Happy New Year 2007

ขอส่งความสุขแด่ Blogger G2K ทุกท่านครับ ขอบคุณที่ให้โอกาสผมได้มีเพื่อนใหม่และบันทึกความคิดดีๆขณะที่เรียนอยู่ออสเตรเลีย

ผมได้กลับมาเริ่มใช้ทุนรัฐบาล โดยกำลังปฏิบัติหน้าที่ผู้บริหารโครงการจัดตั้งหลักสูตรและคลินิกกิจกรรมบำบัด ของม.มหิดล อาทิตย์หนึ่งที่ผ่านมาถือเป็นการปรับตัวที่ยากลำบากสำหรับผมมาๆครับ ความคิดที่ได้เรียนรู้อย่างเป็นระบบตอนเป็นนักเรียนปริญญาเอกที่ออสเตรเลีย ทำให้ผมต้องรู้จักอดทนและปรับตัวใช้ชีวิตในการทำงานภายใต้สิ่งแวดล้อมที่แตกต่างจากออสเตรเลียโดยสิ้นเชิง สิ่งแวดล้อมที่ผมว่านี้ แบ่งออกเป็น 1. สิ่งแวดล้อมทางกายภาพของเมืองกรุงเทพฯ บ้านเมืองเราพัฒนาสิ่งต่างๆมากมาย แต่จำนวนคนที่มีมากก็ยังคงสร้างปัญหารถติด ปัญหารถโดยสารที่ไม่พอเพียง ปัญหาการเดินทางไปทำงานไกลบ้าน (จากรามอินทราไปเชิงสะพานพระปิ่นเกล้า) ปัญหาค่าครองชีพที่สูงมาก (ค่ากินอยู่ ค่าเดินทาง ค่าใช้จ่ายๆต่างที่ต้องอยู่ร่วมกับครอบครัวหรือองค์กร เช่น เลี้ยงลูกน้องที่ทำงานในบางโอกาส ค่าน้ำมันเดินทาง ค่าซื้อของเข้าบ้าน ฯลฯ) 2. สิ่งแวดล้อมทางจิตนภาพของคนไทย ความมีน้ำใจของเพื่อนคนไทยนั้นแทบจะไม่ค่อยได้เห็นเลยในแต่ละวัน ทางเดินม้าลายข้ามถนนเป็นทางอันตรายสำหรับคนเดินถนนทุกคน คนไทยที่อยู่หลังพวงมาลัยรีบร้อนและขับรถโดยไม่มีความเห็นอกเห็นใจคนข้ามถนน และน่าเสียใจมากๆ คือ "สยามเมืองยิ้ม" ของคนไทยเท่าที่พบเห็นในอาทิตย์ที่ผ่านมา เริ่มจืดจางลงเพราะความเร่งรีบและเห็นแก่ตัวของแต่ละบุคคล อันเนื่องมาจากสิ่งแวดล้อมทางกายภาพดังกล่าวข้างตน ผมเหนื่อยมากๆครับ กับการปรับตัวตนเองเพื่อให้เป็นคนที่มีคุณภาพดีและช่วยพัฒนาเมืองไทยต่อไป หลายๆความคิดเข้ามาเตือนผมว่า ต้องใช้ความใจเย็น ความอดทน ความพยายาม และความมีสติปัญญา ในการนำความรู้ที่ดีงามจากต่างแดนมาพัฒนาชาติไทยของเรา ที่สำคัญสิ่งที่ท้าทายมากๆสำหรับการกลับมาใช้ทุนของผม คือการหากลวิธีในการพัฒนาจิตนภาพของคนไทยให้มีคุณภาพชีวิตทางสังคมที่ดีงามภายใต้วัฒนธรรมที่มีการเปลี่ยนแปลงอยู่ตลอดเวลา ผมคาดว่าชีวิตในการทำงานของผมคงจะต้องมีการปรับตัวอย่างมากๆในปีใหม่ ขอเป็นกำลังใจให้กับทุกๆท่านให้ต่อสู้กับการมีคุณภาพชีวิตที่ดีทั้งร่างกายและจิตสังคม และคงไว้ซึ่งความมีน้ำใจและจริงใจกับเพื่อนคนไทยทุกคนด้วยครับ ท้ายสุดนี้ผมคงต้องขอเขียนบทความนี้เป็นครั้งสุดท้าย และจะเก็บความรู้สึกดีๆนี้ไว้ตลอดไป เหตุผลที่ต้องอำลาก็คือ ต้องใช้เวลาส่วนใหญ่ในการรับตำแหน่งเป็นผู้บริหารกลุ่มวิชากิจกรรมบำบัดในคณะ ได้ลองพยายามแบ่งเวลาภายในหนึ่งอาทิตย์ ผมเหลือเวลาน้อยมากๆ ให้กับการใช้เวลาว่างที่มีคุณค่ากับตนเอง ได้แก่ การเขียน Blog กับ การได้อยู่กับคนที่เรารัก เช่น พ่อแม่ หรือแฟน เพื่อบริหารความรักแด่คนที่เรารักมากขึ้น ซึ่งคนที่เรารักสามารถผ่อนคลายความเหนื่อยล้าจากการปรับตัวเพื่อการทำงานได้ดีที่สุด ผมขอเรียกว่า Social support related leisure participation ขณะที่การเขียน Blog นั้นเป็น Solitary (Passive) Leisure ซึ่งมีข้อดีกรณีที่เราสามารถใช้เวลาในการสื่อสารร่วมกับคนหมู่มากได้อย่างต่อเนื่องและเป็นเครือข่าย แต่น่าจะมีข้อเสียถ้าเรื่องของเราไม่สามารถเป็นที่สนใจและมีการสื่อสารร่วมกับคนหมู่มากน้อยจนเกินไป กลายเป็นว่าเป็นการเขียนบันทึกส่วนตัว อยู่กับความคิดของตัวเองในเวลาที่มากเกินไปก็จะทำให้ขาดความรู้สึกของการมีมิติทางจิตสังคม การมองความคิดของบุคคลได้เพียงหนึ่งมิติผ่านการติดต่อทางเทคโนโลยีอาจไม่มีการสานต่อมิติอื่นด้วยการออกมาพบปะพูดคุยเพื่อเพิ่มการแสดงความจริงใจต่อกันมากขึ้น ตัวอย่างเช่น เราได้เจอเพื่อนใหม่ทาง Blog แต่ไม่มีโอกาสเจอกันหรือพูดคุยกันนอกเหนือจากการพิมพ์ข้อความส่งถึงกัน ผมขอแสดงความชื่นชมที่ G2K จัดโครงการพบปะ Blogger ซึ่งเป็นกิจกรรมที่มีความจำเป็นในการทำให้คลังความรู้ของพวกเรามีการแสดงออกในหลายๆมิติครับ

[น้าอึ่งอ๊อบ คนสวย แซ่เฮ]

สวัสดีปีใหม่ค่ะอาจารย์

 

• เป็นกำลังใจให้อาจารย์ และขอให้มีพลังในการใช้ชีวิตในสังคมเมืองกรุงนะคะ
• ตอนนี้อาจารย์อาจจะเจอแค่เพียงสิ่งแวดล้อมทางกายภาพ และจินตภาพ  ต่อไปอาจารย์จะเจอสิ่งแวดล้อม.......ในการทำงาน(กับระบบเมืองไทย)  อาจารย์ต้องใช้กำลังภายในอีกเยอะมากค่ะ.......................(อ.ธวัชชัย...ม.อ..น่าจะมีประสบการณ์เยอะ.....)
• อย่างไรก็ตาม ชาว G2K จะเป็นกำลังใจ และรออ่านเรื่องเล่าดี ๆ ที่อาจารย์อาจจะมีเวลามาเล่าสู่กันฟังบ้างค่ะ

[จันทรรัตน์ เจริญสันติ]

สวัสดีปีใหม่ค่ะ

รออ่านงานของอาจารย์ หากวันหน้าอาจารย์พอจะมีเวลากลับมาเล่า..สั้นๆ.. ค่ะ

ขอให้คุณพระศรีรัตนตรัยดลบรรดาลให้อาจารย์และครอบครัวมีความสุขความเจริญ และประสบความสำเร็จในสิ่งที่มุ่งหวังไว้ และปลอดภัยกับการใช้ชีวิตในกรุงเทพฯ โดยเฉพาะ ณ ช่วงเวลานี้ค่ะ

[paew]

สวัสดีปีใหม่ค่ะ อาจารย์ Ajarn Supalak Khemthong

• เข้าใจอาจารย์มากเลยค่ะ เพราะเมื่อกลับมาทำงานก็พบสภาพปัญหาเดียวกัน แต่โชคดีที่อยู่ต่างจังหวัด รถติดไม่มาก แต่เมื่อเข้า กรุงเทพ ก็เกือบโดนรถชน เพราะที่ตปท เค้าให้ความสำคัญกับคนใช้ถนน แต่ที่นี่เค้าให้ความสำคัญกับรถ คนเดินข้ามทางม้าลายก็ต้องระวังรถเอง นอกจากนี้ที่คือความมีน้ำใจ รอยยิ้มได้เหือดหายไปกับภาวะอะไรหลายๆอย่าง (แต่รักเมืองไทยนะค่ะ เพราะที่ดีๆยังมีอีกมากค่ะ)
• ไปต่างประเทศ เกิด culture shock กลับมาบ้านยิ่งหนักเจอ culture shock บ้านเราเอง
• เชื่อว่า อีกไม่นานอาจารย์คงทำใจได้ และเชื่อว่าอาจารย์จะไม่ถูกกลืน
• ใจหายที่อาจารย์จะอำลา blog .... ขอเสนอว่า น่าจะแวะมาบ้าง ดีกว่าหายไปเลยนะค่ะ
• ขอบคุณค่ะ

[JJ]

  กราบเรียนอาจารย์ศุภลักษณ์

 เขียนBlog บ่Lock ความคิด

 ช่วยกันลิขิต นิมิตรสร้างสรรค์

 ร่วมรวมพลัง แบ่งสรรสังคม

 ร่วมกันระดม แลกกลวิธี

 ร่วมพลีชีวี มีดีแบ่งปัน

 แลกกันคืนวัน Learn Run เพื่อไท......

ถึงอาจารย์ศุภลักษณ์

ผมน้องเอก จะทำงานเคียงบ่าเคียงไหล่กับ พี่ชายคนนี้เพื่อให้ถึงฝันของ กลุ่มวิชากิจกรรมบำบัด มหาวิทยาลัยมหิดล เราตัดสินใจเดินหน้าแล้ว ความปรารถนาอันแรงกล้าในงานใหญ่ที่รอเราข้างมีอีกเยอะ และไม่มีอะไรที่จะมาหยุดยั้งความเพียรพยายาม และการทำเพื่อประชาชนที่รอการพัฒนาของสาขาวิชาชีพนี้  เราจำเป็นต้องเข้มแข็งและอดทน ฝ่าฟันอุปสรรคต่างๆ ที่ถาโถมเข้ามา ผมก็คนหนึ่งที่ยึดพี่ป๊อบเป็นตัวอย่างในการทำงานตั้งแต่ เรียนป.ตรี ฟังจากอาจารย์ไพวรรณ ดังนี้ อยากให้น้อง ๆ Staff ได้ทุมเทสรรพกำลังความคิด สติปัญญา และการทำเพื่อวิชาชีพให้มากกว่านี้   การเหนื่อยของพวกเราในวันนี้จะมีความสุขมากๆ ที่ได้เห็นสิ่งดี ๆ เกิดขึ้น ในอนาคตกับมหาวิทยาลัยแห่งนี้

น้องเอก 

[Ajarn Supalak]

ขอบคุณบันทึกจากคุณสมพร อ. จันทรรัตน์ อ. ภาวดี อ. จิตเจริญ และ อ. อนุชาติ ครับ

ผมก็ปรับตัวและพยายามพัฒนาศักยภาพของตนเองในการพัฒนาสาขาวิชากิจกรรมบำบัด ทั้งทางด้านวิชาการและด้านการบริการทางคลินิก หากท่านใดสนใจ ขณะนี้ผมได้พัฒนาเวปไซด์ร่วมกับคณาจารย์และเจ้าหน้าที่ ม. มหิดล ที่ http://www.pt.mahidol.ac.th/ot/

ผมคงใช้เวลาส่วนใหญ่จัดทำหลักสูตรและพัฒนางานทางคลินิกในเชิงวิจัย ขณะนี้ได้ประชาสัมพันธ์ไปในบางสื่อแล้วครับ คาดว่าคงได้แนะนำข้อมูลดังกล่าวใน G2K อีกครั้งครับ

ขอส่งความสุขให้กับผู้ที่พลังความคิดและความสร้างสรรค์ พัฒนาประเทศไทยต่อไป