อนุทินล่าสุด


jaewjingjing
เขียนเมื่อ

หอศิลป์ เป็นพื้นที่แสดงออกทางศิลปะ แต่บางคนกลับมองหอศิลป์เป็นที่แสวงหาผลประโยชน์



ความเห็น (0)

ไม่มีความเห็น

jaewjingjing
เขียนเมื่อ

ที่ทำงานอยู่กลางเมือง มีคนหลากหลาย ทั้งคนที่ดีและคนที่แปลกๆ

บ่ายวันนี้ก็มีคนแปลกๆ มาอีกราย เขาว่า เขาเป็นศิลปิน เขาว่าถ้าตอนนี้จะเซ็นต์เช็คให้ที่ทำงานของเราสัก 10 ล้าน เราจะทำยังไง เขาว่าที่เขามาคุยกับที่นี่ เพราะเขาลดตัวเองลงมา...คนอื่นคงต่ำกว่าเขามากๆ สินะ

ตอนแรกก็รู้สึกไม่ดีเลย แต่ก็ไม่รู้จะรู้สึกแย่ๆ ไปทำไม เพราะศิลปินที่ยิ่งใหญ่เขาไม่โอ้อวด และศิลปินดีๆ ยังมีอีกมากมาย

และเรายังต้องเจอะเจอกับความหลากหลายของคนต่อไป

 



ความเห็น (0)

ไม่มีความเห็น

jaewjingjing
เขียนเมื่อ

เมื่อวานอาจารย์จิตติมา มาร่วมงานเปิดนิทรรศการ พอเข้าไปทักทายสวัสดี อาจารย์จับมือเอาไว้ แล้วถามว่า...มีเงินใช้หรือเปล่า ...มีจริงๆ นะ... อาจารย์บอกว่าคุยกับตุ๊กแล้ว อ่านข่าวด้วยเป็นห่วง  น้ำตาซึมอีกคราว อาจารย์เป็นครูที่มากกว่าครู



ความเห็น (0)

ไม่มีความเห็น

jaewjingjing
เขียนเมื่อ

วันนี้ให้แม่ตัดผมให้ ไม่ถึง 5 นาทีเสร็จ ตัดแบบง่ายๆ แค่ให้สั้นลงจากเดิม ปกติเป็นคนที่ไม่รักสวยรักงามตามแบบผู้หญิงเท่าไหร่ ก็เลยไม่มีความอดทนในร้านเสริมสวยได้นานๆ จำได้ว่าเคยใช้เวลาในร้านทำผมนานที่สุด 3 ชั่วโมง เพื่อยืดผม นั่งจนง่วงและเมื่อย สุดท้ายก็บอกช่างว่า ง่วงและเมื่อยมากพอแค่นี้ได้มั้ยคะ ทำเอาช่างขำกันไป สุดท้ายไม่เกิน 3 วัน ผมก็กลับมาไม่ตรงอย่างเดิมตามธรรมชาติ ไม่รู้ว่าจะไปนั่งเสียเงินเสียเวลาทำไม ให้แม่ตัดให้ดีกว่าประหยัดดี ^__^



ความเห็น (0)

ไม่มีความเห็น

jaewjingjing
เขียนเมื่อ

วันนี้ที่หอศิลปฯ มีรายการ Talk เป็นการเสวนาในวงสื่อเกี่ยวกับงานนิทรรศการศิลปะที่กำลังจัดแสดงอยู่เป็นครั้งสุดท้ายก่อนปิดนิทรรศการในสัปดาห์หน้า ซึ่งนับเป็นกิจกรรมหนึ่งของนิทรรศการซึ่งผู้จัดต้องการให้มีขึ้นนอกเหนือการนำชมและกิจกรรมสำหรับเด็ก ผู้ร่วมรายการวันนี้เป็นตัวแทนของสื่อมวลชน การเสวนาก็เป็นการพูดคุยวิพากษ์นิทรรศการและหอศิลปฯในมุมต่างๆ แต่เป็นการวิพากษ์โดยมีข้อมูลเพียงบางส่วน และเป็นทัศนคติส่วนตัว ซึ่งก็เป็นจริงตามนั้นบ้างและที่ไม่จริงก็มาก (ในมุมมองส่วนตัว)



ความเห็น (0)

ไม่มีความเห็น

jaewjingjing
เขียนเมื่อ

วันนี้ถ่ายภาพอยู่ดีๆ memory ก็มีปัญหา จากนั้นภาพที่พาแม่ไปดูพระเมรุฯ  ภาพการแสดงสดวันนี้ที่หอศิลปฯ ก็หายหมด แงๆ ทำไงจะกู้คืนได้



ความเห็น (0)

ไม่มีความเห็น

jaewjingjing
เขียนเมื่อ

ตู้เย็นไม่เย็นอีกแล้ว...อาการเหมือนเดิม เป็นรอบที่สามในปีนี้ สงสัยเครื่องจะเก่าเต็มที



ความเห็น (0)

ไม่มีความเห็น

jaewjingjing
เขียนเมื่อ

@25583 ขอบคุณค่ะ ตอนนั้นแจ๋วซื้อมาจากคาร์ฟูร์ ราคาไม่แพงค่ะไม่แน่ใจว่าที่อื่นมีวางหรือเปล่า แต่ส่วนตัวคิดว่าถ้าทำลูกรอกได้เองน่าจะอร่อยกว่าค่ะ แต่แจ๋วก็ทำเองไม่เป็นค่ะ ^__^

@25584 คุณเอก ขอบคุณค่ะ อนุญาตให้ซดน้ำหม่ำลูกรอกไปด้วยเลยค่ะ :)



ความเห็น (0)

ไม่มีความเห็น

jaewjingjing
เขียนเมื่อ

@25559 พี่ศศินันท์คะ แจ๋วเคยซื้อลูกรอกแบบที่เขาทำสำเร็จรูปมาแกงจืดค่ะ

ทำออกมาแล้วหน้าตาแบบนี้ค่ะ



ความเห็น (0)

ไม่มีความเห็น

jaewjingjing
เขียนเมื่อ

@24703 ขอบคุณมากค่ะคุณกวิน  ^__^

ชีวิตก็แบบนี้มั้งคะสุขบ้างเซ็งบ้าง แล้วมันก็จะผ่านไป



ความเห็น (0)

ไม่มีความเห็น

jaewjingjing
เขียนเมื่อ

เกิดอาการเซ็ง...กับบางอย่างขึ้นมา วันนี้ทั้งวันเลยไม่ได้งานตามที่ตั้งใจ ไม่ดีเลย



ความเห็น (0)

ไม่มีความเห็น

jaewjingjing
เขียนเมื่อ

@24652 ภาพสวยมากค่ะ เหมือนเค้าจะรู้ตัวว่าถูกซูมภาพนะคะ



ความเห็น (0)

ไม่มีความเห็น

jaewjingjing
เขียนเมื่อ

บ่ายวันนี้รถขายไอศกรีมเข็นเข้ามาเลยได้โอกาสซื้อไว้อีก 2 แท่ง แล้วก็คืนเงินของเมื่อคราวก่อน ลุงขายไอศกรีมยิ้มสดใสแล้วก็บอกขอบคุณครับ....ความสุขเล็กๆ ของผู้รับและผู้ให้



ความเห็น (0)

ไม่มีความเห็น

jaewjingjing
เขียนเมื่อ

@24309 ได้อ่านบันทึกนี้ http://gotoknow.org/blog/neo-humanist/218321ของพี่คนไม่มีรากคร่าวๆ เลยเกิดอาการอยากเห็นวิธีทำ โปรตีนปั่น อาหารว่างมื้อค่ำของพี่ศศินันท์บ้างจังค่ะ ^_^



ความเห็น (0)

ไม่มีความเห็น

jaewjingjing
เขียนเมื่อ

เงิน 1 บาท

เมื่อวานออกจากบ้านสายแดดแรงแล้วเห็นรถเข็นไอศกรีมยี่ห้อหนึ่งเข็นเข้ามาขายในซอยทำให้ความรีบเร่งจะออกจากบ้านต้องพลอยช้าไปอีกเพราะรถขายไอศกรีมจะหยุดจอดขายเด็กๆ เป็นระยะๆ จนเขาเข็นไปหยุดนิ่งหน้าบ้านเช่าต้นๆ ซอย แล้วเราก็เดินไปจ่อท้ายเขาอยู่พอดี คนในบ้านเช่าคนนึงถือถุงใส่ไอศกรีมออกมาถามราคาคนขายแล้วต่อว่าเสียงดังที่คนขายไม่ได้ทอนตังค์ 1 บาท คนขายส่งเสียงตอบเป็นสำเนียงต่างจังหวัด คนซื้อที่อยู่บ้านเช่านั่นก็สำเนียงเดียวกัน คนซื้อขู่กับคนขายว่าไม่ทอนเงินแบบนี้วันหลังจะไม่ให้เข็นรถเข้ามาขายอีก เขาพูดต่อว่าเสียงดังจนเราที่ยืนรอจะเดินผ่านไปยังหูอื้อ คนขายไอศกรีมรีบทอนเงิน 1 บาทให้และขอโทษขอโพยด้วยน้ำเสียงลนลาน...

เงิน 8 บาท

วันนี้นั่งทำงานของตัวเองที่บ้าน ช่วงบ่ายรถขายไอศกรีมเข็นเข้ามาในซอย(คนละคันกับเมื่อวานที่เจอ) ก็เลยถามแม่ว่ากินไหม แม่บอกว่ากินก็จัดแจงไปหยิบเงินมา 40 บาท ทีแรกแม่ก็ไม่อยากให้ซื้อคราวละมากๆ ก็เลยบอกกับแม่ว่าแท่งละ 5 บาท จะซื้อใส่ตู้เย็นไว้ให้เยอะๆ (เพราะไม่ค่อยมีเวลาอยู่บ้าน) แม่จะกินตอนไหนก็หยิบจากตู้เย็นได้ จากนั้นก็ไปยืนเกาะรั้วสั่งเขา เขาก็หยิบมาส่งให้ 8 แท่ง เราก็ส่งเงินให้เขาไป 40 บาท ตอนคนขายส่งของเขาบอกว่าลดให้อยากขาย ก็รับของมางงๆ คนขายเข็นรถออกไป ถึงเห็นว่าที่ถุงไอศกรีมเนี่ยบอกราคา 6 บาท ซื้อ 8 แท่ง ก็ต้อง 48 บาท นี่จ่ายเขาไป 40 บาท ขาดอีกตั้ง 8 บาท เขาไม่โวยวายใส่เราแถมยังบอกว่าลดให้อีก

ก็เลยบอกกับแม่ว่าวันหลังถ้าคนนีเข้นรถมาขายอีก ให้ซื้อเขาและคืนเงินให้เขาด้วย



ความเห็น (0)

ไม่มีความเห็น

jaewjingjing
เขียนเมื่อ

@23386 ขอบคุณค่ะพี่ใบไม้ พอดีช่วงนี้มีเรื่องให้คิดกังวลหลายเรื่องเพราะแจ๋วเป็นคนที่ทำงานช้าถ้าคำนวนเนื้องานกับเวลาเองจะทำได้ แต่พอถูกคนอื่นกำหนดเลยรู้สึกเครียดๆน่ะค่ะ แต่พยายามคิดว่าแล้วทุกอย่างจะผ่านไป...แต่มันก็ยังไม่คลาย



ความเห็น (0)

ไม่มีความเห็น

jaewjingjing
เขียนเมื่อ

พยายามจะไม่เครียด ไม่กังวลกับทุกๆ เรื่อง เชื่อว่าทุกอย่างมีทางออกของสิ่งนั้นอยู่ แต่พอหลับไปในความฝันปรากฎแต่สิ่งที่กังวล...ตื่นมาเลยรู้สึกไม่สดใส



ความเห็น (0)

ไม่มีความเห็น

jaewjingjing
เขียนเมื่อ

@23313 ขอบคุณมากค่ะ พี่ศศินันท์  เมื่อวานมอมแมมดูอาการดีขึ้นนะคะ ตอนที่ล้างปากล้างก้นเปลี่ยนที่นอนใหม่ให้เขา แต่วันนี้ที่เขาไปแล้วก็เสียใจ แต่ก็สบายใจอย่างหนึ่งว่าเขาไม่เจ็บไม่ทรมานอีกแล้วค่ะ ขอบคุณสำหรับภาพดอกไม้อีกครั้งค่ะ 



ความเห็น (0)

ไม่มีความเห็น

jaewjingjing
เขียนเมื่อ

วันนี้เตรียมตัวออกจากบ้านแต่เช้า...พอดีน้องเต๋อโทรมา ก็เลยต้องงดไปที่ทำงานไปโดยปริยายเพราะมีสิ่งที่สำคัญกว่าต้องรีบสะสางโดยด่วน พอไม่ได้ออกไปข้างนอกก็เลยได้อยู่ดูแลและจัดการมอมแมมเป็นครั้งสุดท้าย มอมแมมจากไปแล้วเมื่อราวๆ สิบโมงเช้ากว่าๆ ไม่เจ็บไม่ทรมานอีกแล้ว ขอบคุณที่ให้ความสุขกับครอบครัวของเราตลอด 14 กว่าปี หลับให้สบายนะมอมแมม



ความเห็น (0)

ไม่มีความเห็น

jaewjingjing
เขียนเมื่อ

ไม่ได้เข้าที่ทำงานสองสามวัน มีความเปลี่ยนแปลงในทางที่ดี มีการจัดห้องใหม่เพราะคอมพิวเตอร์มาส่งแล้ว มีระบบ lan แต่ไม่มีใครมีเครื่องสำหรับทำงานประจำ ยังต้องเล่นเก้าอี้ดนตรีต่อไป ถ้ามีคนมาเพิ่มก็คงต้องหิ้วคอมฯส่วนตัวไปอีกอย่างเคย...

ช่วงบ่ายๆ รีบกลับออกมาก่อนเพราะตั้งใจมาเร่งงานของตัวเอง หวังว่าทุกคนจะเข้าใจ(หรือเปล่า) แต่กว่าจะถึงบ้านก็เย็นอีก กลับมามอมมแมมนอนในบ้าน ก็เลยไปลูบหัว เขาคงนอนตรงนั้นมานานก็เลยโงนเงนๆ ออกไปหน้าบ้าน ก็เลยอุ้มไปนอนและล้างก้นล้างปากให้เขา จากนั้นก็อุ้มมาเช็ดตัวเปลี่ยนที่นอนให้ใหม่ เหมือนเขาจะสบายตัวมากขึ้น นอนนิ่งๆ ต่อมาราวๆ 3-4 ชั่วโมงแล้ว เปลี่ยนท่านอนไปสองรอบ สิ่งที่น่าเป็นห่วงก็คือยังไม่ยอมกินอาหาร...



ความเห็น (0)

ไม่มีความเห็น

jaewjingjing
เขียนเมื่อ

@23079 และ @23086  ขอบคุณมากค่ะ

 



ความเห็น (0)

ไม่มีความเห็น

jaewjingjing
เขียนเมื่อ

@23072 คุณกระปุ๋ม อยากไปค่ะ แต่หอศิลปฯ เพิ่งเปิดและไม่มีวันหยุดยาวแบบต่อเนื่องให้เจ้าหน้าที่เลยค่ะ แล้วเดือนที่แล้วกับเดือนนี้แจ๋วก็ใช้วันหยุดไปกับการเรียน(สอบและแก้เล่ม)ไปแล้วหลายวันค่ะ ถึงบ่นว่าอยากพักผ่อนกับธรรมชาติบ้างไงคะ เพราะรู้สึกเหนื่อยๆ น่ะค่ะ แต่คงได้แต่รอดูภาพและเรื่องจากคุณกระปุ๋มอีกตามเคยนะคะ



ความเห็น (0)

ไม่มีความเห็น

jaewjingjing
เขียนเมื่อ

@23071 ขอบคุณพี่ใบไม้มากๆ อีกครั้งนะคะ มอมแมมคงฝากขอบคุณด้วยค่ะ ตอนนี้เขาย้ายมานอนอยู่ใกล้ๆ ตรงใต้โต๊ะที่แจ๋วนั่งทำงานค่ะ



ความเห็น (0)

ไม่มีความเห็น

jaewjingjing
เขียนเมื่อ

@23067 ค่ะพี่ศศินันท์ เขาเป็นสมาชิกในครอบครัวค่ะ เมื่อก่อนที่บ้านเลี้ยงหลายตัวค่ะ แต่หลังๆ มาแม่แจ๋วขอให้เลี้ยงน้อยลง คงเพราะเห็นแจ๋วร้องไห้ทุกครั้งที่เขา(แต่ละตัวจากเราไป) ตอนนี้ก็เหลือแค่มอมแมม กับถุงทองเท่านั้นค่ะ

ขอบคุณมากค่ะ



ความเห็น (0)

ไม่มีความเห็น

jaewjingjing
เขียนเมื่อ

@23062 ขอบคุณพี่ศศินันท์ค่ะ แจ๋วปรึกษากับแม่ดูตั้งแต่เมื่อวาน ว่าจะพามอมแมมไปหาหมอและให้น้ำเกลือหรือยาบำรุงดีมั้ย...

ก่อนหน้านี้ที่บ้านมีน้องหมาอายุ 14 ปี ชื่อมาม่า มีอาการเดียวกันนี้ทุกอย่างค่ะ เราพามาม่าไปหาหมอ หมอบอกว่าเป็นโรคไต เพราะเขาอายุมากแล้ว คุณหมอนัดให้น้ำเกลือและยาบำรุงทุกๆวัน คุณหมอบอกว่าเขาจะไม่หาย ให้เขานอนที่นุ่มๆ อุ่นๆ และใช้ชีวิตในช่วงปลายอย่างมีความสุขกับเจ้าของจะดีกว่า มาม่ากลับจากคลินิคด้วยอาการแย่ๆ ไร้เรี่ยวแรงทุกวัน เป็นอย่างนี้ราวๆ 1 สัปดาห์ จนแจ๋วกับแม่ตัดสินใจดึงเข็มน้ำเกลือออก จากนั้นมาม่าสดใสอาการดีขึ้นมาได้อีก 1 เดือน และจากไปอย่างสงบ  

มาม่าเป็นพี่สาวของมอมแมมอายุห่างกัน 1 ปี ค่ะ ตอนนี้ก็ได้แต่ทำใจว่า...มอมแมมเองเขาคงอยู่กับเราได้อีกไม่นาน แต่ก็ไม่อยากให้เขาทรมานมากนักค่ะ



ความเห็น (0)

ไม่มีความเห็น

พบปัญหาการใช้งานกรุณาแจ้ง LINE ID @gotoknow
ClassStart
ระบบจัดการการเรียนการสอนผ่านอินเทอร์เน็ต
ทั้งเว็บทั้งแอปใช้งานฟรี
ClassStart Books
โครงการหนังสือจากคลาสสตาร์ท