บันทึกโครงการนวดสานสายใย : เด็กไร้สัญชาติกับการฝึกนวด

แม้ว่าเขาจะเป็นเด็กที่ยากจน ไม่มีสัญชาติ เป็นเด็กเรียนไม่เก่ง หรือเป็นเด็กชายขอบในมิติใดๆมาก่อนก็ตาม พวกเขาย่อมสามารถเติบโตเป็นผู้ใหญ่ที่มีศักยภาพได้เสมอ

เด็กไร้สัญชาติกลุ่มเล็กๆ ที่คนทั่วไปอาจชำเลืองมองเป็นแค่ลูกคนจน คนชายขอบ เราจะสร้างให้พวกเขาภูมิใจในตัวเองและจะกลายเป็นคุณประโยชน์แก่สังคมได้อย่างไร ?

ระหว่างวันที่ 20-22 เมษายน ที่ผ่านมา โครงการนวดสานสายใย เยาวชนใฝ่กตัญญู ที่จัดทำขึ้นภายใต้โครงการนวัตกรรมบริการสุขภาพปฐมภูมิ ที่ทางสถาบันวิจัยและพัฒนาระบบสุขภาพชุมชน (สพช.) และสำนักงานกองทุนหลักประกันสุขภาพแห่งชาติ (สปสช.) ให้การสนับสนุนแก่ผมและกลุ่มเด็กๆในสโมสรฯ ได้ฤกษ์ฝึกอบรมการนวดแผนไทยแก่เด็กๆ บ้านถ้ำลอด และบ้านสบป่อง (บางส่วน) อ. ปางมะผ้า จ. แม่ฮ่องสอนซะที หลังจากที่จัดประชุมเตรียมความพร้อมกันมาแล้วหลายครั้ง

แรกทีเดียว กะว่าจะติดต่อวิทยากรจากโรงพยาบาลระดับจังหวัดมา แต่ปรึกษากับผู้ประสานงานจังหวัดก็เห็นว่าที่หมู่บ้านแม่ละนาซึ่งเป็นหมู่บ้านหนึ่งในเขตอำเภอเดียวกันก็มีกลุ่มนวดอยู่ น่าจะลองไปประสานดู ผมก็ลองไปติดต่อ ก็ค่อนข้างมั่นใจว่า ฝีมือถึงขั้นเป็นครูสอนเด็กได้

ถ้าชาวบ้านสามารถเป็นครูของชุมชนได้ นอกจากน่าจะได้เปรียบในการเข้าถึงเด็กแล้ว ที่สำคัญ เราอยากให้ท้องถิ่นแลกเปลี่ยนเรียนรู้ เป็นครูเป็นศิษย์กันเอง อันน่าจะนำมาสู่ความภาคภูมิใจ และความเป็นน้ำหนึ่งใจเดียว สายสัมพันธ์น่าจะแน่นเหนียวยาวนานขึ้นไม่มากก็น้อย

และอีกหน่อย ละอ่อนน้อยเหล่านี้แหละนะ ที่น่าจะกลายเป็นครูแก่ละอ่อนรุ่นต่อๆไป บรรยากาศการฝึก วันแรกๆค่อนข้างวุ่นวาย เพราะเด็กหลายคนยังใหม่ต่อกัน บ้างก็เล่นกัน หยอกกัน รังแกกันก็มี เล่นเอาวิทยากรปวดหัว พอวันที่สอง ผมเรียกวิทยากรมาประชุมเพื่อรับมือกับความวุ่นวาย โดยเน้นการสร้างวินัยเชิงบวกอย่างสันติ กระบวนการวันสุดท้ายก็เดินไปได้ด้วยดี เด็กๆสามารถจดจำท่านวดได้ หลายคนแม้ตัวจะเล็กแต่ก็นวดได้มีน้ำหนัก และตั้งใจ มีแววจะพัฒนาไปได้อีกไกล อย่างไรก็ตาม ผมได้แจกสมุดคู่มือบันทึกการนวดแก่เด็กๆทุกคน ไว้สำหรับเก็บ case ไม่ได้ให้จดบันทึกอะไรมาก เพราะนี่เป็นแค่การเริ่มต้นฝึกหัด เดี๋ยวเด็กจะเครียด เอาเป็นว่าหนูๆนวดคนอื่นๆ เช่น พ่อแม่ พี่น้อง ญาติๆ เพื่อนบ้าน ฯลฯ แล้ว ให้บันทึกว่าไปนวดใคร เมื่อไร ผลการนวดเป็นอย่างไร และมีลายเซ็นผู้ถูกนวดรับรองด้วยว่าไปนวดมาจริง ใครนวดมาได้เกิน 10 คน มีสิทธิ์เข้าร่วมเป็นอาสาสมัครนวดเพื่อการกุศลในงานสืบชะตาผู้สูงอายุที่จะจัดขึ้นเร็วๆนี้ และเด็กคนไหนไปนวดมาได้จำนวนมากที่สุด สามลำดับแรกจะมีของที่ระลึกให้ งานนี้ อบรมกันเสร็จแล้วเด็กๆก็ไปนวดกันใหญ่ ผมไม่ได้หวังผลมากมายว่าเด็กจะไปรักษาอาการป่วยให้ใครได้ แค่สามรถคลายปวดเมื่อยกล้ามเนื้อได้ก็เพียงพอแล้ว ที่สำคัญ สิ่งที่น่าจะได้แน่ คือคลายความตึงเครียดในครอบครัวลง สายสัมพันธ์ในบ้านน่าจะอบอุ่นขึ้น เด็กๆน่าจะเกิดความภาคภูมิใจในตัวเอง แม้ว่าเขาจะเป็นเด็กที่ยากจน ไม่มีสัญชาติ เป็นเด็กเรียนไม่เก่ง หรือเป็นเด็กชายขอบในมิติใดๆมาก่อนก็ตาม พวกเขาย่อมสามารถเติบโตเป็นผู้ใหญ่ที่มีศักยภาพได้เสมอในที่ประชุมเกี่ยวกับเด็กหลายครั้งที่ผมเข้าร่วม มักจะได้ยินแต่เสียงผู้ใหญ่ที่ร้องขอจะเอาจากเด็ก ให้เด็กเป็นนั่นเป็นนี่ เห็นเวทีอย่างนี้ พักหลังๆ ผมอยากจะวิ่งหนีบางที ผู้ใหญ่อย่างเราๆก็ลืมคิดไปครับว่า เราจำเป็นต้องให้เด็กก่อน และเด็กปัจจุบันก็ขาด “การให้” หลายสิ่งที่พวกเขาต้องการ " ให้ความรัก ความเข้าใจ ให้คุณค่าให้โอกาส ให้ส่วนร่วม ให้ความกล้าให้ตัวอย่าง ให้เติบใหญ่ ให้เวลาให้ความฝัน ให้ปัญญา ให้อภัย"

เขียนใน GotoKnow โดย ครูยอด วิสุทธิ์ เหล็กสมบูรณ์
ใน สโมสรผู้นำเยาวชนเพื่อการศึกษาและพัฒนาชุมชน จังหวัดแม่ฮ่องสอน

คำสำคัญ (Tags): #การมีส่วนร่วมของเด็กและเยาวชน#การศึกษาอิสระ#ครอบครัวเข้มแข็ง#นวัตกรรมpcu#ปางมะผ้า#สโมสรผู้นำเยาวชนเพื่อการศึกษาและพัฒนาชุมชน#เด็กและเยาวชน#แม่ฮ่องสอน

หมายเลขบันทึก: 95022เขียนเมื่อ 8 พฤษภาคม 2007 16:16 น. ()แก้ไขเมื่อ 6 กันยายน 2013 17:59 น. ()สัญญาอนุญาต: จำนวนที่อ่าน

ความเห็น (3)

บีเวอร์

เขียนเมื่อ 8 พฤษภาคม 2007 22:46 น. ()

เป็นโครงการที่ดีครับ การให้ความรู้นั้นเปรียบเหมือนให้ฐานของชีวิต ขอชื่นชมครับ
ขอเสริมนะครับ (นิดนึงครับ) อยากให้หาตลาดให้น้องๆเค้าได้ทำงานด้วย จะได้มีรายได้เสริม(หรือหากมีแล้วก็ขออภัยครับ)

ครูยอด วิสุทธิ์ เหล็กสมบูรณ์

เขียนเมื่อ 15 พฤษภาคม 2007 15:24 น. ()

คุณบีเวอร์ครับ ขอบคุณสำหรับคำชมนะครับ
ในส่วนของตลาด เด็กๆกล้ากว่าที่ผมคิดครับ มีเด็กบางกลุ่ม walk-in เข้าไปที่เกสต์เฮาส์บ้าง บางคนก็ไปติดต่อนวดญาติพี่น้องบ้าง ได้เงินมาใช้สอยกันเอง เป็นรายได้เสริม
อันนี้เป็นความพยายามหาตลาดของเด็กๆเอง ในระยะแรกนี้ ผมยังไม่ได้คิดว่าต้องไปจัดตั้งอะไรให้เป็นระบบ ตอนนี้ ให้เด็กทำอย่างอิสระ ค้นหาสิ่งที่เหมาะสมดูก่อน เราคอยช่วยหนุนและดูแลอยู่ใกล้บ้าง ห่างบ้าง ก็พอครับ
ที่น่าสนใจ คือพวกเขาต้องสรุปการเรียนรู้ด้วย
คอยติดตามต่อไปนะครับ

Sasinand

เขียนเมื่อ 15 พฤษภาคม 2007 15:30 น. ()

สวัสดีค่ะ

เป็นโครงการที่ดีค่ะ