อนุทินล่าสุด
กฤษณา สำเร็จ (Krisana Sumret)
เขียนเมื่อ
@5316 คุณขจิตคะ
ตอนนี้ภาคพี่กำลังทำwebใหม่ อยู่ระหว่างทดลองระบบค่ะ link ใหม่คือที่นี่ค่ะ web เก่าเลยแห้งๆ ค้างเติ่ง... พี่เป็นผู้ลองใช้...ยังอีกนานค่ะจึงได้อย่างหวัง
ความเห็น (0)
ไม่มีความเห็น
กฤษณา สำเร็จ (Krisana Sumret)
เขียนเมื่อวันนี้ภาคฯจัดให้มีการสอนการทำblogโดยใช้Websiteที่ทางคณะกำลังวางแผนทำ...เท่าที่ลองประเมินการใช้งานเบื้องต้น(เอง)....ฉันไม่ติดใจ สู้GotoKnowของเราไม่ได้...สนุกกว่าหลายเท่า
ความเห็น (0)
ไม่มีความเห็น
กฤษณา สำเร็จ (Krisana Sumret)
เขียนเมื่อจากข้อคิดเห็นของพี่โอ๋ ในบันทึก ห่าง ห่าง ห่าง ก็ทำให้รู้ว่า...เราออกจะห่าง...อนุทิน
....อาจเป็นเพราะความรู้สึกลึกๆ มักคิดว่า...เป็นอนุทินรักน่ะ...อิ...อิ....เลยไม่ค่อยเขียน...มันเขิน...(อุ๊ย...เขินเป็น?...)
...................................................................................
เมื่อครู่น้องกีตาร์บ่น
"แม่ หนูเบื่ออีกแล้ว...เบื่ออะไรก็ไม่รู้..เบื๊อออ...เบื่อ....."
"ไปอาบน้ำ ไปลูกไป...จะได้สดชื่น"
"มันไม่ใช่แค่อาบน้ำ....ยังไงก็ไม่หายเบื่อ"...แล้วเธอก็ไม่อาบน้ำ เป็นแม่กิมหมก...
"อืมม....แม่ก็เบื่อหนูนะ บอกให้อาบน้ำตั้งนานแล้ว ก็ยังไม่ไปอาบเลย จะดองเค็มรึไง...."
"แม่รู้แล้วใช่ไหม ว่าความรู้สึกเบื่อเป็นยังไง"
"แม่รู้นานแล้ว เพราะแม่แก่กว่าหนู"
"อืมม...หนูก็เบื่อแม่นะ เวลาหนูพูดด้วยแม่ไม่ค่อยฟังเลยอย่างเช่นเวลาแม่คุยโทรศัพท์นานๆ"
"อ้าว...ก็แม่ใช้สมาธิอยู่"
"ก็แม่ก็บอกว่า...เอ้อ...ขอโทษนะ คอยแป๊บนึง แล้วมาคุยกับหนูเหมือนตอนหนูพูดโทรศัพท์น่ะ ให้เขาคอยแป๊บนึงแล้วฟังหนู..แค่เนี้ยย..."
"อืมม...ช่าย....จริงๆ เอาๆ...วันหลังจะทำ"
ความเห็น (0)
ไม่มีความเห็น
กฤษณา สำเร็จ (Krisana Sumret)
เขียนเมื่ออ่าน @1997 ของคุณสร้อยแล้วอึดอัดใจแทนจัง...สงสารคุณสร้อยจับใจ...อยากให้มาทำงานดมยาสลบคนไข้ที่นี่ด้วยกันแฮะ...หนีห้องที่น่าอึดอัด...หนีเสียงที่ต้องอดทนฟัง กวนสมาธิ กวนใจ...มาดมยาสลบคนไข้ที่น่ารัก..สลบ..สงบเงียบ...ท่าจะดีกว่า
....ขอภาวนาให้คุณสร้อยผ่านวิกฤตินี้ไปได้โดยไวทีเถอะ...เพี้ยง.....
ความเห็น (0)
ไม่มีความเห็น
กฤษณา สำเร็จ (Krisana Sumret)
เขียนเมื่อเช้านี้เตรียมตัวบรรยายเรื่อง การจัดการความด้อยคุณภาพ...ขณะค้นงานก็พบบันทึกหนึ่ง...น่าคิดมากๆของ ท่าน อ.JJ ที่เชิญชวนให้ค้นหาตัวตนเจ้าของ จากนิทานเรื่อง นก นก นก ทำให้ได้ข้อคิดที่ดีมากจริงๆ
....เราได้ร่วมสนุกและตอบไปว่า....
- ตอบปัญหาว่านกตัวนี้น่าจะกลับเป็นสีเดิมที่ตัวเป็นมาก่อน...ถ้าสีเดิมเป็นฟ้าก็น่าจะฟ้า...ถ้าสีเดิมเป็นขาวแล้วเปลี่ยนเป็นฟ้าก่อนมาให้เราปิ๊งตอนแรก...ก็น่าจะเป็นขาวค่ะ...
- ...นั่นหมายความว่า...ณ จุดสุดท้าย ก็หาได้มีอะไรยั่งยืนเท่ากับความเป็นตัวตนที่แท้จริงของตนเองไม่ ไม่มีความจำเป็นต้องเปลี่ยนมากมายขนาด....เปลี่ยนสีขน...เพื่อให้คนสนใจ เพราะเมื่อไม่ใช่ตัวตนที่แท้จริงของเรา...มันก็ไม่ใช่เราวันยังค่ำ....และผู้พบเห็นคงไม่ยินดีที่จะคบหาชอบพอเราเพราะเราไม่ใช่ตัวเรา.....
...สุขใดไหนเล่า...เท่ากับสุขที่เป็นตัวเอง...และอยู่กับใจตนเอง...
ความเห็น (0)
ไม่มีความเห็น
กฤษณา สำเร็จ (Krisana Sumret)
เขียนเมื่อแวะมาเอาเสื้อผ้าไปนอนบ้านแม่จ้ะ...ประมาณหอบผ้าหอบผ่อนหนีสระอัว....ก็เด็กๆ(หลานๆจาก กทม.)มารวมตัวกัน มันก็ต้องสนุกกะเค้าหน่อย....เห็นว่าจะสาดน้ำกัน...ตอนค่ำๆให้ป๊ากลับมา(ให้ข้าวหมาแล้ว)นอนเฝ้าบ้านนี้คนเดียว...อิ..อิ...
...บ่ายนี้ไม่ได้ดูหนังอรหันต์เณรน่อย.....เย็นนี้ไม่ได้ไปวิ่ง...จะเก็บไขมันไว้ให้อวบๆหน่อย ไม่งั้นแก่แล้วเหี่ยวแย่...อิ..อิ...
ความเห็น (0)
ไม่มีความเห็น