Samui Smile : สมุยกับรอยยิ้มของฉัน
ช่วงยุ่งจัดอยู่ๆ ก็บอกน้องจัดการตั๋วไปสมุยให้หน่อย ขอไปด้วยทั้งที่น้องไปเดินทางไปราชการ ช่วงก่อนเดินทางเป็นอะไรที่งานยุ่งม๊ากกกกก ยุ่งมาก่อนหน้าเป็นเดือนเพราะทำทริปเดินทางให้ที่ทำงานทั้พอจบงานจากบางแสน อิพี่ก็อยู่ในอาการตัวเป็นเกลียวหัวเป็นน๊อต อยู่ขอนแก่นได้2 วัน เคลียร์งานยังไม่แล้วเสร็จดีก็หอบโน๊ตบุ๊คและปลั๊ก 3 ตา วิ่งตามน้องแอ้และพี่ปู ถึงจะล้าอยู่แต่ขอออกจากพื้นที่ก่อนเหอะก่อนที่แบตในตัวจะเสื่อมจนไม่สามารถชาร์จเข้า ในเวลานี้ฉันอยากยิ้มกว้างให้กับตัวเอง ระหว่างนั้นก็ฟังเพลง”ที่เกาะสมุยมันมีอะไร”ไปพลาง
ความเหนื่อยงานทำให้หลับตอนเย็น กระเป๋ายังไม่เก็บค่อยมาเก็บดึกๆก็ได้ ชุดเชิ้ดนี่ไม่ได้ดูอะไรเลย โยนมันลงไป แต่ที่ลืมไม่ได้คืออุปกรณ์โน้ตบุ๊ค หูฟัง และปลั๊ก 3 ตา ถึงจะลา แต่ก็มีงานติดตัวมารับปากเค้าไว้ ไม่ได้ขยันนะแต่งานเหมาหน่ะ...มันรวมในเงินเดือนแล้ว บ่นมากๆ คงมีคนจะบอกให้ลาออก จะเอาเงินที่ไหนกิน
6 โมงลุกจากเตียงได้วิ่งไปสนามบิน ยังจำความรุสึกได้ว่าร่างกายขยาดกับการเดินทาง จากสนามบินขอนแก่นสู่สุวรรณภูมิยังไม่มีข้อมูลท่องเที่ยวในหัว...จนมานั่งในเล้าจ์ของสายการบินรอต่อเครื่องนี่หล่ะ ระหว่างที่ใครบางคนกินกาแฟกับข้าวต้มมัดฟรีอยู่”เรา”ก็ได้พูดคุยถึงวันว่างกัน น่าจะมีวันเดินทางนี่แหล่ะที่จะว่างตรงกัน เช่ารถน่าจะดี น่าจะเช่านะ เพราะค่าเดินทางในสมุยโดยรถสองแถวหรือแท็กซี่สำหรับคน 3 คนน่าจะแพง เพิ่มเงินเช่ารถอีกนิดหน่อยก็เดินทางสบาย
ตกลงกันได้ก็ Search Google โทร.บริษัทแรกติด เค้าบอกเหลือรถเล็กยุคัน เอาก็เอา ใช้แค่บ่าย 3 ถึง 2 ทุ่มเอง แต่จากความตั้งใจจะเช่ารถ 1 วัน เอาจริงฉันก็เช่าไป 3 วัน บ่าย 2 กว่าเครื่องแลนด์ลงเกาะ เสียดายไม่ได้นั่งติดหน้าต่างยิ้มแรกของฉันเกิดขึ้นเมื่อมองเห็นเกาะสมุยผ่านหน้าต่างเครื่องบิน 4 วัน 3 คืนต่อจากนี้คือโลกของฉัน บ่าย 3 ถึงโรงแรมที่ยังจำชื่อโรงแรมไม่ได้ นัดให้เอารถเช่ามาส่ง ฉันเบลอๆนะ เซนต์ชื่อเอาบัตรประจำตัวให้เค้าถ่ายรูปแล้วก็รับรถมา เช่าง่ายมาก #รักษ์สมุยรถเช่า จนพนักงานโรงแรมมาแนะนำเรื่องการตรวจรับรถ
ที่พักเราคือโนราบุรี อยู่เฉวง ห้องพักบนเขา เพราะพูลวิลล่าเต็ม วิวจากห้องพักดีแต่หน้าหาดแคบ การเดินทางจากห้องพักไปล้อบบี้หรือหน้าหาดเรียกรถปั๊กกี้ไปส่ง ล้างหน้าล้างตาแล้ว แล้วเราก็ไปหาข้าวกินริมหาดละไม ระยะทางก็ประมาณเกือบ 30 กม. ขับรถเลียบทะเลอ้อมเขาไป วิวดีมากน่าจะมีเงินมีกำลังได้มาตอนเป็นสาว คณะเดินทางหิวจัดจนต้องโทรไปสั่งอาหารล่วงหน้า...เฮ้ยได้ว่ะ เค้าถามตอนนี้พี่ยุไหนกะระยะทางและเวลาถึงให้ด้วย
#ระเบียงเล อาหารอร่อยจริงนะ วิวดี ที่นี่ฉัน LOVe เมนูใหม่ที่เพิ่งรู้จัก ปลาหมึกทอดน้ำปลา เสิร์ฟพร้อมน้ำจิ้มซีฟู้ดๆแซ่ป เราสั่งกับข้าว 5 อย่าง ปู ปลา หมึก กุ้ง ครบรส (ราคาพันต้นๆ ถือว่า โอ สำคัญคือวัตถุดิยสด อร่อย) ร้านนี้มีกล้วยบวดชี ที่พี่ปูสั่งมากินก่อนอาหารคาว
และอีกอย่างที่ควรลอง น่าจะเป็น IG ของสมุยไหม …มันคือไอติมสมุย
อิ่มพุงแล้วไปไหนกันดีนั้นก็ไปหินตาหินยาย พี่ปูอยากได้กาละแมเป็นของฝาก...ถ้าแค่ตัวฉัน..ฉันคงไม่...กาละแมมันอร่อยตรงไหน...แต่พอได้ชิม เออ ของเค้ามันก็อร่อยจริงแหล่ะ แดดยังจ้าแม้ลมทะเลจะเย็นเราเป็นนักท่องเที่ยวสายไหนก็ไม่รุจึงชมหินตาหินยายยุไกลๆ
Station ต่อมา เกาะ GPS หาอะไรกินชิลๆ ริมทะเล เราไปตามหาฮอตบาร์ในรีวิวจะไป Coco Tam's ซึ่งอยู่บ่อผุด แต่หมุดปักผิดหลงไปปักไอ้ที่มี & Co... ต่อท้าย เข้าไปที่ถนนคนเดิน จนพี่ปูปวดฉี่ ฉันเองก็บอกว่า ทะเลอยู่ตรงนี้ กว่าจะถึง Coco Tam's แสงเวลาพลบค่ำก็หมดแล้ว แต่บรรยากาศแสงไฟกลางคืนก็ดีไปอย่าง FireShow ที่นี่หลายชุดมากและก็เล่นกับผู้ชม ดีมากค่ะ ร้านสวย
ฉันเปรยว่า พรุ่งนี้ถ้าไม่ได้ไปไหน…มากินข้าวเย็นกันที่นี่เหอะ ด้วยว่ากินข้าวไปที่ละไมไปในช่วงบ่ายแก่ วันนี้ที่ Coco Tam's เรามาแค่จิบเครื่องดื่มและสิ่งยิ้มให้คนรอบข้าง ชีวิตก็สุขสุดหล้ะ
เช้ามาต่างแยกย้ายกันไปทำงาน...กว่าอิพี่จะออกจากโรงแรมได้ก็เป็นช่วงบ่าย ช่วงเช้าออนไลน์ทำงาน อิพี่ใจกล้ามากนะสำหรับการขับรถคนเดียวในครั้งแรกที่สมุย แต่มี GPS งัย ขับไปเรื่อยๆ แต่ก็ไม่รุจะปักหมุดตรงไหนเพราะในหัวไม่มีข้อมูล เริ่มที่ไปหาข้าวเที่ยงกินที่ Cocoon ขับขึ้นได้แบบแนวขึ้นเขา สมองยังไม่ทำงาน พอถึงยอด จอดรถได้ขาสั่น ตรูจะขับรถลงได้ยังงัยหว่า แบบว่าจากเนินลงเขานี่ความรุสึกหัวปักลงทะเล อิพี่นี่กลัวความสูงเป็นทุน...
ตอนจะลงชักนึกอยากให้ผู้ชายสักคนมานั่งข้างๆ จับมือปลอบใจแล้วบอกว่า...พี่ทำได้ ฮิ้วววววว ....ถึงไม่มีใครมาบอกตรู ไม่มีใครปลอบก็ต้องขับลงมาให้ได้แหล่ะ ก็ไปคนเดียวนี่นะ...กลัวไปเองค่ะ @Cocoon มีดนตรีสดแสดงในช่วงบ่ายๆ สลับกับการเปิดเพลง ถนนเค้าเป็นวันเวย์ ขับขึ้นลงสบายๆ อิพี่ต้อง Get กับคำว่า TOP View, วิว 360 องศา, ชมวิวพานอรามา สมองใครที่ทำงานก็ต้องรู้ว่าที่สูง แต่ทำไม่อิพี่ไม่รุอ่า
ต่อมาขับไปเลยๆ เห็นตรงไหนก็เลี้ยว มีหาดอะไรสักอย่างขับเข้าไปนี่เปลี่ยวจุง...อิป้าขับมาทำอะไรที่นี่ แวะไปแวะมาได้คุยกับเจ้าของร้านชาวต่างชาติที่พักริมหาด #ปาปิลอนรีสอร์ท หน้าหาดกว้างดี
บ่ายแก่ไปนั่งคาเฟ่หากาแฟกินพร้อมเครื่องดื่มเย็นที่ร้านคูลคูลแถวๆพระใหญ่ @Foxtrot Bistro อยู่ในตำบลบ่อผุด มีหาดที่ชื่อว่าบางรักษ์ ตั้งใจจะไปชมพระอาทิตย์ตกที่หน้าหาดทอน แต่น้องที่คาเฟ่บอกว่าที่บางรักพระอาทิตย์ตกก็สวย พอขับรถผ่านตรงนี้อีกวัน อืมมห์ มีร้านวิวดีหลายร้าน
มะวานตอนขับไปละไมเห็นหน้าหาดยาวที่มีบาร์ชายหาดยังเป็นธรรมชาติมากอยู่ ยุถัดจากบางรักไป เชื่อไหมอิพี่ขับไปถึงตั้งแต่ 4 โมงเย็น หาดเงียบมาก มีชาวประมงอยู่ 1 คน และหมาดำ 2 ตัว
อิพี่เล่นคนเดียวจนเบื่อ ชาวประมงบอกก่อนกลับ เดี๋ยวบาร์เค้าก็มาเปิด ตรูอยากกินเครื่องดื่มเย็น รอนานสองนาน จนพระอาทิตย์ขี้เกียจรอโบกมือลาแล้วร้านก็ยังไม่มา งงตัวเอง ทำไมไม่ขับไปซื้อที่ 7 ฟะ
#ความเงียบทำให้เวลาหมุนช้าแต่มันก็ทำให้เราได้อยู่กับตัวเอง ไม่ใช่ภาษานิยายนะฉันได้ยินหัวใจตัวเองเต้นและเสียงตัวเองหายใจ รุสึกถึงอากาศที่หายใจเข้าไปลงไปถึงช่องท้อง...”และได้อยู่กับตัวเองให้เป็น”
ฉันไม่เคยแยแสการตกของพระอาทิตย์เท่ากับวันนี้มาก่อน โอมจงตกๆๆๆๆ และไม่เสียแรงที่ฉันเฝ้ารอ
ต้องมูฟจากหน้าหาดแล้วค่ะ มืดแล้ว และหาดนี้คนเงียบ อาจจะเป็นเพราะอิพี่ไปวันราชการกระมัง ไปหาข้าวเย็นกินที่ร้านครัวข้าวหอม แบตมือถือเริ่มอ่อน ขึ้นรถได้ก็ควานหาที่ชาร์จแบต กว่าจะเจอจุดชาร์จในรถแต่...กรรม ตรูลืมเอาสายชาร์จมา...ร้านครัวข้าวหอมเป็นทางกลับโรงแรม เป็นร้านอาหารท้องถิ่นที่น้องของรักษ์สมุยรถเช่า และพนักงานโรงแรมแนะนำ ที่ร้านนี้เราเน้นเมนูท้องถิ่น
เมนูจากกะปีอร่อยนะคะ สามชั้นคั่วกะปิคลุกข้าวร้อนๆ น้ำพรักกุ้งสดกับผักสด ทำให้กินข้่าวได้หลายจาน สำหรับโวยวายทอดกระเทียม กับก็ได้แกล้มก็ดี เป็นเมนูที่ทำให้ฉันตาโต..กับความกรอบหวานของหมึกตัวเล็กๆ ที่เรียกว่าโวยวาย
ระหว่างกินฉันได้มองปลั๊กไฟแบบละเหี่ยใจ...อยากเสียบแบตจนน้ำลายไหล แบตตรูอย่าหมดนะ...อิพี่ต้องเอารถไปเติมน้ำมันก่อนส่งรถคืน... ...การขับหาปั๊มความเป็นวันแรกในสมุยทำให้ฉันรุสึกปั๊มไกลมาก...กลัวแบตหมดระหว่างทางหากกลับโรงแรมทั้งมืดๆ เผื่อหลงหล่ะ...เอางัยดี โทร.หาน้องรถเช่าทันที ช่วยมารับรถคืนที่ปั๊มได้ไหมแล้วขับไปส่งพี่ที่โรงแรม..บริการก็ดีค่ะ..แป๊บนึงน้องมาหาที่ปั๊มแล้วเอาฉันไปส่ง มีการจะแจกมะพร้าวให้กินฟรีด้วย เพิ่งรุว่าเป็นคนอีสานด้วยกัน จริตเหมือนจะตรงกัน ปรากฏว่าถึงโรงแรมแบตยังไม่หมด อาจจะเพราะไม่ได้เปิดแมป
แต่พอนั่งปั๊กกี้กลับห้องพักมือถือฉันก็เป็นอันสิ้นชีพ ดีแล้วที่ให้ทางรถเช่ามารับ เกิดหมดระหว่างทางแย่เลย พี่ปูกับแอ้ได้แต่เป็นห่วง พอ 2 คนนั้นกลับมาจากงานเลี้ยงฉันได้แต่บอกว่า พรุ่งนี้ออกจากห้องประชุมเร็วๆ นะจะชวนไปดูพระอาทิตย์ตกทะเล...แถวบ้านเรามีแต่พระอาทิตย์ตกดิน
บ่ายวันที่ 2 หลังจากทำงานตัวเองเสร็จ ฉันไปว่ายน้ำรอสองสาวที่ทำงานตามหน้าที่ Items ที่เป็น The Must คือ แว่นกันแดด ยูวีโปรเทค หนังสือ และหูฟัง…จริงๆ ที่สระก็เปิดเพลงเพราะนะ แต่บางอารมณ์ก็อยากจะฟังเพลงเฉพาะตัวเอง #เพลงวัยรุ่นยุค80
เมื่ออาการหิวถามหาฉันก็สั่งแกงเขียวหวานมากิน นึกว่าจะมากับข้าว ที่ไหนได้มาพร้อมข้าวและโรตี จานใหญ่มากแต่กินหมด ฮร่า ฉันโทรไปขอเช่ารถต่อ ให้เอามาส่งตอนบ่าย 2 น้องรถเช่าเอากุญแจมาส่งถึงสระว่ายน้ำ แบบว่าฉันไม่ดูสภาพรถก่อนรับรถ บริการที่ดีต้องสร้างความเชื่อใจ จอดไว้ที่ลานจอดเลย น้องโผล่มาส่งกุญแจตอนที่อิพี่กำลังเอาโรตียัดใส่ปาก เกิดอาการอายเล็กน้อย
พอ2 สาวเลิกงานตอน 5 โมงเย็น ไปไหว้พระใหญ่กัน จากถนนใหญ่เข้าไปวัดเวลานี้แสงเย็นกำลังสวย ชาวบ้านบอกตรงนี้วิวพระอาทิตย์ตกสวยนะ …สวยจริงค่ะ พระอาทิตย์ตกที่หาดหน้าทอนคงต้องยกไปทริปหน้า
กราบพระเสร็จไปหาร้านกินเครื่องดื่มรอชมพระอาทิตย์ตกและเครื่องบินแลนดิ้งที่บางรัก...ใกล้กับร้านที่ฉันนั่งมะวาน วันนี้เลือกนั่งร้านสไตล์ร้านสีขาวริมทะเลฟิลเมดิเตอร์เรเนียน...พะนะ …เจ้าของร้านหล่อ และสวย มีเสน่ห์ มองไม่เบื่อพอๆกับมองวิว
เวลาว่างอิพี่ก็อ่านรีวิว สารสนเทศบอกว่าที่สมุยมีที่ชมพระอาทิตย์ตกที่สวยๆ อยู่ 4-5 แห่ง ฉันรู้จักบางรักทีเดียวก็เพียงพอแล้ว
กลับมากินข้าวเย็นที่เดิมร้านอาหารครัวข้าวหอม เพราะทุกคนเหนื่อยจากงาน...
พี่ปูบอกว่าอยากเดินหาด...คืนนี้เป็นคืนหลัง Super moon พระจันทร์ยังกลมโตดวงใหญ่เท่าบ้าน เลยชวนกันมาจิบเครื่องดื่มเย็น ฟังเสียงคลื่นที่หน้าหาดโรงแรมโนราบีชในเครือเดียวกับที่พักของเรา...เจอดีกรีหนักใน Pina Colada มันไม่ใช่ค้อกเทลแล้ว จิบที่วาบๆ วาบแล้วมึนได้ที่ก็กลับไปนอน
Day 3 ณ สมุย แต่เป็น Day 4 ของการเดินทาง ปิดจ๊อบงาน ตื่นกันแต่เช้าไปชมพระอาทิตย์กันนิด เป็นวันเดินทางกลับ เราเชคเอ้าท์ก่อนเที่ยงจร้า
มีเวลาก่อนเครื่องออก ชวน2 สาวไปชมวิวที่ Cocoon อีกรอบ อิพี่ขับสบายแล้วที่นี้ บอกแล้วว่า Cocoon อยู่ที่สูงต้องณ จุดจุดนี้ภาพพี่ปูที่นั่งหน้าคู่คนขับแล้วเกาะบาร์รถไว้จะรู้ว่าคนกลัวความสูงจะมีความกลัวแค่ไหน ตามแผนเราว่าจะไปกินกาแฟที่ Jungle Club และไปหาขนมจีนกินก่อนขึ้นเครื่องกลับ จาก Cocoon ขับชิลขึ้น Jungle แต่รถ EcoCar 1200CC กับน้ำหนักคน 3 คน ที่ปาไปเกือบ 200 กว่าโล น้ำหนักกระเป๋าอีกหล่ะ กรรมหล่ะ รถขึ้นไม่ได้จร้า ปิดแอร์ก็แล้ว
ไป ไป ไป รถก็ค่อยๆขยับ เกาะเกียร์ต่ำก็แล้ว ยังค้างเติ่งคาถนน จนน้องแอ้บอกป้าหาที่จอด แอ้จะขับเอง รถมันก็ปีนไม่ไหว จนถกกันจะถอยหลังลง...เป็นบ้าตี้...หรือทิ้งกระเป๋ากะคน ขับขึ้นไปคนเดียวแล้วหาคนมาช่วย หรือไม่ก็โทรหาน้องรถเช่า พอดีมีรถผ่านอิพี่โบกใหญ่ ย้ายคนย้ายกระเป๋าขึ้นไปรถเค้าเฉย #คนสมุยใจดี น้องเค้าส่งถึงที่ ช่วยยกกระเป๋า แนะนำการขับลง #อยากได้แฟนแบบนี้ #พี่ชอบผู้ชายขาลุย
รถแบบนี้นะคะที่ทาง Jungle จะเอาไปรับ เท่ซะไม่มี…
The Jungle Clup ที่นั่งวิวดีค่ะ ชาวต่างชาติที่ชอบแดดน่าจะชอบเวลากลางวัน แต่คนไทยอย่างอิพี่นี้ชอบร่มๆ ลมพัดโชยเย็นดีค่ะ ถ้ารู้เวลาชัดเจนก็จองโต๊ะมานะคะ จะได้วิวดีๆ มาตอนเย็นน่าจะดีกว่าตอนกลางวัน คราวหน้าอิป้าอยากพักที่นี่หล่ะมีความเป็น Private และตอบสนองความ Slowlife ดี
ที่ The Jungle มีรสินค้าให้ช้อปด้วย จัดไว้ซะน่ารักเลย แต่ไมไม่มีไซส์พี่อ่า
เมื่อปรับจิตใจจากภาวะ"ตื่น" เรื่องรถแล้ว ต้องเรียกน้ำมาดื่มแก้อาการขาหมดแรง จากที่ว่าจะไปกินขนมจีน จบที่สถานีนี้ ไม่ไปมันแล้ว ...กินข้าวเที่ยงให้มันเสร็จเลย จริงๆ ทางร้านมา4Wมารับนะมีค่าใช้จ่ายเที่ยวละ200-300 บาทต่อกรุป ไม่อยากโทษใครเลย โทษตัวเองแหล่ะออกรอบยังงัยไม่มีข้อมูล
ลงจาก Jungle ก็มาเจอรถขนของติดเนินเดียวกัน รถเราก็ยังขับลงไมได้ ก็ลุ้นเวลาที่จะมาถึงสนามบิน ตกเครื่องนี่ไม่จืดเลยนะ...แล้วเราก็มาถึงสนามบินสมุยโดยสวัสดิภาพ กลับถึงบ้านปลอดภัย พร้อมกับแพลนไปสมุยอีก...มีตั๋วค้างไว้อยู่นี่...
น้องรถเช่าบอกว่า ครั้งต่อไปสามารถใช้บริการเช่าคนขับพร้อมรถได้ มีที่เที่ยวเด็ดๆ ที่ท่องเที่ยวลับอยากแนะนำ...ก็หวังว่าจะได้ไปอีกทีนะสมุย...คราวนี้ข้อมูลพี่จะแน่นๆเลย มาคราวนี้ไม่ลงทริปทัวร์ทะเล เลยวัยแล้ว ทัวร์ทะเลต้องมีเพื่อนถึงจะสนุก แต่ที่พลาดขนาดใหญ่คือเกาะมัดสุม อยากถ่ายรูปกับหมูติดเกาะ ตั้งใจจะออกเกาะคนเดียว join trip หรือ 2 คนก็ไปได้ ใช้เวลาออกเกาะครึ่งวัน อดเพราะลงคิวงานไว้ #ใหญ่แล้วอดเอา
สมุยครั้งหน้าอยากให้หลานชายมาดูการตกแต่งร้าน ซึ่งการที่มีเจ้าของเป็นชาวต่างชาติและทำเพื่อรองรับชาวต่างชาติทำให้ร้านมีความหลากหลายสวยงาม เค้าคงได้ใช้ในเส้นทางอาชีพที่จะจบไปในวันข้างหน้า โดยเฉพาะงานไม้ น่าสนใจมาก...สมุยคราวต้องลดหุ่นรอแระจะได้ซื้อชุดว่ายน้ำตัวใหม่...
ดีใจที่ได้ไปกับพวกคุณๆนะคะ เจอกันสมุย...
ความเห็น (0)
ไม่มีความเห็น