ความภูมิใจที่สุดในโลก
สวัสดีค่ะ
ดิฉันมานั่งนึกดูว่าเราติดค้างงานอะไรอยู่น้า ก็อย่างว่านะคะ คนแก่ใกล้จะเกษียณอายุแล้ว ชอบหลงลืมอยู่เรื่อย มานึกขึ้นได้คือต้องจัดการความรู้เรื่อง .......ความภูมิใจที่สุดในโลก.........คือเมื่อราวพ.ศ. 2538 ประมาณเดือนมิถุนายน เปิดเรียนใหม่ ดิฉันสอนประจำชั้น ป. 1 มีนักเรียน ชายหญิง 30 กว่าคน มีวันหนึ่งท่านกำนันตำบลจอมพระ พาเด็กญี่ปุนมาที่โรงเรียน มาหาอาจารย์ใหญ่และบอกว่าขอฝากเด็กญี่ปุ่นเรียนกับนักเรียนบ้านกระทุ่มด้วยสักคน........อาจารย์ใหญ่อนุญาต ให้ดิฉันส่งเด็กญี่ปุ่นไปดูห้องเรียนและท่านกำนันบอกว่า อยากให้เรียนกับนักเรียนชั้นป.5 เด็กญี่ปุ่นมีชื่อว่ามาโกโตะ มาโกโตะบอกท่านกำนันว่าอยากเรียนชั้น ป.1 ดิฉันถามว่าจะนั่งเรียนกับน้องๆได้หรือ มาโกโตะบอกว่าได้ครับ ซึ่งสำเนียงพูดก็ออกจะฟังไม่ค่อยชัดเจนนัก เหมือนกับคนจีนมาจากปักกิ่งมาอยู่เมืองไทย จะพูดภาษาไทยแต่ละคำ...ก็มีคำว่า....เอ้อๆๆอยู่หลายครั้ง ดิฉันก็ยินดีต้อนรับนักเรียนใหม่ ได้แนะนำให้น้องๆๆป..1 รู้จัก เด็กป.1 ตื่นเต้นมาก ทีได้เรียนร่วมกับพี่มาโกโตะ ครูจัดให้นั่งคนเดียวหลังน้องๆ มาโกโตะเป็นคนสุภาพน่ารัก น้องหันมามองพี พี่ก็ยิ้มให้ มาโกโตะเป็นเด็กที่เรียนอยู่มหาวิทยาลัย...โตเกียวมาประเทศไทย โครงการปลูกป่าที่สุรินทร์ ขอวีซ่ามาได้ 1 ปี จึงต้องการเรียนภาษาไทย เมื่อมาโกโตะเรียนภาษาไทยพื้นฐาน จุดประสงค์เขายังไม่บอกว่าอยากรู้ไปทำไม ดิฉันก็สอนตามขั้นตอนที่เคยเล่าให้ฝังแล้ว อ้อลืมเวลาครูให้นักเรียนออกไปอ่านทีละคน นักเรียนจะบอกใหพี่มาโกโตะออกไปอ่าน ให้น้องๆฟังด้วยทุกครั้ง มาโกโตะ จะมีส่วนร่วมกับการเรียนการสอนทุกครั้ง มาโกโตะจะเชื่อฟังหัวหน้าห้องดีมาก หัวหน้าชื่อน้องใหม่ เวลาครูมอบหมายให้ทำงานแล้วครูจะออกจากห้องไปทำธุระ ต้องบอกนักเรียนทุกครั้ง และมอบให้หัวหน้าดูแล ถ้าใครดื้อให้บอกครู นักเรียนจะนั่งทำงานเรียบร้อย พอครูมาถึง พี่มาโกโตะ รายงานทันที .......ว่าจิ๋มดื้อมากน้องใหม่บอกก็ไม่เชื่อ.....เหมือนเด็กๆที่ญี่ปุ่นเลยครับ จิ๋มพอได้ยินพี่มาโกโตะบอกครูจิ๋มอายมาก และเรียบร้อยไปอีกหลายวัน ครูจะให้นักเรียนอ่านหนังสือรถไฟ ทุกๆวันจนคล่อง และสอนคัดไทย ตัวแบบของ สปช. หัวกลมตัวเหลี่ยม คนไหนลายมือสวยคล้ายๆกับครู ครูจะมอบหมายให้ออกไปคัดบนกระดานดำ ให้เพื่อนคัดตาม ก็เป็นหน้าที่ของน้องใหม่หัวหน้าห้อง ทั้งเรียนเก่ง ลายมือสวยอีกตามเคยพีมาโกโตะจะชมเสมอว่า.......น้องใหม่เขียนตัวหนังสือสวยมาก ไม่เหมือนจิ๋มเขียนสกปรก ลบไม่สะอาด ส่วนมาโกโตะนั้นจะเรียนตามหนังสือภาษาไทยเล่ม 1 จบก่อนน้องๆและขอเรียนเล่ม 2 ต่อไปเรื่อยๆคำไหนอ่านไม่ออกจะเดินมาถามอาจารย์ที่โต๊ะครู อ้อลืมบอกไปอีกเรื่องก็คือ มาโกโตะจะพักที่บ้านดิฉัน รวมทั้งอาหารการกินดิฉันรับรองทั้งหมด เวลาอยู่ที่บ้านเขาจะทำตัวเหมือนลูกหลานจริงๆเขาเรียกพ่อบ้านว่าคุณพ่อ เรียกดิฉันว่าอาจารย์ เรียกแม่ดิฉันว่าคุณยาย เรียกลูกๆว่าน้องจูน....น้องเจเจ เวลาญาตๆมาเยี่ยมที่บ้านเขาจะคุยสุกสนานเป็นกันเองมาก เวลาปิดภาคเรียนที่1ของโรงเรียน บ้านกระทุ่ม มาโกโตะจะไปเที่ยวที่เคนยา..ประมาณ 1 สัปดา ห์ ไปธิเบต และไปอินโดนีเซีย กลับมาก็จะเล่าให้ฟังเรื่องทีเที่ยวสนุกมาก
พอเปิดเรียนภาคเรียนที่ 2 มาโกโตะขอเรียนอ่านและเขียนหนังสือชั้นป. 2 พอจบเล่มป.2 ก็ต่อไปเล่มชั้นป. 3 ราวเดือนกุมภาพันธ์ เพื่อนของดิฉันมาเล่นที่บ้านเป็นครูบ้าน เขาชวนมาโกโตะไปเที่ยวโฑรงเรียนเขา มาโกโตะกลับมาบอกว่าสนุกมากมีนักเรียนพูดภาษาถิ่นด้วย มาโกโตะจดบันทึกมาถามดิฉันว่า........จีดุงแปลว่าอะไรครับอาจารย์ ....อ๋อ..แปลว่า..ไปบ้าน แล้ว ..จาโดยแปลว่าอะไรครับ แปลว่า....กินข้าว จีเนียละครับ.....แปลว่า ไปไหน งวดเดี๊ยะ แปลว่าอะไรครับ แปลว่า...ดื่มน้ำ แล้วอีปลอละครับ แปลว่า...ปวดหัว เขาไปกับเพื่อนดิฉัน 2 วัน ได้ภาษากูย....หรือ ส่วย มาถามดิฉัน และถามคูณยาย ส่วนคุณพ่อนั้นไม่รู้เอาเสียเลยเพราะเป็นไทยเทพ วันเสาร์-อาทิตย์ ที่บ้านก็จะพาเขาไปเที่ยวหมู่บ้านช้าง ปราสาทศรีขรภูมิ งานช้างของจังหัดสุรินทร์
ปลายเดือน มีนาคม 2539 มาโกโตะ เรียนหนังสือจบชั้นประถมศึกษาปีที่ 3 พอดีครบวันที่จะกลับญี่ปุ่น เย็นวันก่อนจะเดินทางกลับ ดิฉันเชิญน้องๆและเพือ่นบ้านมาทานข้าวที่บ้าน พร้อมหน้าพร้อตากันหมดทุกคน น้องๆก็พากันผูกแขนมาโกโตะตามประสาชาวบ้าน วันรุ่งขึ้นก็ส่งขึ้นรถประจำทางหน้าบ้าน พอดิฉันส่งขึ้นรถแล้วก็มาเก็บที่นอนห้องพักของมาโกโตะ พบจดหมายฉบับหนึ่ง..วางอยู่บนโต๊ะ มีความว่า.....
สำหรับทุกท่าน
ขอบคุณมากครับทีกรุณาดูแลผม หลายเดือนนานแล้วครับ ผมบอกไม่ถูกว่ารู้สึกใจหาย และเสียดายแค่ไหน ที่จะต้องจากทุกท่าน.....ครอบครัว...จริงๆแล้วผมยังไมอยากกลับญี่ปุ่นครับ เพราะจอมพระอยู่สบาย และสนุกเรียนหนังสือ ภาษาไทยมากครับ
การเรียนภาษาไทยและการดำรงชีพกับครอบครัวอาจารย์ ทำให้ผมเข้าใจคนไทยดีขึ้นและรักเมืองไทยมากขึ้นครับ ผมจะไม่ลืมเมืองไทยและครอบครัวอาจารย์นะครับ
สุดท้ายนี้ขอให้ทุกท่านมีความสุขความเจริญครับ
รักและคิดถึง
มาโกโตะ นาโออิ
ความเห็น (6)
- สวัสดีค่ะ
- คุณครูเก่งมากค่ะ อ่านแล้วจินตนาการตามเลยค่ะว่ามาโกโตะจะหน้าตาเป็นอย่างไร บรรยากาศในห้องเรียนจะสนุกแค่ไหน ประทับใจค่ะ
วันนั้นน้องๆของดิฉันได้อ่านจดหมายแล้วน้ำตาซึมทุกคนเลยค่ะ และตัวของมาโกโตะเองยืนรอรถที่หน้าบ้าน ร้องไห้น้ำตาไหล จนดิฉันไม่อยากจะมองเดี๋ยวน้ำตาจะไหลเหมือนกัน
ความภูมิใจที่มีมากที่สุดในโลกคือการได้ทำหน้าที่....ของพลเมืองที่ดี่เพื่อความดีนั้นจะส่งผลให้คนในโลกรู้จักประเทศไทย รักประเทศไทย เหมือนกับเราผู้เป็นเจ้าของประเทศ 1ใน65ล้านคน
ขอบคุณค่ะ
น่ารักทั้งคุณครู และมาโกโตะเลยค่ะ
ประทับใจค่ะ
สวัสดี ค่ะ คุณครูตุ๊กแกและ ดร. กมลวรรณที่ชม
L ขอบคุณค่ะ
อ่านแล้วก็ซึ้งใจจัง ..ขอบคุณคุณครูตุ้มที่เป็นตัวแทน ของคนไทย1ใน 65 ล้านคนที่มาโกโตะ จะจดจำไปจนตายเลยค่ะ....ขอให้คุณครูตุ้มคนสวยได้บุญกุศลเยอะๆนะคะ
..ขอบคุณค่ะ..
ขอบคุณครูแอ้ว.....มากๆคะที่ให้พร
ขอบคุณค่ะ