เป็นที่น่าแปลกใจไม่น้อย ที่บ้านขีเป็นแหล่งผลิตเส้นไหมพื้นบ้านที่สาวด้วยมือที่สามารถผลิตเส้นไหมได้คราวละมาก ๆ แต่ว่ากลับไม่มีคนทอผ้าให้ชมมากนัก
วันนี้เรามีโอกาสดีที่ได้ชมการทอผ้าของทวดแห่งบ้านขี ที่ทวดกำลังทอผ้าขาวม้า (ผ้าด้ามก็เรียก) ที่ใช้ไหมพื้นบ้านทั้งเส้นยืนและเส้นพุ่ง ส่วนสีย้อมใช้สีเคมี
เนื้อผ้าของทวดนั้นงามมาก เนื้อผิวสัมผัสแม้จะแข็งกระด้าง ก้เนื่องด้วยน้ำข้าวที่เคลือยเส้นใยอยู่ หากได้ซักล้างแล้วคงนุ่มและน่าใช้มากที่เดียว
ผ้าผืนงามนี้ทอโดยทวดที่มีอายุมากกว่าเจ็ดสิบปีแต่ทว่ายังแข็งแรง เมื่อสอบถามก็พบว่าคนสาว ๆ บ้านขีทอผ้าไม่เป็นกันแล้ว และขี้เกียจทอส่วนใหญ่เมื่อได้เส้นไหมแล้วก็ไปให้หมู่บ้านอื่นทอผ้าให้บ้างก้จ้าง บ้างก็ทอผ้าแบ่งกันระหว่างเจ้าของเส้นไหมกับคนทอผ้า
ดังนั้นจึงไม่ผิดนักที่จะเรียกทวดว่าเป็นช่างทอผ้ารุ่นสุดท้ายแห่งบ้านขี แม่หญิงอีสานที่ย้ำเตือนความล่มสลายของการทอผ้าด้วยมือของคนบ้านขี
ก่อนจากเราได้ยินเรื่องจริงที่แอบขำอยู่ เพราะคุณทวดบอกว่านอกจากผ้าจะงามแล้ว ยายยังเป็นสาว ซ่าอีกด้วยเนื่องจากหน้าตาสวยแล้วยังทอผ้างามอีกต่างหาก
ซา หมายถึง ลือ ล่ำลือ
อาจารย์paewที่เคารพ
พี่อุบลครับ
ได้เข้ามาเจอโดยบังเอิญแล้วชอบมากๆค่ะ อยากมาเที่ยวชมหมู่บ้านนี้เช่นกัน เพราะชอบของไทยๆ และทำเอง อยากเห็นการทอผ้าไหมของภาคอีสานด้วย
คุณple
คุณเต๋า