พ่อค้าผู้รอบรู้ |
ในอดีตกาลสมัยพระเจ้าพรหมทัต แห่งกรุงพาราณสี มีพ่อค้าหนุ่มคนหนึ่ง คุมกองเกวียนจำนวน ๕๐๐ เล่ม บรรทุก สินค้าไปขายยังเมืองอืุ่่นในการเดินทาง ครั้งหนึ่งต้องผ่านดงไม้มีพิษพ่อค้าจึงเรียก ประชุมลูกน้องแล้วกล่าวเตื่อนว่า | ![]() |
![]() |
![]() |
บรรดาลูกน้องทั้งหลายต่างรับคำ และปฎิบัติอย่างเคร่งครัดจนกระทั่งขบวน เกวียนได้ผ่านดงไม้พิษนั่นออกไปถึงเขต |
![]() |
![]() |
![]() |
![]() |
![]() |
![]() |
![]() |
![]() |
![]() |
![]() |
![]() |
![]() |
![]() |
หลังจากที่เรื่องราวดังกล่าวได้เกิดขึ้น จึงทำให้บรรดาลูกน้องไม่กล้าขัดคำสั่งนาย เพราะกลัวจะได้รับอันตราย ทุกคนต่างพา กันไปพัีกผ่อนนอนหลับจนกระทั่งเช้าวันใหม่ |
![]() |
![]() |
![]() |
![]() |
![]() |
![]() |
ชาวบ้านกลุ่มนั้น แม้รู้ว่ามีคนรู้ทันความใจดำของตน แต่ก็ทนความอยากรู้ อยากเห็นไม่ไหว จึงเดินไปถามพ่อค้าหนุ่ม |
![]() |
![]() |
![]() |
หลังจากที่ได้ฟังคำพูดของพ่อค้า หนุ่มแล้วชาวบ้านจำนวนมากก็รู้่สึกสำนึกตัว รับปากว่าจะตั้งใจทำมาหากินด้วยความสุจริต ต่อไปส่วนพ่อค้าหนุ่มก็ออกเดินทางไปค้าขาย ของตนต่อไป | ![]() |
น่าสนใจจังเลยค่ะ
มาหานิทานชาดก
แต่เสียดายรูปไม่ขึ้น
ขอบคุณครับ แก้ไขเพิ่มเติมแล้วรับ
thank you