ชีวิตที่พอเพียง 4568. เดินทางไปมาเลเซีย : 5. วันแรกที่กัวลาลัมเปอร์

วันศุกร์ ที่ ๘ กันยายน ๒๕๖๖

ตื่น ๔.๑๕ (ไทย) เขียนบันทึกประจำวันเมื่อวานเสร็จ ลงไปกินอาหารเช้า แล้วออกไปเดินดูบรรยากาศรอบๆ โรงแรม ซึ่งแตกต่างจากบรรยากาศที่ปุตราจายามากมาย คือที่นี่ (ห่างจากใจกลางเมือง) เป็นที่อยู่ของคนชั้นกลาง มีอาคารบ้านเรือนสองชั้นเก่าๆ เป็นหลัก แทรกด้วยอาคารสูงสมัยใหม่ ในขณะที่ปตราจายาเป็นเมืองราชการ เมืองใหม่ ที่เหมือนกันคือมีหมอกหรือฝุ่นควันหนาพอๆ กัน

โรงแรม Furama เกรดต่ำกว่าโรงแรมเมอร์เคียว เขามีเอกสารบอกว่าจะทำความสะอาดห้องทุกๆ ๓ วัน ยกเว้นแขกต้องการให้ทำความสะอาดทุกวัน ผมก็ร่วมมือกับนโยบายประหยัดและรัก(ษ์)โลกของเขา เข้าใจว่าแขกของโรงแรมก็มีที่ไม่ค่อยมีระเบียบนัก ทางโรงแรมจึงมีเอกสารแจ้งว่าเขาคิดค่าทำความสะอาดห้องที่สกปรกมาก ๕๐๐ ริงกิต

๙.๐๐ น. เป็นรายการ Get Together ของทีม HITAP โดยทีมงานธุรการบินมาเคแอลเมื่อวาน และได้เที่ยวบ้างแล้ว กิจกรรมเอาสนุก ให้ได้รู้จักกัน เพราะทีมงานมีความหลากหลายมาก มีคนเข้าๆ ออกๆ ในอัตราสูง แต่เป็นหน่วยงานที่มีผลงานดี ประสิทธิภาพสูง คนรับผิดชอบ รวมราวๆ ๘๐ คน อายุเฉลี่ย ๓๐ บวกลบ เป็นผู้หญิงราวๆ ร้อยละ ๘๐

ช่วง ๙ ถึง ๑๐ น. เศษ เป็นรายการบันเทิง แบ่งคนเป็นหลายทีม ออกแบบกิจกรรมทายปัญหา ให้เกิดทั้งความสนุกสนานและประเทืองปัญญา แล้วพักให้กินอาหารว่าง และให้ทีมจัดการประชุมจัดห้องออกเป็น ๓ ห้องย่อย คือห้องฝ่ายวิจัย ฝ่ายธุรการ และฝ่ายสื่อสาร เพื่อการประชุมภายในหน่วย

เวลา ๑๑ - ๑๒.๓๐ น. ประชุมหน่วย ผมโดนจัดไปอยู่ห้องหน่วยสื่อสาร ที่มีคน ๗ คน มาร่วมงาน ๖ คน อีกคนหนึ่งร่วมประชุมทาง ออนไลน์ ผมได้เรียนรู้ว่า ทีมสื่อสารของ HITAP ทำหน้าที่หนุนทีมวิจัยและทีม

๑๓.๓๐ น. รถบัส ๒ คันพาเราไปเที่ยว ๓ จุด สถานที่แรกคือวัดเทียนหัว เป็นวัดไหหลำ (Thean Hua Temple) ตั้งอยู่บนยอดเขา เป็นสถานที่ศักดิ์สิทธิ์สำหรับคนไปไหว้พระขอพร ทำพิธีแต่งงาน และปฏิบัติธรรม ทีม HITAP ส่วนใหญ่เข้าไปไหว้พระขอพร ผมถ่ายรูปทั่วทุกชั้นรวมทั้งบริเวณ ไม่ได้ขอพรใดๆ นักวิจัยจากเนปาลเข้ามาคุยว่าผมเชื่อในสิ่งศักดิ์สิทธิ์ไหม ผมบอกว่าทั้งเชื่อและไม่เชื่อ ไม่เชื่อในการบนบานศาลกล่าวว่าจะให้ผล แต่เชื่อว่าหากทำดีและมีท่าทีที่ถูกต้อง (มีปัญญา) สิ่งที่มหัศจรรย์เกิดขึ้นได้เสมอ เรียกว่า สิ่งผุดบังเกิด (emergence)

ต่อจากนั้นเขาพาไป Petronas Twin Towers ไปถ่ายรูป Twin Towers ที่ถ่ายอย่างไรก็ไม่มีวันสวย ยกเว้นมีกล้องถ่ายรูป wide angle ระหว่างสองอาคารเป็นศูนย์การค้า KLCC ที่ไม่ต่างจากของเมืองไทย ที่น่าสนใจคือสวนสาธารณะ KLCC Park ที่อยู่ด้านหลัง แต่เราไม่มีบุญที่จะไปเดินเพราะฝนปรอย ดร. วรวรรณ อยากกินไอศครีม ดร. สีลาภรณ์อยากนั่งกินสบายๆ ลงท้ายเลือกได้ร้านหนึ่ง ไปนั่งกินอย่างสบายเป็นเวลาชั่วโมงเศษ

สถานที่สุดท้ายคือ KL Tower ที่มีกิจกรรมต่างๆ มากมายสำหรับนักท่องเที่ยว โดยเฉพาะอย่างยิ่งบริการ BASE Jump (ดู VDO ของ KL Tower Jump ได้ ที่นี่ และ ที่นี่) แต่เราแค่ไปชมบริเวณ และถ่ายรูปกับหอคอย ขึ้นไปชมชั้นชมวิวสามร้อยหกสิบองศา เป็นวิวตอนยังสว่างอยู่ พอหนึ่งทุ่มก็เดินขึ้นไปอีกชั้นหนึ่งเป็นภัตตาคาร 360 องศา ที่หมุนให้เราได้ชมวิวและถ่ายรูป สองชั่วโมง ตั้งแต่หนึ่งถึงสามทุ่ม คราวนี้เป็นวิวอาคารประดับไฟ พร้อมกับกินอาหารหรูแบบบุฟเฟ่ต์ไปด้วย

ไกด์เล่าเรื่องทุเรียน มูซังคิง ที่ราคาแพง คนมาเลเซียนิยมกันมาก มีรสพิเศษคือหวานปนขม ซึ่งคล้ายทุเรียนบ้านที่ทางปักษ์ใต้ปลูกก่อนจะมีทุเรียนหมอนทอง ผมถามว่ามีการทำข้าวเหนียวน้ำกระทิทุเรียนไหม ไกด์ตอบว่าไม่มี ต้องไปกินที่เมืองไทย ตอนกินบุฟเฟต์ที่ภัตตาคารสามร้อยหกสิบองศา มีข้าวเหนียวน้ำกระทิทุเรียนให้กินด้วย อร่อยดี เสียแต่ไม่มีเนื้อทุเรียนเลย แต่เมื่อเล่าให้ไก๊ด์ชื่อคุณวิกกี้ฟัง เธอบอกว่านั่นไม่ได้ใช้ทุเรียนมูซังคิง

วิจารณ์ พานิช

๙ ก.ย. ๖๖

ห้อง ๑๔๑๑ โรงแรม Furama Bukit Bintang นครกัวลาลัมเปอร์