เรื่องเล่าจากเด็ก... ฝึกงาน (3) : คิดที่กินปลา... ต้องตกปลา.... ปลามันไม่กระโจนขึ้นเรือเองหรอก
“ปัญหาอะไร... ให้เข้ามาถาม” นี่เป็นเสียงที่ที่ผมเปล่งออกมาประจำ... บ่อยมาก บ่อยจนรำคาญตัวเอง... แต่สิ่งที่ได้กลับมาคือ “เงียบ”
การเงียบหรือการปฏิเสธที่จะถามนั้น ในความคิดของหลาย ๆ คนคือ “เข้าใจ” แต่โดยส่วนตัวผมแล้ว สิ่งนี้คือความเพิกเฉย ต่อโอกาสดี ๆ ที่หยิบยื่นให้ คนส่วนมากมักจะไม่ถาม แม้ว่าตัวเองจะรู้ หรือไม่รู้ก็ตาม... พวกที่รู้ก็ดีไป แต่พวกที่ไม่รู้แล้วไม่ถามนี่สิน่าเป็นห่วง...
ชีวิตคุณ... คุณจะลองผิดลองถูกไปทั้งชีวิตเลยหรือ...
ในเมื่อมีโอกาสดี ๆ ควรตักตวงเอาไว้... พี่และทุกคนในหน่วยงาน ไม่ใช่ยักษ์ ไม่ใช่มาร ซะหน่อย... ถึงจะต้องกลัว “คิดที่กินปลา... ต้องตกมัน.... ปลามันไม่กระโจนขึ้นเรือเองหรอก” ถ้าเราอยากรู้เรื่องอะไร เราต้องเดินไปหาผู้ที่รู้ ไม่ใช่ให้เขามาถามตลอดว่าทำได้มั้ย เข้าใจมั้ย...
ผมพูดแบบนี้ทำไม...
เพราะผม... อยากให้น้องทุกคนเก่ง เข้าใจ และได้อะไรออกไปจากหน่วยงานให้มากที่สุดเท่าที่ตัวเองจะเก็บเกี่ยวไปได้... อย่าคิดที่จะลองผิดลองถูกตลอดเวลา... หรือคิดนั่งทอดเวลาให้ผ่านพ้นไปวัน ๆ มันไม่เกิดประโยชน์... และอย่าเห็นดีเห็นงามกับการฝึกงานที่ได้แต่ยกของ ใช้กำลังกาย แทนที่จะใช้กำลังสมอง อย่างเด็ดขาด...
* ถือคติ “คิดเป็น ถามเป็น ทำเป็น และเป็นคนมีน้ำใจ” แค่นี้... คุณก็ได้รางวัลนักศึกษาฝึกประสบการณ์ดีเด่น... มีรางวัลเป็นความรู้... ให้กับตัวเองแล้ว
ความเห็น (2)
คนไร้เหตุผล
คุณผู้ชายป้ายเหลือง
นำความรู้ที่ได้จากเรื่องเล่าของคุณ
มาประยุกต์ใช้ในชีวิต...
ดีใจจังที่ได้พบคุณ...
 |
คนไม่มีเหตุผล |