มอมแมมอาเจียนออกมา เป็นอาหารที่กินเข้าไปเมื่อเย็นวาน และไม่ย่อยเลย T_T

แอบเห็นภาพจากทีวีที่แม่เปิด ภาพรถไฟวิ่งไปสู่ต่างจังหวัดที่มีต้นไม้ สายลม ธรรมชาติ รู้สึกชีวิตตัวเองห่างจากการพักผ่อนอย่างนี้มานานแสนนาน เมื่อไหร่จะได้ไปพักผ่อนกับธรรมชาติ แบบที่ไม่มีอะไรติดอยู่ในใจกับเขาบ้างนะ ......

@23049 ขอบคุณพี่ใบไม้อีกครั้งนะคะ เมื่อวานเป็นวันเหนื่อยๆ ค่ะ เพราะหยุดเหมือนไม่หยุด แต่วันนี้รู้สึกมีแรงขึ้นมากกว่าเมื่อวาน คาดว่าน่าจะทำอะไรๆ ได้เยอะ

อ้อ...ขอเล่าเรื่องมอมแมมค่ะ เมื่อครู่เพิ่งไปเช็ดๆ ที่ที่มอมแมมนอนค่ะ เพราะมีมดตัวเล็กๆ กลุ่มนึงมาตอมบริเวณปาก เดี๋ยวคงต้องดูอีกว่ามดจะมาอีกมั้ย 

@22974 ขอบคุณคุณโอ๋-อโณ ค่ะ

@22976 ขอบคุณพี่ใบไม้ค่ะ ลูบหัวมอมแมมให้แล้วนะคะ ตอนนี้ยังไม่รู้ว่าเขาจะอยู่กับเราอีกนานไหม เพราะเขาไม่ค่อยยอมกินอะไรเลย ป้อนก็หนีค่ะ ยังมีแรงหนีด้วยนะคะ

@23002 หลานน่ารักจังค่ะ

มอมแมมเกิดที่บ้านเก่า เมื่อวันที่ 15 มกราคม 2537

วันนี้มอมแมมอายุ 14 ปี กว่าๆ แล้ว หูไม่ได้ยินและสายตามองไม่ค่อยเห็นตามอายุ หลังๆ มากินอาหารได้น้อยลง นอนมากขึ้น

เมื่อวันอาทิตย์ที่ผ่านกลับจากที่ทำงานเร็วหน่อย ถึงบ้านพอดีกับที่แม่บอกว่าเพิ่งช่วยมอมแมมขึ้นมาจากน้ำ มอมแมมตกคูน้ำข้างๆ บ้านและหาทางขึ้นตลิ่งเองไม่ได้

เฝ้าสังเกตมาเรื่อยๆ มอมแมมกินอาหารได้น้อยลงมากๆ แม้แต่นมก็ไม่อยากกินเลย กินได้นิดเดียว

มีข่าวนักบินไม่ไห้นักการเมืองขึ้นเครื่อง หมอจุฬาไม่ตรวจตำรวจ เท็จจริงไม่รู้ แต่เชื่อว่าคงไม่ใช่ทั้งหมด รู้แต่ว่าไม่อยากให้สภาวะแบบนี้ยืดเยื้อจนคนในชาติต้องขัดแย้งกันไปหมดเลย

วันนี้ ตัวไม่ได้อยู่ที่ที่ทำงาน แต่ก็ไม่ได้หยุดทำงาน

ตั้งชื่อก็ไม่ผิดกติกา  แต่นำภาพขึ้นไม่ได้...

วันนี้ไปปฏิบัติหน้าที่ของตัวเองมา พรุ่งนี้ยังมีภาระหน้าที่นี้รอให้แก้ไขอีก

ยังไม่โล่งใจ แต่ก็เหมือนผ่านไปอีกเปราะหนึ่ง

ขอบคุณทุกๆ คน

การบริหารจัดการคนเป็นสิ่งที่ไม่ง่ายเลย คงต้องใช้ศิลปะในการจัดการมากๆ เพราะคนเป็นทรัพยากรที่หลากหลายมากๆ

เวลาที่พูดว่า "เข้าใจ" นั้น ก็อาจจะเข้าใจหรือไม่เข้าใจ หรือเข้าใจแตกต่างกันก็ได้ อยู่ที่มุมมอง อยู่ที่ประสบการณ์ของแต่ละคน

ในช่วงที่ทุกอย่างชุลมุนอะไรๆ ก็ยังไม่เข้าระบบไม่ลงตัวแบบนี้ ในฐานะของคนที่เป็นพี่ เป็นผู้ใหญ่กว่าจะทำอย่างไรให้น้องเข้าใจโลกของการทำงาน และชีวิตที่ไม่ได้เป็นตามใจเราทุกเรื่อง ฯลฯ

คนเป็นพี่จะทำอะไรได้บ้าง...ถ้าน้องไม่เปิดใจ

เมื่อวานมีประชุมทุกคนทั้งวุ่นและเหนื่อยกันมาก ความไม่คืบหน้าของงานมาจากส่วนหนึ่งที่คณะกรรมการฯ ไม่เคารพมติที่ประชุม สิ่งที่มีมติไปแล้ว หากใครไม่มาในคราวนั้นก็จะรื้อเอาขึ้นมาพิจารณาอีก ทำให้การประชุมแต่ละครั้งกินเวลานานกว่า 3 ชั่วโมง และวนเวียนอยู่ในเรื่องเดิมๆ ในขณะที่เวลาหมุนไปเรื่อยๆ ไม่รอเรา

@20479 วันนี้นั่งทำงาน(ส่วนตัว)ที่บ้านเหมือนกันค่ะเพราะเป็นคิววันหยุด แต่โทรศัพท์สังการ(งานที่ทำงาน)ไปสองสามเรื่องแล้วค่ะ เวลาอยู่บ้านอย่างนี้อยากให้ฝนพรำๆ ไปทั้งวันเลย ^__^

เคยตั้งใจจะเขียนบันทึกเกี่ยวกับคนคนนึงที่ไม่รู้จักชื่อเขา  เขาเคยเป็นคนงานที่โรงงานกลางซอย จนกระทั่งวันนึงเขาหอบผ้าห่มมาอาศัยนอนที่ซากรถเก่าๆ ที่จอดอยู่ข้างๆ โรงงานเพราะป่วยทำงานให้เจ้าของโรงงานไม่ได้อีก วันไหนฝนตกเขาจะย้ายมานอนอีกฝั่งของถนนตรงชายคาด้านหน้าโรงงานอีกแห่ง มีคนสงสารก็ให้อาหารให้เงิน แต่ตอนนี้เขาหายไปเกือบเดือนแล้ว...ตอนนี้ก็ยังไม่มีเวลานิ่งๆ จะเขียนบันทึก เลยเขียนอนุทินกันลืมไว้ก่อน

วันนี้หยุดงานพาแม่ไปหาหมอ ตรวจตาแล้วหมอเพิ่มยาอีกตัวนัดดูผลอีกหนึ่งเดือน จากนั้นก็ตรวจจมูกต่อเพราะแม่บ่นว่าคัดจมูกมานาน เป็นหวัดเรื้อรังไม่ยอมหายนานเป็นเดือน ปรากฎว่าในโพรงจมูกมีน้ำมูกกรังอยู่ ต้องใช้เครื่องพ่น และดูดเอาน้ำมูกออกมา และเอายากลับมาทานต่ออีกสองสัปดาห์ต้องไปหาอีก ตอนแรกนึกว่าแม่จะกลัว แต่ก็ผ่านไปด้วยดีเพราะคุณหมอใจดีมาก

รู้สึกว่าตัวเองทำงานไม่ตรงหน้าที่ ไม่สิ ต้องพูดว่าทำงานมากกว่าหน้าที่ เพราะคนและเวลามีจำกัด ก็เลยกลายเป็นทำได้ไม่เต็มที่ และไม่ดีเท่าที่ควร อยากให้คนใหม่ๆ ที่จะเข้ามา มาเร็วๆ แล้วเราจะได้ทำงานของตัวเองให้ดี ตอนนี้ทำงานหัวฟูและเป็นจับฉ่ายมากๆ

พรุ่งนี้จะมีน้องฝึกงานมา นั่งทำงานส่วนตัวไปก็คิดว่าจะให้น้องเรียนรู้อะไรได้บ้าง จากข้อจำกัดที่เรามีอยู่

ส่วนน้องอาสาสมัครที่มีอยู่ก็น่าเป็นห่วง เตือนๆ แล้วบางอย่างก็ไม่รู้ว่าจะเข้าใจกันหรือไม่ เราก็ไม่ใช่ฝ่ายบุคคลไม่อยากเข้มงวดกับใคร บอกเสมอว่าทุกคนต้องเรียนรู้ที่จะโตไปกับการทำงาน

@19035 เดิมทีเทศกาลหนังสั้นจะจัดที่สถาบันปรีดี ค่ะ แต่ปีนี้ย้ายมาจัดที่หอศิลปฯ กลางเมืองหน่อยคาดว่าจะมีคนมาร่วมมาก ถ้าอย่างไรฝากส่งข่าวต่อๆ กันไปด้วยนะคะ

หอศิลปฯเปิดแล้วแต่ยังไม่เป็นทางการ อาจมีความไม่สะดวกหลายอย่าง ต้องขออภัยไว้ล่วงหน้าด้วยค่ะ

@19027 พี่ใบไม้เพิ่งตอบเมลไปเมื่อครู่นี้นะคะ หวังว่าคงได้พบกันนะคะ

ไม่ได้ใช้ g2k แค่ไม่นาน มีการเปลี่ยนแปลงเยอะเลย

@19014 อาชีพแขวนรูปแบบนี้เริ่มมีแล้วที่ไทยค่ะ แต่ยังเป็นอาชีพที่คนส่วนใหญ่ไม่ทราบว่ามี เพราะคนไทยชอบใช้บริษัทออแกไนท์เซอร์จัดการให้ทั้งหมดตั้งแต่ต้นจนจบมากกว่าค่ะ

วัน(ที่ไม่ได้)หยุดกำลังจะหมดไป แต่งานยังคงไม่เสร็จตามเป้าหมาย และพรุ่งนี้งานใหม่ๆ ก็จะเข้ามาอีก

• วันนี้เป็นอีกวันที่ต้องประชุม
• ประชุมทุกๆครั้งที่ผ่านมาเห็นปัญหาต่างๆ และข้อติดขัดที่ทำให้งานไม่เดินไปข้างหน้ามากมาย
• แต่เมื่อปิดประชุมในแต่ละครั้ง ก็เหมือนปิดปัญหาไว้ชั่วคราว
• ประชุมครั้งใหม่ ก็เปิดปัญหาเก่าๆ ขึ้นมาถกกัน
• เบื่อการประชุมที่ไม่เดินไปข้างหน้า แต่อึมครึมๆ จังเลย
• แต่ก็ต้องประชุมอยู่ดี

• ครั้งหนึ่งก็เคยได้รับรู้ข้อมูลบางอย่างที่ไม่ใช่ความจริง จากบล็อกเกอร์บางท่านผ่านหน้าบันทึก ไม่รู้ว่าจะเรียกว่าการโกหก หรือบอกความจริงไม่หมด  ทำให้สงสัยว่าการบอกเล่าถึงผลในสิ่งที่เป็นจริง...จะทำให้เขาดูเขลา ดูไม่เก่ง สำหรับแฟนคลับที่นี่ หรือเขากลัวว่าภาพความเก่งต่างๆ ที่สร้างมาจะเลือนลบไปด้วยความจริง จนเลือกที่จะพูดความจริงไม่หมดเพื่อรักษาภาพที่สวยงามต่อไปอย่างนั้นหรือ
• และหลังจากที่ได้อ่านบันทึก GotoKnow ไม่สนับสนุนการละเมิดลิขสิทธิ์  แม้ทั้งสองกรณีเป็นประเด็นที่ต่างกันในการนำเสนอหน้าบันทึก แต่มีประเด็นที่คล้ายกันตรงที่เรื่องที่เรื่องเหล่านั้นบางคนอาจไม่รู้...แต่อย่างไรเสียบล็อกเกอร์เจ้าของบันทึกย่อมต้องรู้ถึงข้อเท็จจริงนั้นๆ
• ทำให้มานั่งครุ่นคิดว่า เพราะอะไรเหตุการณ์ต่างๆ เหล่านี้จึงเกิดขึ้นกับสังคมแห่งนี้
• ครุ่นคิด และ นึกถึงคำพูดของพี่คนไม่มีรากขึ้นมาประมาณว่า...มันเป็นเช่นนั้นนั่นเอง (ประโยคนี้หรือเปล่าคะพี่คนไม่มีราก)
• จึงหยุดการครุ่นคิด และ วางลง

@12381 ใกล้เคียงมากๆ เลยค่ะคุณปู ^_^

@10614 คุณลุงคะ เขียนต่อเถอะค่ะ นานๆ เขียนทีตามสะดวกก็ได้ค่ะ มีคนรออ่านแน่นอนค่ะ

@10343 ครูมิม และ @10352 คุณสิทธิรักษ์ ขอบคุณค่ะ