การประชุมเตรียมจัด PMAC 2024 ครั้งที่ ๔ ต่อด้วยการปรึกษาเรื่อง PMAC 2025 จัดที่นิวยอร์ก ระหว่างวันที่ ๒๕ - ๒๗ กันยายน ๒๕๖๖ โดยมูลนิธิ ร็อกกี้เฟลเล่อร์ เป็นเจ้าภาพ
เราเลือกใช้สายการบิน EVA Air ของไต้หวัน ที่ร่วมมือกับการบินไทยผ่านการเป็นสมาชิก Star Alliance ร่วมกัน การเดินทางขาไปเป็น BR 062 สุวรรณภูมิ – ไทเป 11.10 – 16.05 แต่เครื่องบินมีปัญหาทางเทคนิค ออกจากสนามบินสุวรรณภูมิช้าไปกว่า ๒ ชั่วโมง เราในที่นี้คือส่วนหนึ่งของทีมไทยที่เดินทางไปด้วยกันด้วยเที่ยวบินนี้ ๑๓ คน ที่เราร่วมกันลุ้นว่าขอให้ไปต่อเที่ยวบิน BR 32 TPE – JFK 19.10 – 22.25 ทัน โดยมีเวลาต่อเครื่องเพียง ๑ ชั่วโมง
ที่สนามบินสุวรรณภูมิ เราใช้ห้องรับรองของสายการบิน EVA Air ที่มีอาหาร เครื่องดื่ม และของหวานอร่อยมาก เพราะเครื่องบินดีเลย์สองจังหวะ คือเขาแจ้งเลื่อนจาก ๑๑.๑๐ เป็น ๑๒.๑๐ แล้วต่อมาเลื่อนเป็น ๑๓.๑๐ น. เราจึงกลับไปกินอาหารเที่ยงที่ห้องรับรองใหม่ โดยผมพา ดร. แต้ม แห่ง สวรส. เข้าไปใช้บริการด้วย โดยใช้สิทธิ์บัตรทองของการบินไทย ทำให้ผมได้มีโอกาสคุยและตั้งคำถามเพื่อเรียนรู้เรื่องการจัดการหน่วย PMU ของระบบ ววน. ไทยในยุคปัจจุบัน และ สวรส. ในช่วง ๑๖ ปี ที่ ดร. แต้มเข้าทำงาน
ช่วงเช้า ก่อนจะรู้ว่าเครื่องบินดีเลย์จังหวะที่สอง ผมนั่งคุยกับ อ. หมอประสิทธิ์ อ. หมอ อุดม และน้องพริม (แห่ง KI) ลูกสาว อ. หมออุดม ได้เรียนรู้ความรู้รอบตัวเรื่องมิติของความเป็นมนุษย์ และมิติของการกำกับดูแลองค์กร ที่มีความพิเศษมากมาย ทั้งหมดสอนผมว่า ทุกข้อได้เปรียบ มีข้อเสียเปรียบแฝงอยู่ด้วยเสมอ ทั้งระดับปัจเจก และระดับสถาบัน
ช่วงที่เครื่องบินออกช้า ๒ ชั่วโมง มีการคุยพาดพิงไปถึงคนระดับรัฐมนตรีและปลัดกระทรวง ทำให้ผมได้เรียนรู้วิธีการหาผลประโยชน์ทางอ้อมจากการมีตำแหน่ง ที่ผมไม่เคยนึกเลย จึงสรุปกับตนเองว่า เพราะผมซื่อบื้อกับวิธีการแบบนั้น จึงหล่อหลอมตัวตนของผมในแบบนี้ ทำให้ผมไม่พยายามดิ้นรนแข่งขันแสวงหาตำแหน่งใหญ่โต
เครื่องบิน take off เวลา ๑๓.๔๒ น. กัปตันแจ้งว่าใช้เวลาบิน ๓ ชั่วโมง ๗ นาที เรามีเวลาเปลี่ยนเครื่องราวๆ ๑ ชั่วโมง โดยเวลาที่ไทเปเร็วกว่าเวลาไทย ๑ ชั่วโมง
เครื่องบินเป็น Boeing 787 ผมได้ที่นั่ง 2K ริมหน้าต่าง ได้ชมความงามของท้องฟ้าที่ใสอย่างเต็มอิ่ม ได้รู้ว่า ที่ความสุง ๓๗,๐๐๐ ฟุต เมื่อท้องฟ้าใส เรามองเห็นพื้นดินได้ชัดเจน ที่นั่งชั้นธุรกิจ ๔๐ นาทีหลังเครื่องบินขึ้น เราบินผ่านบริเวณที่เป็นเวิ้งแม่น้ำใหญ่มาก ต่อมาเป็นแม่น้ำอีกสาย คิดว่าน่าจะอยู่ในประเทศลาว เวิ้งน้ำใหญ่นั้น น่าจะเป็นแม่น้ำโขงส่วนเหนือเขื่อน ได้เห็นความอุดมสมบูรณ์ของแผ่นดิน ที่หากรู้จักใช้ น่าจะก่อความเจริญทางสังคมและเศรษฐกิจได้มาก
เขาเสิร์พอาหารเที่ยงเมื่อเวลา ๑๔.๑๕ น. ของไทย เราก็ต้องกินอีก โชคดีที่ผมสั่งปลา โดยสั่งไว้เมื่อคืนก่อน เพราะ EVA Air ส่งอีเมล์มาชวนให้เช็กอินทางอินเทอร์เน็ต และสั่งจองอาหารล่วงหน้า ผมจึงเข้าไปจองอาหารทุกมื้อทั้งขาไปและขากลับ สะดวกดีทั้งฝ่ายเราและฝ่ายให้บริการ
การต่อเครื่องของเที่ยวบิน BR 32 เป็นไปอย่างราบรื่น ออกจากเครื่องเดินไปตามป้าย Transfer ไกลมาก ไปผ่านการตรวจ security ที่ไม่ต้องเอาของออกจากกระเป๋าเลย ขึ้นบันไดเลื่อนไปยัง Gate C4 ผ่านคนตรวจแล้วลงบันไดเลื่อนไปอีกชั้นหนึ่ง คนนั่งรอกันแน่นและอากาศร้อน เขาไม่เปิดแอร์ อุณหภูมิน่าจะราวๆ ๓๐ องศา
เครื่องบินของ BR 32 เป็น Airbus 777-300 ผมได้ที่นั่ง 5G กลางลำ ที่นั่งเฉียงๆ ความสบายสู้ 787 ลำที่มาจากกรุงเทพไม่ได้ เข้าใจว่าเก่ากว่าด้วย แต่เขาแจกทั้งกระเป๋าใส่ของใช้บนเครื่อง และชุดนอน ที่ไม่เห็นมีใครเปลี่ยน ทุกคนรวมทั้งผมเก็บเอาไปใช้ที่บ้าน
หลังกินอาหารเย็น ผมก็เข้านอนเวลาสามทุ่มเศษเวลาไทย ที่นอนนอนสบาย แต่ผมก็นอนหลับๆ ตื่นๆ จนตีสี่เวลาไทยก็ตื่นตามความเคยชิน ลุกขึ้นมาอ่านทบทวนและปรับปรุงต้นฉบับหนังสือ โรงเรียนเป็นชุมชนเรียนรู้ ที่เขียนเสร็จเมื่อวันที่ ๒๒ กันยายน แล้วเขาเสิร์พอาหารเช้า หลังอาหารเช้าผมก็เริ่มเขียนบทที่ ๑๔ ซึ่งเป็นบทสะท้อนคิดสู่การปฏิรูประบบการศึกษาไทย
การเดินทางไกลหมื่นไมล์ครั้งนี้ ผมได้ความรู้ว่า การเดินทางโดยมีงานที่มีคุณค่าให้ทำ ระหว่างเดินทาง ช่วยให้เวลาผ่านไปเร็วมาก และช่วยให้เป็นการเดินทางที่ให้ความสุขความพอใจ
เครื่องบินลง ๒๑.๔๐ น. เราเผชิญ ๓ รอ คือ คิวตรวจคนเข้าเมือง รอกระเป๋า และรอรถรับ ไปถึงโรงแรมหลังสองยาม เป็นโรงแรม Hilton Garden Inn 35th St. E ที่เราไปพักปี ๒๕๖๑ นั่นเอง ตามที่ผมบันทึกไว้ ที่นี่
ผมได้ห้องพัก ๖๐๖ นัดกันว่าพรุ่งนี้จะไปเที่ยวพิพิธภัณฑ์
วิจารณ์ พานิช
๒๓ ก.ย. ๖๖
ห้อง ๖๐๖ โรงแรม Hilton Garden Inn 35th St. E นิวยอร์ก
ไม่มีความเห็น