“ ความลับของนางระบำระบำหน้าท้อง ตอนที่ 1 “

ทุกสิ่งทุกอย่างที่เราเห็นและรู้จัก เกิดจาก พลังต่างสองขั้ว

“ ถ้าเราไม่ได้มีความคาดหวังอะไร ไม่หวังว่าต้องเต้นสวยเต้นเก่งให้ใครดู เราจะอยู่กับวินาทีที่เคลื่อนไหวโดยธรรมชาติยิ่งเวลาที่หมุนติ้ว......เราไม่มีทาง

คิดถึงอะไรอื่นได้เลย นอกจากจุดนิ่งกลางแกนหมุน “

ขณะที่ฉันนอนที่โรงพยาบาล อ่านหนังสือ สารคดีเล่มล่าสุด น่าสนใจมาก เรื่อง“ ความลับของนางระบำระบำหน้าท้อง “ เขียน โดย พี่อ้อย คนสวยจาก มูลนิธิโลกสีเขียว ตอนแรกฉันไม่ได้อ่านชื่อคนเขียน แต่อ่านไปอ่านไป สำนวนน่ารักแบบนี้ จริงใจแบบนี้ สัมผัสจริงแบบนี้ จะเป็นใครนะ ต้องเป็นระดับอินเตอร์แน่นอน.....และก็จริง พี่อ้อย หรือ ดร.อ้อย กาญจนะวนิชย์ พีที่เป็นที่ปรึกษาอย่างเป็นทางการและไม่ทางการของเด็กรักป่า ทุกเรื่อง !

ฉันอ่านงานเขียน ทำให้รู้จักแง่มุมของ คนเขียนมากขึ้น และทึ่งในสิ่งที่ กิจกรรมการค้นพบวิญญาณ ค้นพบตัวเอง ค้นพบธรรมชาติของตนแห่งหญิง.....

ค้นพบแล้วเป็นอย่างไร ....การที่เราค้นพบตัวเอง ทำให้เรารักตัวเอง รักผู้อื่น เห็นความงามของตัวเอง เห็นความงามของผู้อื่น ...ใช้ศักยภาพ แห่งหญิง ธรรมชาติที่ถูกให้มา อย่างเต็มทีในทุกหน้าที่....ฉันว่า ไม่เพียงแต่หญิง เท่านั้น

ชาย หรือ หญิง ที่เป็นสิ่งมีชีวิตในโลกนี้ ก็ควรจะเข้าใจตนเอง เข้าใจธรรมชาติในเพศ ในหน้าที่แต่ละสรีระ ภาวะ แห่งตน และใช้ร่าง ใช้ใจ ใช้สภาวะแห่งตนให้เข้าถึงความเบิกบาน...การปลดปล่อย

และนำไปสู่สันติ ของการอยู่ร่วมกัน ในบั้นปลาย.....

“ คุณย่า ( โรซินา ฟอว์เซีย อัล-ราวี หญิงชาวเผ่าเบดูอินจากกรุงแบกแดด คุณครูระบำหน้าท้องของผู้เขียน/พี่อ้อยเห็นสะดือเป็นจุดศูนย์กลางหรือจุดดั้งเดิม

ของพลังตั้งแต่แรกเริ่มที่รับอาหารและพลังงานจากแม่ผ่านสายสะดือ.......

โลกตะวันออก....เห็นพ้องว่าเป็นบริเวณของศูนย์รวม พลังปราณ

ญี่ปุ่น เรียกว่า ฮารา จีนเรียก ตันเถียน ( ล่าง ) อินเดีย เรียก มณีปุระจักระ เป็นที่มาของการเคลื่อนไหวที่ขับเคลื่อนด้วยกำลังภายใน หรือถ้ามองแบบฟิสิกส์ มันเป็นจุดกลางของแรงเหวี่ยงจึงมีพลังเหนือกว่าการเคลื่อนไหวด้วยพลังจาก

กล้ามเนื้อเฉยๆ......”

“ ....ทุกสิ่งทุกอย่างที่เราเห็นและรู้จัก เกิดจาก พลังต่างสองขั้ว ซึ่งเป็นพลังประเภทเดียวกัน มาจากแหล่งเดียวกัน แต่ต่างขั้วกัน จึงมุ่งปรับเข้าหากันเพื่อหาสมดุลย์.......”

“ ปราชญ์ทั่วโลกพยายามอธิบายถึงความสัมพันธ์ของ พลังต่างขั้วที่ก่อให้เกิดสรรพสิ่ง พอเข้าสู่สมดุลย์หรือสุกงอมเต็มที่ มันก็ดับ เพื่อให้เราเห็นสัจจธรรมของอนิจจังในทุกสิ่ง.....”