หลังอาหารเย็นวันที่ 24 ที่ได้พูดคุยเรื่องความปลอดภัยในฟาร์มกับคุณจอห์น เทมเพอร์เลย์ ที่อุตส่าห์ขับรถจากเมืองโมรีประมาณ 200 กิโลเมตรเพื่อมาพูดคุยกับพวกเราและจะมีการบรรยายในวันรุ่งขึ้นด้วย โดยคุณจอห์นได้ขอให้คุณเบลินด้า เจ้าของฟาร์มได้เล่าให้ฟังถึงสาเหตุที่ต้องมารับผิดชอบดูแลกิจการฟาร์มเองแทนสามีเนื่องจากสามีประสบอุบัติเหตุตกม้าจนเป็นอัมพาตไปครึ่งตัว เธอเล่าว่ากำลังทำอาหารอยู่ในครัวพอทราบข่าวก็ตกใจมาก ทำอะไรไม่ถูก แต่พอตั้งสติได้ก็คิดว่าจะต้องเข้มแข็งและทำหน้าที่แทนสามีให้ได้ ในขณะที่ลูกสามคนก็ยังเรียนหนังสืออยู่คือคนโตคุณJames Nixon Oakhampton อายุ 17 ปี อีกสองคนอายุ 15,12 ปี ดูจากรูปถ่ายแล้วลูกสาวของคุณเบลินด้า สวยมากและหน้าตาคล้ายๆกับมาเรีย ซาโปว่า นักเทนนิสชาวรัสเซียเลย แต่ไม่ได้เจอตัวจริงเพราะแต่งงานและแยกครอบครัวและทำงานอยู่ที่เมืองอื่น เจอแต่คุณเจมส์ ซึ่งช่วยทำงานในฟาร์มต่อจากคุณแม่ พอสามีเป็นอัมพาตคุณเบลินด้าก็ต้องรับช่วงบริหารจัดการฟาร์มต่อทั้งที่ไม่เคยทำมาก่อนและทางคุณจอห์น เทมเพอร์เลย์ ก็ได้เข้ามาช่วยแนะนำเรื่องความปลอดภัยในฟาร์มและใช้ประเด็นนี้เป็นตัวอย่างของการรณรงค์ในเรื่องของFarm safety จนเป็นที่ยอมรับและนำมาใช้เป็นแนวทางในการทำเรื่องความปลอดภัยในฟาร์มทั่วทั้งออสเตรเลียโดยเฉพาะในรัฐนิวเซาท์เวลส์ซึ่งมีฟาร์มเลี้ยงสัตว์จำนวนมาก ปัจจุบันคุณจอห์น เทมเพอร์เรย์เป็น Farmsafe Australia Executive Officer อยู่ที่เมืองโมรี ซึ่งทำงานเป็นเครือข่ายกับมหาวิทยาลัยซิดนีย์ และมีการจัดตั้งศูนย์เพื่อความปลอดภัยและสุขภาพของเกษตรกรขึ้นชื่อว่า Australian Centre for Agricultural Health and Safety สามารถติดต่อปรึกษาได้ทางอีเมล์ที่ [email protected]
การพูดคุยในค่ำคืนนี้ถือเป็นการเกริ่นนำที่มาที่ไปของการเกิดเรื่องFarm Safety ในรัฐนิวเซาท์เวลส์ เพื่อจะนำไปสู่การบรรยายเนื้อหาทางวิชาการและการประยุกต์ใช้ในเช้าของวันรุ่งขึ้น โดยใช้ห้องรับแขกของบ้านโอ๊คแฮมตั้นเป็นห้องเรียน เดวิดและหมอจอห์น (มีหลายจอห์นมาก ถ้าพูดถึง ศจ. นพ. จอห์น เฟรเซอร์ ผมจะเรียกว่าหมอจอห์น ซึ่งจริงๆอาจจะต้องเรียกอาจารย์จอห์นด้วย เพราะเขากับเดวิดจะเป็นผู้สอนเราด้วย) เตรียมเครื่องฉายภาพเพาเวอร์พ้อยต์ จอและโน๊ตบุคส์มาด้วย ในตอนที่ 18 จะได้เล่าในรายละเอียดเกี่ยวกับ Farm Safety ให้ฟังต่อ ประมาณสี่ทุ่มก็แยกย้ายกันเข้านอน แต่กว่าจะได้นอนก็อาบน้ำแล้วก็เขียนบันทึก สรุปได้นอนเที่ยงคืนพอดีบันทึกนี้เขียนที่ GotoKnow โดย Dr. Phichet Banyati ใน PracticalKM
ไม่อนุญาตให้แสดงความเห็น
อนุญาตให้แสดงความเห็นได้เฉพาะสมาชิก