
และอีกประการหนึ่งของสถาบันเล็ก หรือสถาบันที่อยู่ห่างไกลจากตัวเมือง เด็กที่เข้ามาเรียนนั้นมักจะเป็นเด็กที่ไม่ค่อยมีความรู้
ซักเท่าไร ดังนั้นการเรียนหรือการจัดการประสบการณ์เรียนรู้ของครูเป็นไปอย่างล่าช้า จนทำให้เด็กหลุดจากระบบการศึกษา

ปัญหาของหลักสูตรอาชีวศึกษาที่เคยพบเจอ
หลักสูตรประกาศนียบัตรวิชาชีพ/หลักสูตรประกาศนียบัตรวิชาชีพชั้นสูง

1. ปัญหาการขาดครูที่มีคุณสมบัติเหมาะสม ครูบางท่านไม่จบตรงสาขาที่ตนเองสอน เช่นจบการศึกษาสาขาการจัดการ แต่ทำการสอนสาขาการบัญชี จึงทำให้การสอนไม่มีคุณภาพ
2. ภาระหน้าที่ของครูนอกเหนือจากการสอนมากเกินไปจึงทำให้ไม่มีเวลาในการเตรียมการสอน หรือหาเวลาเสริมความรู้ให้กับผู้เรียน
3. การจัดรายวิชาของนักศึกษาไม่เป็นระบบที่แม่นยำ ปรับเปลี่ยนตลอดเวลา ทำให้รายวิชาตกหล่น นักศึกษาต้องมาเรียนรายวิชาที่ตกหล่นในช่วงซัมเมอร์
4. ระบบทวิภาคี นักศึกษาต้องไปศึกษาหาความรู้จากสถานประกอบการที่ได้ทำความร่วมมือกับวิทยาลัย เป็นระยะเวลานาน ทำให้นักศึกษาส่วนใหญ่มีปัญหาในการปรับตัวเข้ากับสังคมการทำงาน หากไม่สามารถแก้ไขปัญหานี้ได้ส่วนใหญ่จะย้ายสาขา หรือลาออก รายวิชาที่สถานประกอบการจะต้องเป็นผู้สอนให้กับนักศึกษา บางรายวิชาสถานประกอบการไม่สามารถสอนให้กับนักศึกษาได้ เพราะขาดบุคลากรที่มีความรู้เฉพาะด้าน การประเมินผลการเรียนในแต่ละรายวิชาจึงมีปัญหา วิทยาลัยขาดการประสานงานที่ดีระหว่างหน่วยงานต่างๆ ในการรับนักศึกษาฝึกงาน เช่น การจัดทำเอกสารในการนิเทศนักศึกษา ยังไม่มีความชัดเจน