"กุยบุรีที่รัก 2 "........" ด้วยมิตรภาพนำพา ข้ามขอบฟ้ามาพบกัน" ตอนที่ 2

     เกาะทะลุ  คือ หนึ่งในหมู่เกาะ ที่อยู่ในอุทยานแห่งชาติหมู่เกาะชุมพร และดูเหมือนจะเป็นที่อยู่ใกล้ชายฝั่งมากที่สุด  แต่ก็นั่นแหละนะ ขนาดสายตาแลดูว่าอยู่ใกล้  แต่เมื่อเรือแล่นออกสู่ทะเล มุ่งหน้าสู่เกาะทะลุ  กว่าจะมาถึงบริเวณเกาะทะลุ อันเป็นจุดกำหนดดำน้ำดูปะการังจุดแรกของทริปนี้ ก็ยังใช้เวลาแล่นเรือมา ร่วมชั่วโมงหนึ่งทีเดียว

      เมื่อเรือจอดทอดสมอตรงจุดที่ทางอุทยานกำหนดให้จอดแล้ว เราก็เห็นว่ามีเรือนำเที่ยว พานักท่องเที่ยวมาดำน้ำชมปะการังอยู่ก่อนแล้ว  เท่าที่พวกเราเห็นและคำบอกเล่าของไต๋กบ  นักท่องเที่ยวที่มาเป็นหมู่คณะ จะมีผู้นำทางไกด์ดูแล และพาดูปะการังเป็นกลุ่ม ๆ อย่างเป็นระเบียบ คงเป็นกฎของการดำน้ำดูปะการังที่กำหนดไว้  ก็คงจะเพื่อความเป็นระเบียบต่อการดูแลของเรือนำเที่ยวและความปลอดภัยของนักท่องเที่ยวนั่นเอง

       ภาพ “เกาะทะลุ ” ตรงหน้าพวกเรา คงไม่ต้องถามจากใครว่า เหตุใด เกาะนี้จึงได้ชื่อว่า “เกาะทะลุ”  เพราะ ช่องเขาที่ทะลุมองเห็นท้องฟ้าอีกด้านหนึ่งนั่นเอง ที่เป็นที่มาของชื่อนี้  ในขณะที่น้องไต๋พาเรือเข้ามาจอดเพื่อทอดสมอนั้น  พวกเราเห็นนักท่องเที่ยวกำลังลอยตัวลอดช่องทะลุของเกาะออกไปอีกด้านหนึ่งของเกาะนั้น

.

.

           

 

                  

                                                

 

    เมื่อน้องไต๋ จอดเรือ โดยผูกเรือเข้ากับเรือนำเที่ยวที่จอดอยู่ก่อนแล้ว ( ซึ่งไต๋เรือลำนั้น คงคุ้นเคยกับน้องไต๋เป็นอย่างดี จึงให้น้องไต๋ผูกเรือกับเรือของเขา จะได้ไม่ต้องผูกกับทุ่นจอดเรือที่ทางอุทยานทำไว้สำหรับจอดเรืออยู่บริเวณนั้น ) น้องไต๋จึงหันมาถามผู้โดยสารในเรือว่า  “ใครจะลงดำน้ำบ้าง” ก็มี พ่อบ้านของคุณมะเดื่อ น้องแทน  น้องอร  คุณน้องเอิล  น้องเล็ก น้องฮานอย ที่ยกมือ   น้องไต๋จึงแจกอุปกรณ์ดำน้ำ อันมี เสื้อชูชีพ  แว่นดำน้ำและท่อหายใจ  พร้อมทั้งแนะนำวิธีสวม และวิธีใช้เมื่อลงน้ำ  น้องอรหันมาถามคุณมะเดื่อว่า 

             “จะลงไปไหม  ไปด้วยกัน”  คุณมะเดื่อส่ายหน้า บอกว่าไม่ไป  น้องอรหันไปส่งภาษาบอกคุณน้องเอิล ก่อนจะถามคุณมะเดื่อว่า 

             “ทำไมไม่ลงล่ะ”  คุณมะเดื่อจึงบอกเหตุผล (ซึ่งน้องอรก็หันไปแปลไทยเป็นฝรั่งให้คุณน้องเอิลฟังอีกต่อหนึ่ง)

             “พี่ว่ายน้ำเป็นนะ แต่พี่ไม่ชอบน้ำทะเล  มันเค็ม แล้วก็เหนียวตัว”  ซึ่งมันก็เป็นอย่างนั้นแหละ  แต่เหตุผลจริง ๆ อีกอย่างหนึ่งที่ไม่ได้บอกไปตอนนั้นก็คือ….

          ……….ย้อนไป เมื่อปี 2523 คุณมะเดื่อเป็นวิทยากรหญิง 1 ใน 3 คน ของทีมวิทยากร ( รุ่น 2 ของจังหวัด ) ในชื่อที่เรียกย่อ ๆ ว่า “พตท.” (พลเรือน ตำรวจ ทหาร…ไม่ใช่พันตำรวจโทนะจ๊ะ)  ของ กอ.รมน.จว. ที่ต้องให้การฝึกอบรมชาวบ้าน ทั้ง ทสปช. (ไทยอาสาป้องกันชาติ)  ลส.ชบ. (ลูกเสือชาวบ้าน)  อพป. ( อาสาพัฒนาและป้องกันตนเอง ) และอื่น ๆ ที่ต้องเกี่ยวข้องกับความมั่นคงของชาติ ซึ่งพวกเราต้องเข้าอบรมหลักสูตรวิทยากรเป็นเวลา 7 วัน 6 คืน อบรมเกี่ยวกับยุทธวิธีต่าง ๆ ผู้เข้าอบรมมีทั้งข้าราชการพลเรือนสังกัดต่าง ๆ ตำรวจทั้งภูธรและตชด. และทหาร โดยการอบรมจะต้องจัดหมู่คละกัน มีครั้งหนึ่งที่ แต่ละหมู่ต้องลงไปหาธงประจำหมู่ที่ครูฝึกเอาไปซ่อนไว้ในทะเลอ่าวแม่ลำพึง อ.บางสะพาน ทุกหมู่ต้องจับมือกันวิ่งลงทะเลเพื่อไปหาธง  ณ เวลานั้น คุณมะเดื่อเป็นเหมือนเด็กตัวเล็กที่สุดในหมู่ จึงถูกจับมือกึงจูงกึ่ง “ลาก”ลงทะเล และเมื่อลงไปในน้ำ คนอื่น ๆ เขาเหยียบพื้นได้ เพราะเขาตัวสูง เขาไม่ได้คิดว่ามีคนตัวเล็ก ๆ อยู่ด้วย จึงเป็นเหตุให้คุณมะเดื่อจมทะเลเพราะเหยียบพื้นไม่ถึง  กินน้ำทะเลแทนข้าวเย็นไปหลายอึก แสบตา แสบคอ แสบจมูกสุด ๆ  …. แต่ก็ไม่ถึงกับหมดสตินะ เพราะคนตัวสูงข้าง ๆ คงเห็นอาการจึงฉุดขึ้นมาในที่น้ำตื่นเสียก่อน…..นี่คือที่มาว่า…เหตุใดจึงโกรธและไม่ถูกกับน้ำทะเล นับแต่นั้นมา ….. ทั้ง ๆ ที่ได้ชื่อว่า เป็นคนเมืองทะเลแท้ ๆ 

 

                 

 

  ยังไม่ทันที่ ไต๋จะจัดการแต่งองค์ทรงเครื่องให้ทุกคนเรียบร้อยดี และยังไม่ทันอธิบาย หรือชี้แจงกติกาในการดูปะการังอย่างละเอียดให้ทุกคนเข้าใจได้  วัยรุ่นใจร้อนของเรา อันมีพ่อบ้านของคุณมะเดื่อ น้องแทน  น้องเล็ก และน้องคุณเอิล  ก็โผตัวลงจากเรือ ลอยตัวออกห่างจากเรือไปยังชายเกาะ จึงทำให้น้องไต๋ ผู้รับผิดชอบทุกชีวิตในเรือเกิดความกังวลกับเหตุการณ์ที่อาจจะเกิดอันตรายกับคนที่ลงไปในน้ำเป็นอย่างยิ่ง  จึงได้แต่ตะโกนบอกลงไปว่า

              “อย่าเพิ่งออกไปครับ  ไปพร้อม ๆ กัน”  แต่ไม่ได้ผล เพราะวัยรุ่นใจร้อน ลอยออกห่างจากเรือไปทุกที  น้องไต๋จึงหันมาพูดกับตัวเองและทุกคนบนเรือว่า

             “ผมคงต้องลงไปด้วยแล้ว ความจริง ก่อน ๆ นี้ผมไม่ค่อยได้ลงไปด้วยนะครับ  แต่อย่างนี้อันตรายมาก ๆ ถ้าเกิดอะไรขึ้น ผมแย่แน่ ๆ ถ้าไม่ฟังกันอย่างนี้ ผมอาจจะต้องเอาเรือเข้าฝั่งกลับเลยนะ”

             สีหน้าของน้องไต๋เคร่งเครียดแสดงความหนักใจอย่างเห็นได้ชัด แล้วก็หันไปคว้าอุปกรณ์ดำน้ำ สวมเสร็จก็กระโดดลงน้ำไปทันที…..

             ความเคร่งเครียด ทำให้น้องอร กับน้องฮานอย ไม่ได้ลงน้ำตามไปอย่างตั้งใจแต่แรก  น้องอรตะโกนเรียกคุณน้องเอิลด้วยภาษาฝรั่ง บอกให้กลับมา  แต่คุณน้องเอิล ไม่ยอมกลับง่าย ๆ กลับว่ายน้ำตรงไปยังช่องเขาทะลุ น้องเล็กจึงต้องว่ายน้ำออกไปตาม   ส่วนคุณพ่อบ้านของคุณมะเดื่อกับน้องแทน ออกไปใกล้ชายเกาะ  ทำท่าจะไปไม่ไหว จึงหันกลับเข้าฝั่ง ดูท่าเหนื่อยอ่อน  คุณมะเดื่อจึงตะโกนบอกว่าให้ลอยตัวอยู่เฉย ๆ เพราะสวมเสื้อชูชีพอยู่แล้ว  ดูว่าเหตุการณ์จะชุลมุนเอาการ คุณมะเดื่อกำลังตัดสินใจว่า หากคุณพ่อบ้านกับน้องแทนหมดแรงจริง ๆ ก็จะคว้าห่วงชูชีพ กระโจนลงไปช่วยเอง  แต่ก็โชคดีที่ พอทั้งสองหยุดอยู่เฉย ๆ จึงดีขึ้น พาตัวเองมาเกาะเรือและขึ้นเรือได้

                 

 

    หลังจากทุกคนขึ้นเรือ และเหตุการณ์ปกติแล้ว น้องไต๋ก็สำทับในเรื่องการลงน้ำกับทุกคนอีกครั้ง และเสริมอีกเรื่องหนึ่งในเรื่องของอันตรายจาก “หอยเม่น” หรือ “เม่นทะเล”  ที่มีมากมายตามก้อนหินและปะการังใต้น้ำ

     “ทุกคนต้องฟังผมนะครับ มันอันตราย หากใครไปเหยียบหอยเม่น หรือถูกมันตำเท้าเข้า  ผมต้องพาเรือเข้าฝั่งทันทีนะครับ เพราะมันจะเจ็บปวดมากทีเดียว  หวังว่าทุกคนคงเข้าใจและฟังผมนะครับ”

         จากนั้น น้องไต๋จึงพาเรือและพวกเราออกจากเกาะทะลุ โดยอ้อมไปทางด้านใต้ของเกาะ

          “ผมจะพาไปดูช่องเขารูปหัวใจครับ”

 

       ไม่นาน เมื่อหัวเราทำมุมพอดีกับช่องเขา น้องไต๋จึงบอกให้พวกเราดูและแล้วช่องเขาทะลุรูปหัวใจก็ปรากฏแต่สายตาพวกเรา ..มหัศจรรย์แห่งธรรมชาติที่เปรียบเสมือนทุกดวงใจบนเรือลำนี้ได้รวมไว้เป็นดวงเดียวกันด้วยความว่า “มหัศจรรย์แห่งมิตรภาพ” เชื่อว่ามือถือทุกเครื่องบนเรือก็คงทำหน้าที่บันทึกปฏิมากรรมแห่งธรรมชาตินี้ไว้อย่างไม่พลาด

 

                     

 

   ไม่นานเรือแห่งมิตรภาพ ที่มีน้องไต๋ควบคุมอยู่ก็พาพวกเราทุกคน ทิ้งเกาะทะลุและรูปหัวใจไว้เบื้องหลัง…และพุ่งทะยานสู่…"เกาะง่ามน้อย" เกาะที่ 2 ใน ทริปนี้ และอยู่ในอุทยานแห่งชาติหมู่เกาะชุมพรเป็นลำดับต่อไป

 

                                                        

                                                                          

                                  โปรดติดตาม 

   "กุยบุรีที่รัก 2 "........" ด้วยมิตรภาพนำพา ข้ามขอบฟ้ามาพบกัน" ตอนที่ 3 

                               …..ต่อไป…..