เว็บไซต์ University World News ฉบับวันที่ ๒๙ มีนาคม ๒๕๖๘ ลงเรื่อง Are universities being left behind in lifelong learning? และอ้างถึง webinar เรื่อง The Perpetual Student – Lifelong learning for the new world ที่เพิ่งจัดเมื่อวันที่ ๒๕ มีนาคม ๒๕๖๘
คำตอบคือ มหาวิทยาลัยไม่ล้าหลัง มหาวิทยาลัยเป็นสถาบันใหญ่ที่สุดในการจัดบริการ เรียนรู้ตลอดชีวิต แต่ยังมีจุดอ่อนที่ ราคาแพง และยังสนองความต้องการได้ไม่ดีนัก โดยเฉพาะอย่างยิ่ง หลักสูตรระยะสั้น โดยหลักการสำคัญคือ หลักสูตรต้องเชื่อมโยงกับชีวิตจริง (real world)
ประเด็นสำคัญคือ มหาวิทยาลัยต้องปรับตัว และพัฒนาขีดความสามารถในการสนองความต้องการ และพิสูจน์ให้เห็นว่า กระบวนการเรียนรู้ที่มหาวิทยาลัยจัดให้นั้น ให้ผลคุ้มค่า
ในเอกสารมีการพูดถึง micro-credential, online learning, blended learning แต่ไม่มีการเอ่ยถึง experiential learning เลย ผมมีความเห็นว่า มหาวิทยาลัยควรจับมือกับสถานประกอบการ ในการจัด experiential learning platform ให้แก่พนักงาน โดยสอบถามความต้องการของพนักงาน เอามาจับคู่กับความต้องการของสถานประกอบการนั้น แล้วร่วมกันออกแบบ experiential learning platform ที่อาจลองทำสองสามแพลตฟอร์ม ใช้เวลาเรียนหลังเลิกงาน ๑ ชั่วโมงในวันจันทร์ พุธ ศุกร์ และอีกครึ่งวันในเย็นวันเสาร์ รวมเวลา ๓ - ๖ เดือน เพื่อเรียนสร้างทฤษฎีจากประสบการณ์ ตามแนวทางของ Kolb’s Experiential Learning Cycle (gotoknow.org/posts/713644) และ การเรียนรู้ ‘ขั้นสูง’ จากประสบการณ์ (https://www.roong-aroon.ac.th/?p=13290) การประเมินผลใช้ (๑) rubric (๒) ประเมินจาก exit note (ฉันรู้แล้วว่า ..., ฉันสงสัยว่า ..., ฉันอยากบอกว่า ... (๓) หัวหน้างานประเมินผลการพัฒนางาน
ค่าลงทะเบียนเรียนจ่ายโดยตนเองครึ่งหนึ่ง สถานประกอบการออกให้ครึ่งหนึ่ง
ขอเสนอเป็นแนวคิดต่อมหาวิทยาลัย ที่สนใจนำแนวทางไปลองพัฒนา
เป็นการสร้างกระบวนทัศน์และวัฒนธรรม สถานประกอบการที่เป็นนายจ้างไม่ใช่แค่ตอบแทนเป็นเงินเดือนเท่านั้น ต้องตอบแทนเป็นโอกาสพัฒนาตนเองจากการทำงานด้วย
วิจารณ์ พานิช
๑ พ.ค. ๖๘