อาหารที่ลูกสาวไปหาทานที่อื่นไม่ได้ กับคำพูดที่ไม่มีโอกาสได้ยินจากแม่ด้วยตัวเอง ในช่วงเวลาที่ลมหายใจของแม่สั้นลงเรื่อยๆ
ลูกสาววัยทำงาน ต้องไปทำงานต่างจังหวัด ซึ่งอยู่ห่างจากจังหวัดบ้านเกิดราว 200 กิโลเมตร เมื่อถึงเสาร์-อาทิตย์ ลูกสาวที่น่ารักของแม่ จะเดินทางกลับบ้านเสมอ
ต่อมา ลูกสาวตกหลุมรักชายคนหนึ่ง คบหาดูใจจนพัฒนากลายเป็นแฟน
ลูกสาว จึงกลับบ้านน้อยลง แวะไปหาแฟนบ่อยๆ หลายสัปดาห์จึงจะแวะกลับบ้านทีหนึ่ง
แต่คุณแม่ยังคงโทรหาลูกสาวอยู่อย่างสม่ำเสมอ
เมื่อลูกสาวกลับบ้าน แม่จะลงมือทำกับข้าวอร่อยๆให้ลูกสาวอย่างเต็มที่ แม้ว่าลูกสาวจะบ่นว่า ทานมากเดี๋ยวจะอ้วนเกินไป แฟนจะไม่ชอบ แต่คุณแม่ยังคงลงมือทำอาหารอร่อยๆให้คุณลูกอย่าง เต็มฝีมือ ซึ่งลูกสาวก็อดใจไม่ไหว รับประทานอย่างเอร็ดอร่อย
มีเพื่อนบ้านใกล้เรือนเคียง เคยถามแม่ ซึ่ง ณ เวลานั้น อายุใกล้ 60 ปีแล้วว่า ทำไมถึงพยายามดูแล ทำอาหารอร่อยๆให้ลูกสาวกินเหมือนตอนยังเป็นเด็กๆอยู่ล่ะ
”คิดถึงตอนที่เขายังเล็กๆ เราเคยดูแลเขามาตลอด ถึงแม้ว่าวันนี้จะไม่มีโอกาสได้ดูแล ได้กอดลูกแบบนั้นอีกแล้ว อย่างน้อย ช่วงเวลาสั้นๆที่เค้ากลับมาเยี่ยมบ้าน ก็อยากจะดูแลเค้าอย่างที่เคยดูแลมาตลอดหลายปี ก่อนที่เค้าจะออกไปทำงานต่างจังหวัด” เป็นคำตอบของคุณแม่คนนี้
ชีวิตที่ต้องเปลี่ยนแปลงไปตามเวลา ลูกสาวสามารถที่จะดูแล พึ่งพาตนเองได้มากขึ้น หมดภาระที่แม่จะต้องคอยมาดูแลห่วงใยอีก แล้วทำไมคุณแม่ยังเห็นเค้าเหมือนเมื่อตอนยังเป็นเด็ก พยายามที่จะดูแลเช่นนั้นอีก
”รู้ว่าเขาโตขึ้น ต้องไปตามเส้นทางเดินชีวิตของเขา ถึงแม้ว่า เวลาที่เค้าจะมีให้กับเรา จะมีน้อยลง แต่นั่นคือ เวลาที่เราเฝ้ารอมาตลอด เป็นเวลาที่มีค่าสำหรับเรา ขอให้เรามีโอกาสได้ดูแลเขาเท่าที่สามารถทำได้ อย่างน้อย ได้ทำอาหารอร่อยๆ ที่เขาชอบ อาหารที่เขาสามารถจะกินได้อย่างเต็มที่ อาหารที่เติมความรัก ความห่วงใยลงไป เหมือนที่เค้าได้ทานมาตลอด 30 ปีที่ผ่านมา ซึ่งคงไม่มีใครทำให้เค้าทานได้นานถึงเพียงนี้ นอกจากแม่เท่านั้น....”
..
นั่นคือ คำพูดที่ทำให้ลูกสาวของแม่ ต้องหลั่งน้ำตาจนแทบจะเป็นสายเลือด
น่าเสียดาย ที่ลูกสาวได้ยินคำพูดเหล่านี้ จากปากของเพื่อนบ้านใกล้เรือนเคียง ในวันที่คุณแม่ของเธอจากไป
.... ในวันที่คุณแม่ ไม่มีโอกาสได้เช็ดน้ำตาให้ลูกสาว
และไม่มีโอกาสได้ทำอาหารที่เติมความรัก และความห่วงใยตลอดเวลาหลายปี ให้ลูกสาวได้ทานอีกแล้ว
บันทึกจาก งานฌาปนกิจที่วัดแห่งหนึ่งที่กาฬสินธุ์...
นายบอน
ความเห็น (14)
ซาบซึ้งมากค่ะ บางทีคนเราก็แปลกนะ สนใจคนที่มาทีหลังมากกว่าคนที่อยู่กับเรามาตั้งแต่เราลืมตามองโลก ทั้งที่บางที บางทีนะ คนที่มาทีหลังก็ทิ้งเราไปก่อน และก่อนวัยอันสมควร...ประเภทจากเป็น
ใครได้อ่านก็คงจะเตือนตัวเองว่า อย่าลืมคนที่อยู่กับเรามาตั้งแต่เกิดนะ จะบอกให้
ในวันนี้ เราเป็นลูกสาวไม่มีแม่แล้ว..
.. ในวันที่คุณแม่ ไม่มีโอกาสได้เช็ดน้ำตาให้ลูกสาว และไม่มีโอกาสได้ทำอาหารที่เติมความรัก และความห่วงใยตลอดเวลาหลายปี ให้ลูกสาวได้ทานอีกแล้ว
ขอบคุณ นายบอน ที่ทำให้เราคิดถึงสูตรอาหารของแม่ ได้อีกหลายจาน
ชีวิตไม่แน่นอนครับ คนที่มาก่อน หรือมาทีหลังเรา ย่อมจากไปก่อน โดยไม่มีใครรู้ล่วงหน้าได้ทั้งนั้น
รักแม่ และอย่าลืมคุณแม่
สวัสดีครับ พี่องุ่น
อย่างน้อย มรดกของคุณแม่ ยังตกทอดมาสู่พี่องุ่นกับรสชาติอาหารที่หลากหลายนะครับ... อยากไปลองลิ้มชิมรสมือพี่องุ่นบ้างจัง... อยากลิ้มรส สูตรอาหารที่คนอื่นไม่มีโอกาสได้ทานเหมือนดังพี่องุ่น....
คิดถึงแม่จังเลยค่ะ..เวลากลับบ้านแม่ก็จะทำอาหารของโปรดให้ทานเต็มที่เลย อยากโชว์ฝีมือทำให้แม่กินเหมือนกันนะค่ะ แต่แม่บอกไม่ต้องเดี๋ยวแม่ทำให้กิน..(แม่กลัวท้องเสีย) แม่ทำกับข้าวอร่อยมากค่ะ..จนอดใจไม่ไหว กลัวแม่จะเสียใจ เผลอกินเยอะไปหน่อย และอาจเพราะนิสัยตะกละกิน น้ำหนักขึ้นประจำเลยเวลากลับบ้าน ไปไหนมาไหนต้องรายงานตลอด
รักแม่ห่วงแม่..โอกาสที่จะดูแลแม่และรักแม่ยังไม่สายเกินไปนะค่ะ ที่จะเริ่มต้นก่อนที่เราจะไม่มีโอกาสเรียก "แม่"
ก็ยังดีกว่าคนที่มีแต่กระดูกแหละน๊า..ไม่รู้ว่าเมื่อไหร่น๊อตจะหลุด จะหัวเราะให้ฟันหักเล้ยยยย 555
ท่านที่อยู่ต่างจังหวัดไกลๆ อย่าลืมโทรไปหาแม่บ้างเด้อครับ
- คิดถึงแม่ มากถึงมากที่สุด
- วันนี้ คิดถึงนายบอน กับหนูนิดมากที่สุด
ขอคุยน้องบันทึกนะคุณบอน
- พี่องุ่นการคิดถึงของพี่องุ่นต้องมีสาเหตุแน่นอน
- มีอะไรเหรอค่ะ..ยินดีรับใช้ค่ะพี่ท่าน
ตอนนี้เที่ยงพอดี คิดถึงอาหารมื้อเที่ยง
ว่าแต่พี่องุ่นบังอาจ เอ๊ย กรุณาคิดถึงทั้งที อย่าลืมทำกับข้าวให้ทานด้วยนะครับ ในโอกาสที่อาจได้เจอกัน
- เป็นเรื่องที่ทำให้ฉุกคิด(อึ้ง)ได้ดีทีเดียวสำหรับสังคมปัจจุบัน
- แต่บางคน..หรือหลายท่าน อาจมีความจำเป็นที่จำกัดบางอย่าง
- รักพ่อกับแม่มาก ทุกวันนี้ก็พยายามดูแล ใส่ใจท่าน เพราะปัจจุบันตนเองมีลูกแล้ว ตนเองมีหน้าที่ดูแลพ่อแม่ และหน้าที่อีกอย่างคือดูแลลูกสองคน(น้องสร้อย 3 ขวบ กับน้องแหวน 2 ขวบกว่าๆ))
- พ่อกับแม่เลี้ยงดูมาดีมาก ดีในที่นี้คืออบรม สั่งสอนดีมาก(ในความรู้สึกตนเอง ณ วันนี้) ทั้งตี ทั้งโดนบิดเนื้อ แต่ทุกครั้งที่ถูกตี ท่านจะพูดถึงเหตุที่ตี และผล ไปพร้อมๆ กันด้วย
- ทุกวันนี้เหนื่อยเหมือนกัน...บางวันหมดแรง เพราะต้องทำงานด้วย
ไม่ว่าใครจะมีข้ออ้างหรือเหตุผล ความจำเป็นอย่างไร สิ่งสำคัญคือ การที่คณอุบลมีโอกาสในการดูแลใส่ใจท่าน เท่าที่สามารถกระทำได้นั้น ประเสริฐที่สุดแล้วครับ แม้จะเหน็ดเหนื่อย หมดเรี่ยวแรง ทั้งการดูแลพ่อแม่ และการรับบทเป็นคุณแม่ของลูก ขอเป็นกำลังใจให้คุณอุบลนะครับ
เพราะคุณพ่อคุณแม่ของคุณดูแลคุณมาอย่างดี จนคุณอุบลเป็นคนกตัญญู เช่นกัน คุณอุบลสามารถที่จะเลี้ยงดูน้องสร้อยและน้องแหวนให้เป็นคนดี กตัญญูเหมือนคุณอุบลได้ในอนาคตครับ
ขอให้ทั้งน้องแหวน น้องสร้อยและคุณอุบล มีสุขภาพแข็งแรงนะครับ