๑๓. จบที่ใจ.....
นักคิดนักเขียนพูดเอาไว้ ฟ้าจะหม่นหมองหรือสดใส อยู่ที่หัวใจของเราที่มอง วันนี้รู้สึกฟ้าเป็นสีทองกระจ่างพร่างพราย เพราะมีความหวังอยู่ที่โรงเรียน
กิจกรรมการทำความดีรออยู่มากมาย ต้องเร่งขวนขวายเพราะทุกสิ่งทุกอย่าง มันคือการเตรียมการก่อนเปิดภาคเรียนที่ ๒ ทั้งสิ้น
คงทำได้เพียงวันละเล็กละน้อย แต่วันนี้เกี่ยวพันกับบุคคลภายนอก จึงต้องฉับไว ถึงโรงเรียนเช้าเป็นพิเศษ เริ่มที่การเปิดประตูรั้ว และปิดไฟทุกดวงที่เปิดไว้ตั้งแต่เมื่อคืน
จากนั้นก็เริ่มงานจิตอาสาบริเวณแปลงเกษตรอินทรีย์วิถีพอเพียงของโรงเรียน โดยคณะน้องๆจากโรงเรียนมัธยมประจำจังหวัดสุพรรณบุรี ที่ต้องการทำรายงานส่งครู ในช่วงปิดภาคเรียน
คนละไม้ละมือ ร่วมด้วยช่วยกันถางหญ้า ที่ไม่ได้พัฒนามาเกือบสองเดือน อันเนื่องมาจากฝนตกชุกและต่อเนื่องมาถึงการปิดเรียน ที่ต้องหยุดกิจกรรมทำการเกษตรทุกอย่างไว้ก่อน
เท่ากับว่าน้องๆ ได้มาเตรียมสถานที่ไว้ให้นักเรียนชั้นประถมปลายฯ ไม่ต้องเหนื่อยและเสียเวลา สามารถลงมือปลูกพริกและมะเขือรุ่นใหม่ได้ในทันทีที่เปิดเทอม
สุดท้ายยังได้ปลูกถั่วฝักยาวเป็นที่ระลึกด้วยจำนวน ๑ แปลง นับได้ ๒๐ ต้น ถ้าแต่ละต้นออกฝักอย่างเต็มที่ รับรองว่าครัวโรงอาหารจะมีเมนูถั่วฝักยาวได้หลายมื้อทีเดียว
เสร็จแล้วถ่ายรูปเป็นที่ระลึก ว่าครั้งหนึ่งที่ได้มาเยือนโรงเรียนเล็กๆ แม้จะเป็นช่วงเวลาอันสั้น แต่ก็ช่วยสรรค์สร้างประโยชน์ให้เกิดขึ้นต่อชุมชนกับคนที่อยู่ในโรงเรียนมิใช่น้อย
จากนั้น..มหกรรมแห่งหมอกควันก็เกิดขึ้นเป็นลำดับต่อไป โดยคณะจากเทศบาลตำบลเลาขวัญ นำเครื่องมือมาฉีดพ่นยาเพื่อช่วยป้องกันและกำจัดยุงลาย มหันตภัยร้ายอีกอย่างหนึ่ง
ชั่วพริบตาเดียว ตลอดแนวอาคารเรียนไปจนถึงบริเวณด้านหลัง ทั้งห้องน้ำ เล้าไก่และสวนสมุนไพร ไปจนถึงห้องสมุด อบอวลไปด้วยหมอกควันกระจัดกระจายที่มีอานุภาพทำลายล้าง
จึงถือเป็นภารกิจสำคัญ ที่จำเป็นต้องทำเป็นอย่างยิ่ง ทุกครั้งที่ใกล้จะเปิดเรียน เพื่อสร้างความมั่นใจให้ครู นักเรียนและผู้ปกครอง จึงไม่เคยมองข้ามเลยแม้แต่ครั้งเดียว
คงเหลือเวลาแม้ว่าจะอีกน้อยนิด ให้ไปจบลงตรงโคกหนองนา ผสมแหนแดงกับหัวอาหารสำหรับมื้อพิเศษของปลากินพืช จากนั้นก็พัฒนาสวนครัวด้วยการถางหญ้าและตัดแต่งกิ่งก้านใบ
เคยคิดว่าทำไมต้องทำ..โรงเรียนมิใช่ของเราคนเดียว เก็บกวาดทำความสะอาดให้กับสิ่งแวดล้อมเพื่ออะไร เดี๋ยวฝนก็ตกเลอะเทอะ เดี๋ยวคนก็มาช่วยกันเยอะมาเปิดเรียน รอก่อนก็ได้...
แต่แล้ว...คิดเองเออเองและจบเอง แม้วันนี้จะกวาดใบไม้ให้สะอาดสักเพียงใด ในวันพรุ่งนี้ก็ยังมีใบไม้ร่วงหล่นให้เรากวาดเช่นเดิม....
เปรียบเหมือนปัญหาในชีวิต ที่ผ่านเข้ามาให้เราแก้ไข มันจะมีตลอดในทุก ๆ วัน ไม่ต้องกังวลให้มากจนเกินไป แต่ค่อย ๆ ทำไปในแต่ละวัน กวาดที่ใจจบที่ใจ จบที่เราทำได้ เบาสบาย แค่ไหนก็แค่นั้น..
ชยันต์ เพชรศรีจันทร์
๒๐ ตุลาคม ๒๕๖๕ (ปิดภาคเรียนที่ ๑/๒๕๖๕ วันที่สิบสาม)
ความเห็น (0)
ไม่มีความเห็น