@9253คุณพี่โอ๋ คะ ลูกชายชื่อ "น้องภู" มักจะนั่งคิดเป็นนิตย์ยามเรียนหนังสือ เมื่อตอนอายุสี่-ห้าขวบ ซึ่งมีเหตุบังเอิญโดนคัดให้ไปเรียนโปรแกรมไทย-อังกฤษ และข้ามชั้นไปหนึ่งชั้น (เรียนชั้นอนุบาลสอง ข้ามอนุบาลหนึ่ง) เขาไม่สนใจเรียนขนาดครูภาษาอังกฤษบอกว่า "He always turns around the classroom but pay no attention with the class. " แม่ได้แต่ยิ้มแหย ๆ สอบได้ทียี่สิบกว่า ๆ จากนักเรียนสามสิบคน
แม่เดือดร้อนใจ เมื่อปรึกษาครูอีกท่านหนึ่งผู้ทรงวัยวุฒิ ท่านพูดว่า "ยังเด็กไป" จึงให้เขาถอย..ซ้ำเรียนอนุบาลสองอีกหนึ่งรอบ
แล้วมอบลูกให้อยู่ในความดูแลของคุณครู เราดูเฉพาะที่บ้าน
น้องภูสนใจขึ้นมาเอง คราวนี้เกรดเฉลี่ย"สี่"
สิ่งหนึ่งที่สังเกตุเห็นคือ เขาชอบอ่านหนังสือมากกกก (จะมากกว่าแม่แล้ว แต่ยังอ่านน้อยกว่าพ่อ)
แต่..ในห้องเรียนยังมีนะคะ สมุดพกรายงานว่า"เหม่อเหมือนนั่งคิดอะไรอยู่ตลอด แต่ให้ความร่วมมือดี"
มีเด็ด ๆ เหมือนกันค่ะ ยิ่งปีนี้เพิ่งปรับตัวอีกขนานใหญ่ เข้าโรงเรียนประจำ
ไฮกุของเขาลงบันทึกแล้ว..อนุทินนี่เขาทำลิ้งค์ไงคะ..แหะ ๆ ลูกไม่อยู่..ทำไม่เป็น
เริ่มยาวเกินอนุทิน เดี๋ยวคุณลูกมาแนะนำ..เขียนเป็นบันทึกดีกว่าแม่.."โอ" เลย(ขอใช้ภาษาลูกนิดค่ะ)
ไม่มีความเห็น