…อายุมาก…ความขัดแย้งมากตาม

…ความแตกต่างของประสบการณ์ …รวมทั้งวัฒนธรรมในการใช้ชีวิตประจำวัน

…ความที่ลุงเป็นคนที่อยู่กับปัจจุบัน …และชอบคุยเรื่องในอดีต จึงเป็นเรื่องราวที่สวนทางกับป้าตลอด …ปัจจุบันของป้าคือวันที่ได้วางแผนไว้แล้วตั้งแต่เมื่อวานว่าวันนี้จะทำอะไรบ้าง ป้าจึงมีเรื่องวันนี้ กับเรื่องวันพรุ่งนี้ และเรื่องในอนาคต…

…หากตื่นเช้าขึ้นมาลุงมาชวนออกไปข้างนอก ก็ต้องให้รอเพราะไม่ได้เตรียมตัวออกไปข้างนอก …ลุงจะเร่งยังไงก็ไม่สนใจฟัง…เพราะไม่ได้บอกล่วงหน้า…แต่ถ้าลุงบอกล่วงหน้าเป็นอาทิตย์ จนถึงเป็นเดือนก็เป็นเรื่องได้เหมือนกัน เพราะพอถึงวัน …ป้ามักจะลืม…ทำให้ลุงสับสนในหลักการ …ลุงบ่น…’ฉันบอกเธอล่วงหน้าแล้ว เธอก็ยังช้านะ …แต่งตัวนานจัง…’ฉันขอโทษ …มันนานฉันลืม…ฉันแต่งตัวไม่ช้า แต่ช้าเพราะไม่ได้เตรียมตัว ‘

…เหตุการณ์มีสลับกันลุงไม่ได้บอกล่วงหน้าบ้าง บางทีบอกล่วงหน้านาน …ป้าก็ลืมบ้าง …แต่ปัญหาอยู่ที่ลุงต้องรอนานและบ่น…ป้าก็รีบแต่ก็ยังช้า…

…อาทิตย์ที่แล้วป้าเกิดทนไม่ไหวขึ้นมา…เรียกลุงมาพูดกันให้รู้เรื่อง…ป้าพูดเสียงดัง ’นี่เธอ ฟังนะ…ฉันตื่นเช้าขึ้นมาต้องดูแลความสะอาดบ้าน ,เก็บผ้าเข้าเครื่องซัก, เก็บถ้วยจานออกจากเครื่องล้าง, ถึงจะไปเข้าห้องน้ำ,อาบน้ำแต่งตัว …ส่วนเธอ ตื่นมาแค่อาบน้ำ แล้วชงกาแฟมานั่งดื่ม และดูโทรทัศน์ …ที่สำคัญตอนนี้ฉันอายุมาก หยิบจับอะไรก็ช้า…ฉันแก่แล้วเธอรู้มั๊ย …อยู่ที่นี่งานบ้านฉันต้องทำเองทุกอย่าง ไม่มีลูกมือช่วย…’ลุงฟังไม่ทันจบก็พูดว่า’…ฉันบอกเธอแล้วว่าให้จ้างคนมาทำความสะอาดอาทิตย์ละครั้งเธอก็ไม่เอา เรื่องจานฉันบอกว่าไม่ต้องล้างก่อนให้เอาใส่เครื่องเลย เธอก็บอกไม่สะอาด…’ ป้าพูดไม่ออกเพราะมันเรื่องจริง ในความแตกต่างของประสบการณ์ รวมทั้งวัฒนธรรมในการใช้ชีวิตประจำวัน …ลุงเห็นเงียบไม่พูดก็ปลอบใจจับสองมือป้าบีบเบาๆ’…เอาอย่างนี้นะฉันสัญญาว่าเวลาจะไปนอกบ้านจะไม่เร่ง ในเรื่องการอาบน้ำ เรื่องการแต่งตัวของเธออีก และเธอก็ต้องไม่มัวเก็บที่นอน กวาดบ้าน …บลา…บลา…เอาแค่เข้าห้องน้ำ,อาบน้ำ,และแต่งตัวพอ…จบ

๔