@9776มาลิ้งค์เกี่ยวกับเพลงแสงจันทร์ค่ะ

@9776..refer ถึงเพลงแสงจันทร์ เป็นเพลงในหัวใจค่ะ
เคยบันทึกไว้ว่า.. 

เรารักเพลงนี้ ชอบ ซึ้งกับเนื้อหา. เป็นเพลงชื่อ “แสงจันทร์”วงมาลีฮวนน่า   เนื้อเพลงกล่าวถึงความคิดถึง   (คิดไม่ถึงคิดถึงขนาดนี้)    อ่อนหวาน (และละมุน)   หวั่นไหว(ด้วยคำนึงถึง)   แต่อย่างไรเสีย.  .เราก็ควรหลับฝัน(ดี)  อย่าทุกข์ทรมาน  ด้วยความคิดถึง   คิดเรื่องเพลง(ต้องห้าม-ตามบทบัญญัติ    ที่ตัวเรา-หรือกับดักของเรานั่นเอง)จนถี่ถ้วน ได้ความสรุปว่า..

@9668 น้องหมอมัทคะ พี่เคยฟลุ้ค ได้กระทบไหล่อาจารย์เนาว์ ค้นรูปเจอจะนำมาโพสต์..อวดให้อิจฉา
ขอฝากอีกอันน่าระทึก

ไม่ใช่คนขี้เหนียว  ขอเรียกตัวเองว่า รู้จักใช้เงิน อิ อิ

ลากมาจากที่นี่

*แต่นี่..ชีวิตพี่..เช้าข้าวต้มเปล่าสิบบาท กับข้าว(เจ)ยี่สิบ-สามสิบบาท กาแฟ-ฟรี(มีร้านเอง 555)  หลงจ้ง ประมาณห้า-หกสิบบาทอยู่ได้สองมื้อ เช้าและกลางวัน กำลังไดเอ็ต(เป็นปี ๆ แล้ว)

เย็นหรือดึก ๆ น้ำถั่วเหลือง หรือเริ่มสลับกับโยเกิร์ตตามพี่ศศิฯ

ค่าใช้จ่ายอื่น ๆ ตามบันทึก..รู้สึกจะoverไปสำหรับค่าน้ำมัน เพราะขับรถมาสามปีสิบเดือน เลขกิโลเพิ่งถึงหมื่นเก้าพันวันนี้...ใครอยากซื้อต่อบ้าง..ฮา

ใช้มากสุด..คือค่าหนังสือแหละค่ะ โดยเฉพาะเล่มที่เจ้านายตัวน้อยเลือก :)

น้องหมอมัท..ก่อนนอน
ขอคำว่า agree to disagree ไปใช้บ้างเน้อ

และวันนี้เอาชื่อ"หมอมัท"ไปขาย..เฮ้..โฆษณาให้พี่ไม้ขีดไฟ ตามอ่านด้วยล่ะ  ขออนุญาตย้อนหลังในChat

ยังไม่ได้คุย..เห็นแว้บ ๆ  ราตรีสวัสดิ์ก่อนนะคะ..คุณหมอมัท

(นึกถึงหนังอีกเรื่อง..Lady Hawke...เกิดทันดูมั้ยเอ่ย)

มาสามปีGotoKnowAARเอะเอะอะ แล้วค่ะ  คุณมะปรางเปรี้ยว..แต่งามแต๊ ๆ

ทดลองเลียนแบบ ท่านกวีซีไร้ท์ อิ อิ

Chat

@9579ท่าทางอาจารย์มือโปรเรื่องเลี้ยงลูกแล้วนะคะ
จำได้ว่าคุณพ่อของลูกที่บ้านจะมือสั่นเชียวค่ะเวลาลูกร้องไห้
จริง ๆ ไม่มีอะไรหรอกค่ะ  เขายังพูดไม่ได้เขาก็ใช้วิธีร้องไห้เรียกเรา เท่านั้นเอง..สำรวจก่อนนะคะว่าไม่ใช่หิว มดกัด ฉี่เฉียง ๆ..หรือ..
น่ารักค่ะ  พาลูกเดินเที่ยว  คุณแม่ก็จะได้พักผ่อนบ้าง(เชียร์คุณแม่..หัวอกเดียวกันนี่คะ)

@9539 พี่ศศิคะ วันนี้จะไม่มีทางลืมซื้อโยเกิร์ต มากินแน่นอน
งาดำซื้อแล้ว  ขาดแต่โปรตีน อิ อิ ไม่สงวนลิขสิทธิ์ใช่มั้ยคะ
บายก่อนค่ะ  มีคนไข้แล้วววว

@9487 นึกได้แล้ว  เพราะหนังเรื่องนี้เจ้าเด็กพระเอก ชื่อคล้ายพระเอกของพี่ค่ะ  พระเอกคนโตน่ะ

@8901"agree to disagree"
ไม่นอนแล้วเลย หลุดตาไปได้อย่างไร  สุดยอดของสุดยอดการคงไว้ซึ่งRelationship หรือพัฒนาเป็นความรักแบบนี้พอได้มั้ยคะ

ความรักแบบนี้ที่นี่
ส่วน"ทำไมบางคนไทยไม่เกี่ยว"  ก็คือเรื่องเกี่ยวเนื่องที่คุณหมอมัทไปตอบจนได้นั่นแหละค่ะ

คุณซูซาน หายป่วยตั้งนานแล้วเพิ่งมาเยี่ยมไข้กะเขา  ห้ามงอนนะเออ

**คุณจริยา: เขียนเลยค่ะ รออ่าน ไม่แย่งแน่นอน Somewhere in time หนังดีเหมือนกัน แต่จองคิวเขียนเรื่อง Cinema Paradiso ค่ะ จองมั่ง ^ ^ ชอบมาก ดูจบไปอีกรอบแล้ว เดี๋ยวมีอารมณ์เขียนจะจัดให้อ่านค่ะ**

ชอบเรื่องเดียวกันอีกแล้วCinema Paradiso

น้องรู้สึกคล้ายพี่มั้ยว่า  คล้าย ๆ "คือรักและหวัง" นิยายของคุณวัฒน์ วรรลยางกูร..พี่เคยเขียนบันทึกไว้ แต่เอ..ไม่เจอแฮะ  อยู่อีกเวบน่ะwww.krungshing.com
zzzง่วงแล้วขอบ๋ายบายที่คุณน้องเลย..บาย

@9287คุณโอ๋  หมอเล็กไปอ่านของพี่วั้นมาแล้ว  เป็นเพลงแร้ปเลยเปล่า สนุกมากนะคะ ครอบครัวหรรษาแน่ ๆ(ได้ความรู้ท่านทูต..โดราเอมอนด้วย)
กำลังจะทำเป็นแล้วค่ะ ลิ้งค์น่ะค่ะ อ.ปารมีเคยจับมือสอนมาแล้วนะเนี่ย..เห้อ
ของานพี่วั้นอีก ขออีก ขออีก

อีกหนึ่งโน้ตค่ะ  "เก็บความสุขทุกทุกนาที หยอดลงกระปุกออมสิน"

พรุ่งนี้ค่ะ

@9460พี่ศศิ คะ กำลังจะราตรีสวัสดิ์  พอดีเห็นมือพระกาฬจรดจารมาอีกเรื่องที่โดนใจ  เพิ่งเขียนบันทึกไปที่นี่
แต่ไม่ถึงกับว่าต้านทุกสถานการณ์นะคะ

ราตรีสวัสดิ์ทุกคนด้วยค่ะ :)

วันนี้เราเริ่มทำในสื่งที่คิดเอาไว้ คือเดินไปที่ทำงาน ระยะทางวัดดูแล้ว หนึ่งจุดสามกิโลเมตรไม่มากนัก
ตื่นเช้าหน่อยค่อย ๆ เดิน  ระหว่างทางก็เก็บเกี่ยวรายละเอียดของข้างทาง เช่น ดอกหญ้ามีหลายสี หลากพันธุ์นะคะ
ดอกกระดุม สีขาวอ่อน ไล่ไปเรื่อย ๆ จากวงนอกจนเป็นสีเหลืองนวลในที่สุดในวงในสุดของดอก
ดอกหญ้าที่โตกว่านั้น  เหลืองสดใส ดอกโตประมาณหนึ่งเหรียญห้าสิบสตางค์รุ่นเก่า  กำลังงาม บานชูช่อกัน  ไม่รู้ชื่อ ค้นเจอแล้วจะมาบอกค่ะ
ดอกหญ้าแห้ง ๆขาว ๆเทา ๆ ชนิดดอกรวม ก้านดอกยาว ๆ ชนิดที่เรา ๆ เคยพบเคยเห็นสองข้างถนนเวลาเดินทาง..น่าจะนึกออกกันนะ คะ

อย่างน้อยสามอย่างต่างกันที่รูปพรรณ แต่เหมือนกันที่ speciesมีความงาม เสน่ห์ไปคนละแบบ
พรุ่งนี้จะเดินอีก พบอะไรแล้วมาเล่าค่ะ

คุณหมอมัทคะ
อ่านกลอนแล้วอย่าคิดว่าพี่เพ้อ ๆ พร่ำ ๆ นะ..จริง ๆ เป็นเช่นนั้น..ฮา
สำหรับกาแฟต้อง "คาปูชิโน หนึ่ง"
                        "กาลาโต้อยู่"
                        "ไม่เอากาลาโต้"
                        "ก็..บอกว่ากาลาโต้ กาลาโต้..น้ำให้ร้อนอยู่ จะเอาม่ายเอา??""..อิ อิ

@9459 คุณหมอมัทคะ
อยากอ่านมากๆ  "ทำอย่างไรเมื่อเห็นต่าง"
อยากให้เขียนอีกหัวข้อหนึ่งด้วยค่ะ  "ทำไม(บาง)คนไทยคิดว่า.ไม่เกี่ยว.."อะไรทำนองนี้
พี่คิด ๆ มาหลายวันแต่ยังไม่สามารถค่ะ

@9432คุณดอกไม้น้อย
ฝากอันนี้..แจมค่ะ
คิด(ไม่)ถึง

@9442Too much treatment?
และToo much investigations ด้วยนะคะ
เคยทำให้น้อง"เมา diagnosis" และ "เมา วิตกกังวลมากเกินไปมาแล้ว"

@9273 @9274พี่เองก็อยากให้น้องภูอ่าน(บาง)ข้อเขียนของพี่มัท..อิ อิ..(หมอมัทหน้าตาเด๊กเด็ก อ่านไปอ่านมา..อ้าวมีพระเอกซะแล้ว..ชักอยากเห็นหน้าพระเอกแบบชัด ๆ น่ะค่ะ มีเป่า หวงเป่า..ล้อเล่นนะคะ)  เพราะบางเรื่องเราแม่-ลูก ก็มีgap เช่นเพลง เกม ภาษาคอมพ์ ฯลฯ ซึ่งพี่นี่ user อย่างเดียว

ถ้าได้คุยจะติดใจค่ะ  เขาก๊วน กวน แต่ไม่ ง้องแง้ง กับเงอะงะ...

หมอมัทมาแล้ว..ซีกโลกทางนี้ต้องเซย์กู๊ดไน้ท์ไปก่อนค่ะ

ป.ล. พี่ยังอ่านหนังสือไม่ถึงครึ่งหมอมัทอ่านมังคะ

@9253 คุณพี่โอ๋ นึกได้แล้ว..อย่างนี้ใช่ไหมคะ

http://gotoknow.org/blog/pathologist/185579

@9198คุณพี่ศศิฯ  ชื่นมื่นกันจังเลยค่ะ

รออ่านเรื่องจุ๊ก ๆ จิ๊ก ๆ ย่า-หลานนะคะ

กำลังจะ launch เรื่องจุ๊ก ๆ จิ๊ก ๆ แม่-ลูก บ้างค่ะ

@9253คุณพี่โอ๋ คะ  ลูกชายชื่อ "น้องภู"  มักจะนั่งคิดเป็นนิตย์ยามเรียนหนังสือ เมื่อตอนอายุสี่-ห้าขวบ ซึ่งมีเหตุบังเอิญโดนคัดให้ไปเรียนโปรแกรมไทย-อังกฤษ และข้ามชั้นไปหนึ่งชั้น (เรียนชั้นอนุบาลสอง ข้ามอนุบาลหนึ่ง)  เขาไม่สนใจเรียนขนาดครูภาษาอังกฤษบอกว่า "He always turns around the classroom but pay no attention with the class. "  แม่ได้แต่ยิ้มแหย ๆ  สอบได้ทียี่สิบกว่า ๆ จากนักเรียนสามสิบคน

แม่เดือดร้อนใจ เมื่อปรึกษาครูอีกท่านหนึ่งผู้ทรงวัยวุฒิ  ท่านพูดว่า "ยังเด็กไป" จึงให้เขาถอย..ซ้ำเรียนอนุบาลสองอีกหนึ่งรอบ

แล้วมอบลูกให้อยู่ในความดูแลของคุณครู เราดูเฉพาะที่บ้าน

น้องภูสนใจขึ้นมาเอง  คราวนี้เกรดเฉลี่ย"สี่"

สิ่งหนึ่งที่สังเกตุเห็นคือ เขาชอบอ่านหนังสือมากกกก (จะมากกว่าแม่แล้ว  แต่ยังอ่านน้อยกว่าพ่อ)

แต่..ในห้องเรียนยังมีนะคะ  สมุดพกรายงานว่า"เหม่อเหมือนนั่งคิดอะไรอยู่ตลอด แต่ให้ความร่วมมือดี"

มีเด็ด ๆ เหมือนกันค่ะ  ยิ่งปีนี้เพิ่งปรับตัวอีกขนานใหญ่ เข้าโรงเรียนประจำ

ไฮกุของเขาลงบันทึกแล้ว..อนุทินนี่เขาทำลิ้งค์ไงคะ..แหะ ๆ ลูกไม่อยู่..ทำไม่เป็น

เริ่มยาวเกินอนุทิน  เดี๋ยวคุณลูกมาแนะนำ..เขียนเป็นบันทึกดีกว่าแม่.."โอ" เลย(ขอใช้ภาษาลูกนิดค่ะ)