เข้าเมืองตาหลิ่ว.....ต้องหลิ่วตาตาม

ในชั่วโมงภาษาไทยเมื่อตอนยังเด็ก  ได้เรียนคำสุภาษิตคำพังเพย  ซึ่งคุณครูให้พวกเราไปค้นคว้ามาให้มากที่สุด  ทำเป็นรายงาน  สรุปรูปเล่ม  ทำปกสวยๆ  และนำมาส่งคุณครู 

คุณครูก็บอกว่า  ต้องออกมาพูดหน้าชั้นด้วย  ว่าตนเองได้ไปค้นคว้าที่ไหน  พบอะไร  ประทับใจสุภาษิตบทไหน  ให้ยกตัวอย่าง  ที่สำคัญอย่างยิ่ง  สุภาษิตหรือคำพังเพยที่นำมาพูดนั้น  ต้องมีรูปภาพประกอบ 

ในสมัยก่อน  เรื่องรูปภาพไม่ค่อยจะมีมากเหมือนปัจจุบัน  ครูอ้อยมีบทหนึ่งที่ประทับใจ  แต่ลำบากเรื่องรูปภาพมากทีเดียว.....

บทนั้นที่ประทับใจก็คือ.....เข้าเมืองตาหลิ่ว.....ต้องหลิ่วตาตาม 

เมื่อตอนเป็นเด็กที่ยังจำได้..ก็คือ...ตลกที่ทุกคนในเมื่องนั้น  ทำตาหลิ่ว..ก็แล้วทำไมต้องทำตาหลิ่ว  ตอนนั้นยังไม่เข้าใจ   เข้าใจแต่ว่า  ต้องทำตามกันจึงจะอยู่ได้ในเมืองนั้นได้อย่างมีความสุข..

แต่พอโตขึ้นมา  ก็เริ่มเข้าใจแล้วว่า..เมื่อไปอยู่ที่ไหนก็ตาม  ต้องทำตามวัฒนธรรมประเพณีของเขา  จะได้อยู่ได้อย่างสบายใจ 

แต่พอมาถึงปัจจุบัน  คำสุภาษิตบทนี้ กลับมาอีกครั้ง  ย้ำความรู้สึกว่า  เมื่อไปอยู่ที่ไหน  เขาทำอะไรกันก็ต้องทำตาม...

แต่สำหรับครูอ้อย..กลับใจแล้ว..เปลี่ยนใจแล้ว..

ไม่ชอบสุภาษิตบทนี้อีกต่อไปแล้ว..

เพราะว่า..เวลาหลิ่วตานั้น....ครูอ้อย...เมื่อยเหลือเกิน 

คงจะเปลี่ยนมาชอบ   น้ำเชี่ยว..ต้องเอาเรือไปขวาง..

เอ๊ยไม่ใช่.....

[แผ่นดิน]

ครูอ้อย ครับ ! ผมเป็นคนหัวโบราณ ..ถ้าก็ใช่จะพึงปฏิบัติตามขนบความคิดในบางรื่อง.. บางทีผมก็ไม่ (ขี้) ตามช้าง บางทีก็ไม่เดินตามผู้ใหญ่ บางทีก็ไม่หลิ่วตาตาม.. แต่ก็เหนื่อยครับ เหนื่อยต่อการฝืนวิถีเช่นนั้น ...เราเองก็ไม่อยากเป็น "คนนอก" สังคมซะเท่าไหร่ แต่บางทีก็ไม่อยาก "ข่มขืน" ความรู้สึกของตนเอง เช้านี้ ครูอ้อยคงไม่เหนื่อยเกินไปใช่ไหมครับ ผมมาให้กำลังใจ, เหมือนเคย นะครับ

[ครูอ้อย แซ่เฮ]

สวัสดีค่ะคุณ  แผ่นดิน

• ครูอ้อยก็หัวโบราณเหมือนกันค่ะ..ชอบแต่ความถูกต้อง  เหมาะสม...แต่หลายทีหรือจะทุกทีไปไม่ถูกใจ
• ไม่ปฏิบัติหรอกค่ะ  แบบเมื่อยๆ  หรือไม่ชอบ แต่จะเป็นตัวของตัวเอง...ไม่ยอมให้กลืนกินไปง่ายๆ 
• ไม่ถึงขนาดจะเอาเรือไปขวางหรอกนะคะ..แต่ให้รู้บ้างว่า...ยากขึ้นมาอีกนิด..จะทำอะไร..ให้นึกถึงว่า....กำแพงมีหู  ประตูมีช่อง
• ไม่เหนื่อยค่ะ  กำลังสนุกกับการทำงานแบบ...ไฟลนก้นค่ะ

ขอบคุณสำหรับกำลังใจที่สม่ำเสมอค่ะ

 

[ครูอ้อย แซ่เฮ]

สวัสดีค่ะคุณแผ่นดิน

• ต่อจากนี้ไป...ครูอ้อยก็คงจะไม่เหนื่อยแล้วล่ะ  เพราะปล่อยชีวิตไป...อย่ายึดมั่นถือมั่น

ขอบคุณสำหรับกำลังใจ...และห่วงใย

[ครูอ้อย แซ่เฮ]

เอาเป็นว่า..หลิ่วตาบ้างเป็นบางเรื่อง...เพื่อการเอาตัวรอด..ก้แล้วกัน