ภัยสังคม

เป็นเรื่องจริงหรือเปล่าไม่รู้นะ แต่ถ้าเป็นจริงก็น่าสงสารมากๆ เพื่อนสงมาให้อ่าน

เมื่อเย็นวันที่ 1 สิงหาคม 2548 นักศึกษามหาวิทยาลัยรามคำแหงปีที่ 1

วิทยาเขตบางนา ได้บอกกับครอบครัวว่าจะไปที่บ้านญาติที่จังหวัดระยอง

แต่เมื่อทางครอบครัว ติดต่อไปยังบ้านญาติก็ไม่เห็น มาถึง มือถือก็ติดต่อไม่ได้

และในรุ่งเช้าก็ยังไม่เห็นที่ระยอง

เมื่อน้องศร (นามสมมุติ) ขึ้นรถทัวร์ ป .1 กรุงเทพฯ - จันทบุรี

จากป้ายที่ทางเข้า ม.รามคำแหง 2

ด้วยที่ตัวเองคิดว่ารถจันทบุรีจะผ่านระยอง

การขึ้นรถผิดครั้งนี้ส่งผลการเปลี่ยนแปลงแก่ตนเองทันที

เมื่อนั่งรถไปได้สักพัก ผ่านอำเภอแกลง จ.จันทบุรี แล้ว

น้องศรคิดเลยว่านั่งรถผิดแน่นอน

เพราะรถจะเข้าจันทบุรีอยู่แล้ว เลยตัดสินใจลงจากรถเพื่อ

นั่งรถกลับแล้วมีผู้หญิง2 คน แต่งตัวดี

เดินลงตามน้องศรมาด้วย และเข้ามาคุยกับน้องศรเพื่อตีสนิท และเริ่มพูดคุยว่า

ผู้หญิง 2 คนนั้น : น้องจะไปไหน

น้องศร : จะไประยอง

ผู้หญิง 2 คนนั้น : เออ ดีเลย พี่ก็จะไประยองเหมือนกัน เราเหมารถกันดีมั๊ย คนละ

100 บาท

ทั้งหมด คง 300 บาทและน้องศรก็ตอบตกลงไปด้วยกัน

หลังจากที่ขึ้นรถไปด้วยกันนั้น น้องศรก็ไม่รู้สึกตัวอีกเลย

มารู้อีกทีเมื่อตัวเองต้องอยู่ในห้องมืดและแคบมาก

และน้องศรก็นั่งลำดับเหตุการณ์ได้ว่า

ตัวเองเหมือนมีความรู้สึกโดนป้ายยาและเคลิ้มไป

แต่ไม่แน่ใจเหมือนกันว่าหลับหรือเปล่า

เพราะไม่รู้สึกตัวอะไรเลย ซึ่งน้องศรมารู้ภายหลังว่า

เมื่อตัวเองได้ออกมาจากห้องมืดนั้น

โดยผู้หญิง 2 คนนั้นให้น้องศร ออกมาข้องนอกเพื่อมาให้นายทุนดูตัว

ซึ่งทำให้รู้ว่าตัวเองอยู่ในสวนยางลึก เป็นป่าทึบ ที่ห่างไกลจากชุมชน

และบ้านคนมาก

แต่น้องศรก็รู้ว่าอยู่ใน จ.จันทบุรี ในคืนวันนั้น น้องศรได้ยินผู้หญิง 2 คนนี้

พูดกันว่า

ผู้หญิงที่กักตัวไว้ที่นี่อีก 5 คนนั้น จะส่งไปขายมาเลย์เร็วๆนี้

ทำให้น้องศรหยุดคิดว่านอกจากตนแล้ว ยังมีผู้หญิงที่ตกสภาพตนอีก 5 คนเลย

ตอนนั้นน้องศรเครียดมาก และคิดจะฆ่าตัวตาย เมื่อต้องรู้ชะตาชีวิตว่าจะไปมาเลย์

และต้องทำอะไร เมื่อเช้าของวันที่ 7 สิงหาคม 2548 น้องศรคิดตลอดเวลาว่าหนี หนี

แล้วจะหนีออกยังงัยล่ะ คือคำถามของน้องศรที่นั่งถามตัวเองอยู่

แต่โอกาสก็มาถึงน้องศร เมื่อวันนั้นผู้หญิง 2 คนนั้นไม่อยู่และลืมล็อคกุญแจห้อง

น้องศรได้โอกาสแล้ววิ่งหนีอย่างไม่คิดชีวิต วิ่งแบบไม่หันกลับไปมองข้างหลัง

จุดหมายอย่างเดียว คือถนนใหญ่เพื่อหารถกลับ

และน้องศรก็นั่งรถจันทบุรี - ระยองเพื่อไประยอง

และหลังจากนั้นมีการติดต่อให้แม่และครอบครัวไปรับที่ระยอง

ตอนนี้สภาพจิตใจยังแย่มาก อาการหวาดกลัว และระแวงทุกอย่างที่พบเห็น

และไม่กล้าออกนอกบ้านเลย

จากคำพูดของน้องศร ว่า :

แก็งค์นี้เป็นแก็งค์ที่ลักพาตัวผู้หญิงไปขายเพื่อค้าประเวณี แน่นอน

และจะใช้วิธีผู้หญิง 2 คน แต่งตัวดีเข้ามาตีสนิท และเป็นขบวนการที่นำยามาป้าย

(ยังไม่มีคำตอบว่ายาอะไร น้องศรโดนจากแก็งค์นี้ ชนิดไหน ประเภทไหน)

แล้วผู้หญิงอีก 5 คนที่ติดอยู่ที่นั่นละ

จะมีชีวิตยังงัยแล้วมีผู้หญิงอีกมากมายเท่าไรที่โดนกรณีอย่างนี้

นี่คือ .... ต้นเหตุอีกสาเหตุหนึ่ง

ที่เป็นสาเหตุให้คนหายในปัจุจบันนี้

ที่ทางศูนย์ข้อมูลคนหายรับเรื่องมา

และเรื่องนี้คือเรื่องจริงที่เกิดขึ้นในสังคมเรา

คติเรื่องนี้ : ฝากเตือนเพื่อนผู้หญิง ที่ต้องเดินทางคนเดียว

อย่าไว้ใจคนแปลกหน้า

ในการเข้ามาตีสนิท ถึงจะเป็นผู้หญิงด้วยกัน

ทางศูนย์ข้อมูลคนหายได้ประสานงานเรื่องนี้ไปยังมูลนิธิปวีณา

หงสกุลเพื่อเด็กและสตรี เพื่อดำเนินการในการจะเอาความผิดกับขบวนการนี้

ไปยังข้อมูลกรณีศึกษาในศูนย์ข้อมูลคนหาย

ข้อมูลจากศูนย์ข้อมูลคนหายเพื่อต่อต้านการค้ามนุษย์ :

www.backtohome.org < http://www.backtohome.org/ <http://www.backtohome.org/>

  >

หรือติดต่อฝ่ายข้อมูลศุนย์ข้อมูลคนหาย:[email protected]

เบอร์โทร & แฟกซ์ 0-2712-7129

ศูนย์ข้อมูลคนหาย 65/1 สถาบันปรีดีพนมยงค์ ชั้น 3 แขวงคลองตัน เขตวัฒนา

กรุงเทพฯ 10110

โทร . / แฟกส์ 02-712-712?