ที่ ม.สงขลานครินทร์ฝนตกหนักติดต่อกันมาหลายสัปดาห์แล้วครับ แฟลตที่ผมอยู่นี่ติดริมเขา ความชื้นที่มีอยู่เยอะอยู่แล้ว ยิ่งชื้นกันเข้าไปใหญ่ หนังสือซื้อมาใหม่ๆ เล่มเล็กๆ วางไว้สามสี่วันตอนนี้อ้วนท้วนขนาดเพิ่มขึ้นเกือบเท่าตัวแล้ว สงสัยพยายามเพิ่มหุ่นให้ทันหนังสือเล่มอื่นๆ ในตู้ อยู่ ม.สงขลานครินทร์นี่เปลืองตู้หนังสือครับ หนังสือจะอ้วนกว่าปกติ
วันนี้ผมต้องเอาจาระบีไปป้ายตามกลไกประตูรถ เพราะเริ่มสังเกตว่าประตูรถเริ่มแข็งๆ ฝืดๆ ปิดไม่ค่อยสนิทเหมือนในหน้าร้อน หน้าฝนอย่างนี้ต้องเสริมจาระบีเข้าไปหน่อยประตูจะปิดได้ดีขึ้น
เรื่องนี้เป็นความรู้ฝังลึกที่เกิดขึ้นจากการอยู่ในพื้นที่ชื้นๆ มานาน เดาแบบคนที่คืนวิชาเคมีให้อาจารย์ไปหมดแล้วว่าจาระบีเก่าโดนความชื้นเข้าไปโมเลกุลคงขยายตัว (มั้ง) เลยเสื่อมสภาพการหล่อลื่น (มั้ง) เอาเป็นว่าป้ายจาระบีใหม่เข้าไปหน่อยแก้ปัญหาได้ก็แล้วกัน
บันทึกนี้เขียนที่ GotoKnow โดย ดร. ธวัชชัย ปิยะวัฒน์ ใน พอไหว พอดี
อ่านของคุณมาหลายตอน อ่านแล้วนึกถึงรุ่นน้องคนหนึ่ง มันขี้โม้ ขี้คุยชะมัด ทั้ง ๆ ที่ความคิดไม่ได้มีอะไรเลยยยยย จริง ๆ
แบบนี้เลยครับ ผมจะเล่าให้ฟัง เช่น
๑. ชอบอาหารฝรั่ง (ซึ่งมักเป็นปกติของพวกไปกินของฝรั่งมาแบบผิวเผิน ๆ จนไม่รู้ว่า เฮ้ย...อาหารฝรั่งรสชาติห่วยจะตาย สู้ของไทยเราแทบไม่ได้สักอย่าง) ปกติคนที่ไปอยู่นาน ๆ สิบเอาหนึ่งเลย ไม่มีใครหรอกที่จะบ้า โหยหาอาหารฝรั่งในเมืองไทย ก็เลยไม่รู้ว่า ชอบจริง ๆ หรือต้องการจะอวด ว่าตูก็เคยไปเมืองฝรั่งมา
๒. ชอบเก็บกระพี้ของแนวคิดฝรั่งมาเล่า...น่ารำคาญมากกก
พอถามลึก ๆ ก็ทำเลี่ยง ๆ ไม่ตอบซะอย่างนั้น
๓. ถ่ายรูปไม่ได้เรื่อง เอ้า...หรืออย่างน้อย ก็ไม่มีอะไรเด่น แต่ชอบอวดว่า ตัวเองเล่นกล้อง มีอยู่ในมือแล้วกว่า ๑๐ ตัว
๔. อ่านหนังสือแนวนิยายทั้งนั้น แต่ชอบมาเขียนว่า อ่านหนังสือมากกกกกกกกกกกก จนมิอาจบรรยายได้.....หรือบางทีก็บอกว่า ที่ห้องไม่มีที่จะวางอย่างอื่นแล้ว นอกจากหนังสือ..ไม่รู้ต้องการอวดอะไร ??
เหมือนคุณจังเลยครับ..(ในหลาย ๆ เรื่อง) หุ ๆ ๆ เฮ้อ...โทษที..ผมเป็นคนไม่ดี ที่ชอบคิดถึงคนอื่นในแง่ไม่ดี..
จะพยายามปรับปรุงตัวในโอกาสต่อไป