ชีวิตที่พอเพียง 4415. นั่งทำงานและสังเกตชีวิตผู้คนที่ลานพระบรมรูปฯ โรงพยาบาลศิริราช

 

เช้าวันจันทร์ที่ ๑๖ มกราคม ๒๕๖๖ ผมมีนัดถอนฟันที่แผนกทันตกรรมศิริราช เวลา ๘.๓๐ น.   ไปถึงศิริราชก่อน ๗.๓๐ น.   จึงไปเข้าห้องน้ำ แล้วไปนั่งที่ลานรอบพระราชานุสาวรีย์ สมเด็จพระบรมราชชนกของ ร. ๙  ที่มีคนนั่งอยู่ทุกที่นั่งแล้ว   แต่เขาเว้นที่ว่างไว้ให้คนอื่นไปนั่งที่ส่วนว่างได้    เป็นวัฒนธรรมแบ่งปันที่น่าชื่นชม

อากาศตอนเช้ากำลังสบาย  ยังไม่มีแดด   ผมสังเกตว่าคนที่นั่งรออยู่ทำอย่างใดอย่างหนึ่งใน ๔ อย่าง จำนวนมากน้อยเรียงตามลำดับคือ คือ (๑) กินอาหารเช้า  (๒) เล่นโทรศัพท์มือถือ  (๓) คุยกัน (๔) หลับ   

เดี๋ยวนี้อาหารกล่องช่วยให้ความสะดวกในการกินอย่างมาก    แม้จะมีคนมานั่งกินอาหาร ก็ไม่มีขยะในบริเวณนี้เลย   สะท้อนวัฒนธรรมรักษาความสะอาดในที่สาธารณะในสังคมไทย ที่ดีขึ้นมาก   

ตอนเดินในศิริราช เห็นเจ้าหน้าที่ถือถุงข้าวกล่อง ผมนึกถามในใจว่า เป็นอาหารเช้าหรืออาหารเที่ยง   และหวนกลับไปคิดถึงการนำอาหารเที่ยงไปกินในที่ทำงานของคนอเมริกัน สมัยผมไปเรียนหนังสือ ปี ๒๕๑๐ – ๒๕๑๑   เขาทำแซนวิช หรือฮ็อทด็อก ใส่ถุงกระดาษสีน้ำตาลถือไปทำงาน   เป็นคล้ายแฟชั่น ที่ให้ทั้งความประหยัดและความสะดวก    ผมก็ทำเช่นเดียวกันตลอดทั้งปีที่ไปเรียน    สมัยนี้เขาน่าจะใส่กล่อง สะดวกกว่าใส่ถุง       

ได้ตระหนักชัดว่ามนุษย์เราต้องการที่พึ่งทางใจ    และคนไทยทั่วๆ ไป ยังต้องการพึ่งสิ่งศักดิ์สิทธิ์   โดยพระบรมรูป น่าจะถือเป็นสิ่งศักดิ์สิทธิ์ได้    จึงมีคนเอาดอกไม้มากราบไหว้บูชากันไม่ขาดสาย     เพราะไม่ว่าสิ่งใด หากมีคนเชื่อว่าศักดิ์สิทธิ์ ก็เป็นที่พึ่งทางใจคนได้ทั้งนั้น     สมัยเด็กๆ ผมถูกสอนให้ไม่เชื่อในสิ่งศักดิ์สิทธิ์   แต่เมื่อโตขึ้นผมพบว่าสิ่งศักดิ์สิทธิ์มีอยู่ทั่วไปหมด รวมทั้งภายในตัวเราเอง   หมายถึงสิ่งที่ให้พลังใจแก่เรา   ดีที่สุดคือ เราพัฒนาทักษะในการให้กำลังใจแก่ตนเอง และแก่ผู้อื่น   

ให้กำลังใจในการทำความดี  ทำสิ่งที่เป็นคุณธรรม เป็นประโยชน์ต่อผู้อื่น ต่อสังคม  และต่อโลก   

บริเวณพระรูปมีการตกแต่งง่ายๆ ไม่หรูหรา     รอบพระรูปมีสระบัวเล็กๆ ๔ สระ  ให้ความงามและเป็นดอกไม้สักการะไปในตัว   ระหว่างนั่งพิมพ์บันทึกนี้  ผมรู้สึกว่าธรรมชาติที่ให้ความสดชื่นอย่างหนึ่งคือใบไม้ที่ร่วงลงมาเป็นระยะๆ    เพราะช่วงนี้เป็นฤดูแล้ง    ต้นไม้หลายชนิดผลัดใบ   

อีกธรรมชาติหนึ่งคือนก    มีแต่นกพิราบฝูงใหญ่    ผมเห็นนกพิราบไม่รู้สึกสดชื่นและสงบ อย่างเห็นนกเขา   คงเพราะกิริยาท่าทีของเขาต่างกัน   

สักครู่ก็มีแลน (เหี้ย) ตัวยาวกว่าเมตรคลานไปยังบริเวณที่ฝูงนกพิราบกำลังกินอาหาร และมีคนนั่งอยู่ในสนามหญ้าสองคน   ฝูงนกพิราบแตกฮือ    เหี้ยแสดงท่าทีลังเลในตอนแรก    แล้วคลานเข้าไปใกล้ๆ คนทั้งสอง    เป็นตัวแลนที่เชื่องที่สุดที่ผมเคยเห็น     ที่หมู่บ้านสิวลีที่ผมอยู่มีหลายตัว    เมื่อเห็นคนเขาจะหนีสุดชีวิต    คงเป็นเพราะเขาเคยโดนคนรังแก    แต่ที่ศิริราชมีแต่คนให้อาหาร เขาจึงเชื่อง         

วิจารณ์ พานิช

๑๖ มกราคม ๒๕๖๖   

ลานพระบรมรูปสมเด็จพระบรมราชชนก ร. ๙   และหน้าห้องรอตรวจแผนกทันตกรรม

 

 

1

2

3 ลักษณะที่นั่ง

4 ฝูงนกพิราป

5 เหี้ยคลานมากินอาหาร

6 ไม่กลัวคน