๑,๓๕๖ บทเรียนนอกตำรา

            ผมจดจำมาจากภารโรง จากวิธีคิดและวิธีทำของเขา มันใช้ได้ผลดีจริงๆ คือทำแล้วดีต่อใจและโรงเรียนก็ได้ประโยชน์ โดยเฉพาะในด้านการอนุรักษ์สิ่งแวดล้อม

            ภาพจำฝังใจที่เห็นภารโรงทำงาน ในช่วงที่อากาศแห้งแล้ง นานๆฝนจะตกลงมาสักครั้ง ภารโรงจะขุดดินรอบๆโคนต้นไม้ให้เป็นแอ่ง แล้วเปิดน้ำใส่จนเต็ม หรือประมาณต้นละ ๓ - ๕ นาที

            บริเวณที่ภารโรงทำบ่อยที่สุดก็คือภายในสวนพิกุล ซึ่งตอนนี้พิกุลมีลำต้นใหญ่มากแล้ว แต่ในยามแล้งเช่นนี้ ผมก็ยังต้องทำแบบที่ภารโรงทำ สัปดาห์ละ ๑ ครั้ง

            ผมทำแบบนี้มาทุกปี ปีละหลายครั้ง จึงอาจเป็นสาเหตุหนึ่งที่ทำให้พิกุลรอดมาได้ทุกต้น ทำให้ด้านหลังอาคารเรียนมีความร่มรื่น ส่งผ่านอากาศที่เย็นสบายคลายร้อนเข้ามาในห้องเรียน

            ความรู้สึกคิดถึงและขอบคุณภารโรงที่มีส่วนถ่ายทอดบทเรียนและแนวคิดดีๆให้ผม ซึ่งหาไม่ได้ในตำราที่เรียนมา และอีกหลายอย่างที่ภารโรงทำ ผมนำมาทบทวนและลงมือทำอีกครั้ง

            อย่างเช่นวันนี้ คิดขึ้นมาได้ว่า ภารโรงจะไม่ยอมให้มีใบไม้สะสมทับซ้อนกันอยู่บนหลังคา ภารโรงจะขึ้นไปเก็บกวาดจนดูเรียบร้อย สอาดสดใสอยู่เสมอ

            ผมแหงนมองบนหลังคาอาคารเรียนและโรงจอดรถ  ก็พบได้อย่างชัดเจนว่าใบไม้เยอะมากๆ เพราะไม่ได้เก็บกวาดมาหลายเดือนแล้ว ผมจึงรีบจัดหาคนงานให้มาดำเนินการสะสางในทันที

            ใบไม้กองใหญ่ทิ้งตัวลงมาหลายกอง ในที่สุดแล้วหลังคาก็สะอาดสดใส ไร้ขยะที่ทับถมกันมานาน ถ้าหากปล่อยไปนานวันเข้า ใบไม้ก็อาจทำให้หลังคาผุกร่อนได้ 

            งานทุกงานที่ทำ ผมถือว่าเป็นบทเรียนแห่งชีวิตที่สำคัญ ควรค่าแก่การจดจำ เพราะโอกาสที่เราจะได้ทำแบบนี้ มันเหลือน้อยเต็มที  หากเห็นสิ่งใดดีมีประโยชน์ต่อส่วนรวม ผมจะรีบลงมือทำ

            ผมสังเกตอาคารเรียนหลังเก่า หลังจากปรับปรุงและซ่อมแซม(ทาสี) เสร็จเรียบร้อย ด้านข้างของอาคารยังเห็นพื้นปูนขรุขระ เนื่องจากไม่ได้อยู่ในส่วนที่ปรับปรุง มิหนำซ้ำยังมีรอยสีเปื้อนเปรอะเลอะเทอะมากมาย

            วันนี้..ช่างปูนดำเนินการปรับแต่งจนดูเรียบร้อยสวยงาม มองดูกลมกลืนไปกับสภาพอาคารที่สะอาดสดใส ในการนี้ใช้เวลาและงบประมาณไม่มากเลย แต่ได้ทางเดินที่สะดวกและกว้างขวาง

            อาคารเรียนออมสินก็เหมือนกัน ตัวอาคารมีการถมดินเพื่อยกพื้นให้สูงขึ้น เมื่อสร้างเสร็จและใช้งาน นักเรียนต้องเดินบนเนินดินเพื่อก้าวขึ้นสู่พื้นชั้นล่างของอาคาร

            บางวันฝนตกก็ลื่นไถล เดินไม่ระมัดระวังก็ลื่นล้มกันหลายครั้ง ผมจึงใช้อิฐบล๊อกไปวางเรียงเป็นขั้นบันได ให้นักเรียนเดินขึ้นลงได้สะดวกมากขึ้น 

            นานๆไป อิฐบล๊อกกระจัดกระจาย ไม่เป็นระเบียบ เด็กอาจจะเดินสะดุดและล้มได้ ผมจึงให้ช่างเทปูนทำทางขึ้นลงที่ดูมั่นคงและได้มาตรฐาน ดีกว่าเก่ามากมาย

            ในทฤษฎีการบริหารที่ผมได้อ่านผ่านตา ยังไม่พบว่าต้องทำงานให้ได้มากมายและรอบด้านแบบนี้ คิดเสียว่าโชคดีแล้วที่มีงานทำ และทำโดยหน้าที่ ที่ต้องรับผิดชอบในโรงเรียนอยู่แล้ว

ชยันต์  เพชรศรีจันทร์

๒๒  เมษายน  ๒๕๖๖