วันที่ ๒ ตุลาคม ๒๕๖๕ ผมไปร่วมกิจกรรม Retreat Thailand Sustainable Development Forum 2565 จัดโดย IHPP ร่วมกับ SDG Move ที่จังหวัดสมุทรสงคราม มี ดร. สพ.ญ. อังคณา เลขะกุล เป็นโต้โผ ร่วมกับ ผศ. ดร. ชล บุนนาค แห่งมหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์
กิจกรรมเล่างานที่ดำเนินการปี ๒๕๖๕ และการสะท้อนคิดของผู้เข้าร่วมตอนเช้า ตามด้วยการไปดูงาน SD ของอาชีพเลี้ยงหอยแครง ที่ตำบลคลองโคน ทั้งการฟังเรื่องราวที่ห้องประชุม สำนักงาน อบต. คลองโคน และการลงพื้นที่ไปดูฟาร์มหอยแครงระบบปิด และดูระบบบำบัดน้ำเสียของร้านอาหารขนาดใหญ่ ในตอนบ่าย ตามด้วย reflection หลังอาหารค่ำ นำสู่ชื่อบันทึกนี้
ผมเสนอในวง reflection หลังอาหารค่ำว่า สำหรับคลองโคน (และประเทศไทย) SD (Sustainable Development) ไม่ควรเป็น Goal แต่ควรเป็น never-ending process คือต้องมีการเรียนรู้และปรับตัวอยู่ตลอดไป โดยมี G ของ SDG เป็นของแถม หรือเป้าหมายรอง
ในวัฒนธรรมไทย การดำเนินการ SDG แบบมุ่งบรรลุเป้าหมาย จะทำให้เราละเลยกระบวนการเรียนรู้และปรับตัวที่ต้องทำคู่ไปกับทุกกิจการ โดยมีเป้า SD (Sustainable Development) คือเราต้องไม่มอง SD เป็น linear process ต้องมองเป็นวงจรยกระดับ SD ขึ้นไปเรื่อยๆ เป็น SD ที่มี CQI (Continuous Quality Improvement) ไม่ใช่ SD ที่มี static goal
วิจารณ์ พานิช
๒ ต.ค. ๖๕
ห้อง ๑๓๐๗ โรงแรมริเวอร์ตัน อัมพวา
ไม่มีความเห็น