ครอบครัวกับผู้สูงอายุ โดย นพ.บรรลุ ศิริพานิช

     สืบเนื่องจากการไปร่วมเสวนากับชมรมผู้สูงอายุอำเภอปากพะยูน เมื่อวันที่ 26 พ.ย.2548 ที่ผ่านมา มีประเด็นหนึ่งที่สะท้อนจากเวทีขึ้นมา คือ “การใช้ชีวิตในครอบครัวของผู้สูงอายุในปัจจุบัน” ซึ่งรายละเอียดอยู่ในระหว่างการถอดเสียงจากที่ได้บันทึกไว้ ยังไม่เรียบร้อย เสร็จเมื่อไหร่จะได้นำมาบันทึกไว้อีกครั้งในเร็ว ๆ นี้

     วันนี้จะขอฝากคุณลูกหมูอ้วน ได้ช่วยสื่อให้หนังสือชุดการพัฒนาครอบครัว เรื่อง ครอบครัวกับผู้สูงอายุ ที่เขียนไว้โดยนายแพทย์บรรลุ ศิริพานิช และรวบรวมขึ้นโดยสถาบันเด็ก มูลนิธิเด็ก ได้ถึงชมรมฯ ด้วยครับ โดยขอให้ไปดาวน์โหลดฟรี ได้จาก ห้องสมุด สถาบันมูลนิธิเด็ก ที่ Url:  http://www.childthai.org/cic/ebook.htm ผมได้นำบทที่เป็น “ความนำ” ซึ่งท่านได้บันทึกไว้ ผมชอบวิธีการเรียงร้อยความของท่านมาก ลองอ่านดูก่อนสักบทครับ
 
          ในการกล่าวถึงเรื่อง "ครอบครัวและผู้สูงอายุ"ย่อมมีความเห็นที่แตกต่างกันไปได้มากมาย ทั้งนี้ส่วนหนึ่งขึ้นอยู่กับพื้นฐานหรือภูมิหลังของผู้กล่าว ซึ่งมีมุมมองเฉพาะของตน บุคคลอื่นซึ่งมีภูมิหลังต่างกัน ย่อมมีมุมมองที่แตกต่างไปก็เป็นไปได้ ดังนั้น เพื่อเป็นประโยชน์แก่ผู้อ่าน ผู้เขียนจึงจำเป็นต้องเล่าภูมิหลังของผู้เขียนให้ฟังพอสังเขปก่อน เพื่อผู้อ่านจะได้ทราบว่า เพราะภูมิหลังของผู้เขียนเป็นเช่นนี้ มุมมองเรื่องครอบครัวและผู้สูงอายุ จึงเป็นดังจะได้กล่าวต่อไป
          ผู้เขียนเป็นคนบ้านนอก เกิดที่จังหวัดร้อยเอ็ด ปัจจุบันอายุ 70 ปี เป็นลูกคนที่ 9 ของครอบครัว ที่มีสถานภาพทางเศรษฐกิจปานกลาง เมื่อเกิดมามารดาก็ถึงแก่กรรม จึงจำเป็นที่ต้องอาศัยนมจากแม่นมอื่นๆ เพราะขณะนั้นไม่มีนมกระป๋อง (ถึงมีก็ยังไปไม่ถึงร้อยเอ็ด) จนพี่สาวคนโตคลอดบุตรออกมาในเวลาไล่เลี่ยกัน จึงได้อาศัยกินนมพี่สาวคนโต กินด้วยกันกับหลานจึงเติบโตขี้นมาได้ พออายุได้ประมาณ 7-8 ปี บิดาก็เสียชีวิต ครอบครัวจึงได้พี่ชายคนโตดูแลครอบครัวต่อจากบิดา
          ครอบครัวของเราเป็นครอบครัวใหญ่ พี่คนโตดูแลน้องเพราะอายุห่างกันมาก คนไหนมีครอบครัวก็แยกไปคนไหนไม่แยกไปก็อยู่ด้วยกันไปในบริเวณเดียวกัน บ้านเรามีพื้นที่มาก เพราะแต่ก่อนคนไม่มากที่ดินราคาถูก หลังบ้านยังเป็นสวนปลูกผักและผลไม้
          ผู้เขียนเข้าโรงเรียนวัดข้างบ้าน แล้วก็เข้าโรงเรียนหลวงประจำจังหวัดจนจบ พี่ๆ เห็นว่าควรเรียนต่อไป ก็เดินทางเข้ามาเรียนที่โรงเรียนเตรียมอุดมฯที่กรุงเทพฯ โดยเช่าบ้านอยู่รวมกันกับญาติลูกพี่ลูกน้อง หลาน และนักเรียนจากต่างจังหวัดอื่น ๆ (แต่ก่อนนี้หอพักยังมีไม่มาก) บ้านเช่าอยู่ที่สวนหลวงหลังสนามกีฬาใกล้โรงเรียนเดินไปไม่ต้องขึ้นรถเมล์
          เมื่อจบเตรียมอุดม เตรียมวิทยาศาสตร์การแพทย์จากจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัยแล้ว ก็ข้ามฟากไปเรียนที่ศิริราช อยู่หอพักนักเรียนแพทย์ตลอดจนจบเป็นแพทย์ ได้รับคัดเลือกให้เป็นแพทย์ประจำบ้านสาขาศัลยกรรมอยู่ 1 ปี ก็เข้ารับราชการกระทรวงสาธารณสุข ไปเป็นแพทย์ต่างจังหวัด โดดยเป็นแพทย์คนแรกของโรงพยาบาลมหาสารคาม แต่งงานที่นี่ต่อมาทางการย้ายไปเป็นแพทย์คนแรกของโรงพยาบาลสระบุรี อยู่สระบุรีนาน 20 กว่าปี จึงมีบุตรและเริ่มสถานะครอบครัวใหม่ที่สระบุรี
          ปี 2516 ทางราชการย้ายเข้ามาเป็นผู้อำนวยการโรงพยาบาลเลิดสิน ถนนสีลม กรุงเทพฯ 2521 ย้ายไปเป็นรองอธิบดีกรมการแพทย์ และ2526 ย้ายไปเป็นรองปลัดกระทรวงสาธารณสุข เกษียณอายุราชการเมื่อปี 2528
          ขณะที่เป็นแพทย์อยู่ที่โรงพยาบาลสระบุรี ปี 2500 สอบได้ทุนของรัฐบาลอเมริกาไปศึกษาต่อเพิ่มเติมทางศัลยกรรมที่มหาวิทยาลัยอิสตัน มลรัฐเพนซิลวาเนียต่ออีก 1 ปี จึงกลับมาทำงานต่อที่สระบุรี ตลอดเวลารับราชการยังมีโอกาสไปศึกษาต่อต่างประเทศอีกหลายแห่งและหลายครั้ง
          จนปี 2525 ขณะที่ดำรงตำแหน่งรองอธิบดีกรมการแพทย์ ได้ร่วมเป็นคณะผู้แทนไทย ซึ่งมี พล.อ.สิทธิ จิรโรจน์ (รัฐมนตรีว่าการกระทรวงมหาดไทยขณะนั้น) ไปประชุมสมัชชาโลกว่าด้วยผู้สูงอายุของสหประชาชาติ ที่กรุงเวียงนา ประเทศออสเตรีย จากจุดนี้เองที่ทำให้ผู้เขียนเริ่มสนใจเรื่องผู้สูงอายุ ได้เดินทางไปดูงานเรื่องผู้สูงอายุทั่วโลกโดยทุนขององค์การอนามัยโลกเพิ่มเติมเพื่อนำความรู้มาปรับใช้กับประเทศไทย และได้ทำงานเกี่ยวกับผู้สูงอายุตลอดมาจนปัจจุบัน
          ทั้งนี้จึงเป็นสังเขปสั้น ๆ ของภูมิหลังของผู้เขียน
          ที่มา : หนังสือชุดการพัฒนาครอบครัว เรื่อง ครอบครัวกับผู้สูงอายุ
          โดย : นายแพทย์บรรลุ ศิรินิช
          รวบรวมโดย : สถาบันเด็ก มูลนิธิเด็ก

     หรือผู้ใดสนใจก็ลองเข้าไปอ่านได้นะครับ ที่ ห้องสมุด สถาบันมูลนิธิเด็ก ที่ Url:  http://www.childthai.org/cic/ebook.htm