๗๔. เดินทางสู่โคกหนองนา- สวนป่า ศรีขรภูมิ (๔)

        เช้าวันนี้..นัดหมายกันที่บ้านสวน ก่อนเดินทางย้อนกลับลงมา พออยู่พร้อมหน้าพร้อมตา ลุงอึ่ง ข้าราชการบำนาญวัย ๖๖ ปี อยากเล่นคีย์บอร์ด แล้วให้หลานชายเล่นกีต้าร์ ที่เก็บไว้ในถุงเก่าๆ วางเหงาๆอยู่ตรงมุมห้อง

       หลานชายผู้เป็นพลขับตลอดการเดินทาง  ก็ยินดีให้ความร่วมมือในการบรรเลง..บทเพลงเพื่อชีวิต ก่อนเล่นก็ต้องตั้งสายกีต้าร์กันก่อน..ปรับสายได้เพียง ๓๐ วินาที..สายขาดดัง…ตึ้ง…งานเข้าเลย

        หลานรีบขับรถเข้าตลาด หาร้านดนตรีอยู่พักใหญ่ จึงได้เปลี่ยนสายกีต้าร์ทุกเส้น พร้อมถุงใส่ใหม่เอี่ยม ส่งมอบให้ลุงอึ่งเป็นที่เรียบร้อย พร้อมบอกด้วยว่า…มดจำนวนมากมายเข้าไปทำรังในกีต้าร์ ลุงต้องเล่นบ่อยๆนะครับ

        ก่อนไปกราบพระ ขอกินมื้อเที่ยงด้วยอาหารเวียดนาม ที่ร้าน “อินโดจีน” ร้านอาหารในตำนานของเมืองอุบล รสชาติต้นตำรับ ไม่เป็นสองรองใคร อร่อยจริงๆ

      สองผู้เฒ่า..ลุงอึ่งและลุงชาญ นำพาลูกหลาน ไปกราบอัฐิ คุณตาวิทย์และคุณแม่พรรณี ที่วัดศรีทอง

       วัดศรีอุบลรัตนาราม เดิมชื่อวัดศรีทอง เป็นพระอารามหลวง มีพระอุโบสถที่สร้างตามแบบพระอุโบสถวัดเบญจมบพิตรฯ กรุงเทพฯ เป็นที่ประดิษฐาน “พระแก้วบุษราคัม”

        จากนั้น…ได้ไปกราบพระเจ้าใหญ่อินทร์แปลง ณ วัดมหาวนาราม หรือวัดป่าใหญ่ เคยมาเมื่อเกือบ ๒๐ ปีมาแล้ว ตอนนั้นในวัดยังพอมีร่มเงาของต้นไม้ วันนี้..ต้นไม้เริ่มหายไป กลายเป็นศาสนสถานที่สุดแสนอลังการ

      ออกจากเมืองอุบล เดินทางสู่โคกหนองนา สวนป่าศรีขรภูมิ มีพื้นที่ ๒๑ ไร่ตั้งอยู่ ณ บ้านสว่าง ต.ยาง อ.ศรีขรภูมิ จ.สุรินทร์ ห้าโมงเย็น ยังพอมีเวลาเล็กน้อย ที่จะเดินเยี่ยมชมสวนของตนเอง ที่ผมไม่ได้เดินทางมาเป็นเวลา ๕ ปีแล้ว

       เกือบ ๒๐ ปีที่ซื้อผืนนามาเป็นกรรมสิทธิ์ ่คันนาเต็มไปด้วยต้นไม้น้อยใหญ่ ส่วนที่เป็นผืนนา ยังไม่เคยทำนาเลย จึงไม่ทำให้เกิดรายได้ แต่ไร้มลพิษของสารเคมี ทุกวันนี้แบ่งปันให้ชาวบ้านเลี้ยงวัวและเดินเล่น ยกเว้น..อย่าได้ตัดต้นไม้

       ส่วนต้นยูคาลิปตัส ผมตัดขายเมื่อ ๒ เดือนที่ผ่านมา ถ้าผมไม่ตัด วันนี้บริเวณคันนา ก็คงเดินไม่ได้แน่นอน  นาหรือหญ้าทุกแปลงเหมาะเป็นอย่างยิ่งที่จะปลูกไม้ยืนต้นหรือสวนผลไม้ เพราะมีสระน้ำเล็กๆ อยู่เรียงรายตลอดแทบจะทุกแปลง

       โคกหนองนา สวนป่าศรีขรภูมิแห่งนี้ อยู่ติดคลองชลประทานขนาดใหญ่ มีน้ำอุดมสมบูรณ์ตลอดทั้งปี หากมีสะพานเชื่อมต่อไปยังหมู่บ้านต่างๆที่อยู่ใกล้เคียง ก็คงจะดีมิใช่น้อย

       พื้นที่นาหรือสวนป่า ๒๑ ไร่ รวมสระน้ำขนาดใหญ่นี้ด้วย ปลูกบัวและปล่อยปลา ชาวบ้านจะมาหาปลาหรือพักผ่อนหย่อนใจ ผมก็ไม่เคยขัดข้อง ถือว่าได้มีส่วนร่วมสร้างสิ่งแวดล้อมที่ดีแก่ชุมชน

        บันทึกภาพในมุมสวยๆ เห็นน้ำใสๆ สะท้อนแสงรำไร ใกล้ค่ำแล้วสินะ

 

       นับเป็นสถานที่ที่เกือบสมบูรณ์ มีโคกแล้ว ในหนองก็มีน้ำ ส่วนนายังไม่ได้ทำ..คิดว่าสักวันจะปลูกต้นไม้ทดแทนให้มากขึ้น ให้เป็น “สวนป่า” อย่างน้อยก็เป็นการตอบแทนคุณแผ่นดินได้ส่วนหนึ่ง

       ผมเดินดูรอบนอกแล้ว ตอนนี้ก็เลยเดินเข้าสู่ใจกลางด้านใน เพื่อสำรวจตรวจตราต้นไม้ที่ปลูกไว้เมื่อหลายปี มีอะไรหลงเหลือบ้าง ผมคิดถึงทุกวัน แบบไม่เคยคิดที่จะขาย แต่อยากให้ต้นไม้เติบใหญ่อยู่รอดและปลอดภัย

         เหมือนว่าต้นไม้กำลังเจริญเติบโตแข่งกัน ที่สำคัญยังไม่พบเห็นการทำลายป่า ของผู้ที่เข้ามาหาผลประโยชน์

       สองข้างทางมีสระน้ำ ทำให้ต้นไม้ได้รับความชุ่มชื้น พลิกฟื้นผืนดินไม่ให้แห้งแล้ง

        ต้นตะคึก…ผมนึกถึงอยู่เสมอ เห็นมาตั้งแต่ต้นเล็กๆ ตอนนี้ยืนตระหง่านสง่างามเหลือเกิน

        ต้นกันเกลา…ต้นไม้ทรงคุณค่า หายากเหมือนกัน ต้นใหญ่ใบเยอะขนาดนี้ อายุก็คงไม่น้อยแล้ว

        ต้นชมพู่….ผลิตผลผมไม่เคยเห็น วันนี้ได้มาเห็นลำต้น ทรวดทรงดีมีทีท่าว่าจะอยู่รอดแน่นอน

       มะขามป้อม…เหมือนต้นไม้ป่า สูงกว่ามะขามป้อมที่ผมเคยเห็น   

   

       มะม่วง…ต้นใหญ่แบบนี้มีหลายต้น ผลมะม่วงคงเลี้ยงชาวบ้านได้มากมายในหลายปีที่ผ่านมา

        ต้นไทรขนาดใหญ่…เดินเข้าไปถ่ายภาพใกล้ๆ รู้สึกขนลุกซู่……

        ต้นมะม่วงหิมพา่นต์…นับร้อยต้น แต่ละต้นใหญ่มาก ปลูกอยู่ในทุกแถวแนวคันนา

       ผลมะม่วงหิมพานต์…วันนี้…ยังมีให้เห็นทุกต้น วันต่อไปจะเป็นอย่างไรไม่คาดหวัง…ขอเพียงอย่าตัดต้นไปขายก็แล้วกัน

           ป้ายนี้มีความหมาย…ได้รับความร่วมมือจากชาวบ้านในชุมชนเป็นอย่างดี มีหลักฐานให้เห็น สังเกตจากไม้ยืนต้นอยู่ครบ ที่ปลูกใหม่ก็กำลังงอกงามตามกันไป

        ฟ้าใกล้จะมืดมัว….ผมไม่ใช่คนกลัว…..แต่จะอยู่รอให้ล่าช้าไปทำไม ต้องเดินทางไปพักค้างที่เมืองสุรินทร์

          กินข้าวมื้อเย็น ในเวลา ๑ ทุ่มตรง ชื่อร้านอาหาร “ยิ่่งดี” หน้าสถานีรถไฟที่คุ้นเคย…

        อาหารรสชาติดี อิ่มอร่อยอีกตามเคย ไม่แปลกใจเลยที่เห็นผู้คนและรถยนต์จอดแยู่หน้าร้านเต็มไปหมด

       กินข้าวเสร็จแล้ว จึงทราบว่าเป็นร้านอาหารของคุณพ่อ….คุณบัญชา ชุมชัยเวทย์ ผู้ประกาศข่าวช่อง ๓

        ก่อนเข้าที่พัก…โรงแรมโซริน…ขอไปเช็กอินที่ชานชลา ที่เคยผ่านมาผ่านไป สมัยที่เป็นครูศรีสะเกษ  ๓๖ ปีที่เริ่มต้นรับราชการครู ณ อีสานตอนใต้ ได้มีโอกาสได้ครอบครอง โคกหนองนา สวนป่าศรีขรภูมิ..ชีวิตนี้จะดูแลผืนดินแห่งนี้ได้มากน้อยแค่ไหน มิอาจคาดหวัง แต่ตั้งใจจะทำให้ดีที่สุด

ชยันต์  เพชรศรีจันทร์

๗  เมษายน  ๒๕๖๕

[แก้ว..อุบล จ๋วงพานิช]

ที่ดินสวยมากค่ะ ถ้าไปพัฒนาต่อน่าจะไม่ยากนะคะ

ที่ต้นไม้ไม่หายอาจเป็นเพราะป้ายห้ามบุกรุกนะคะ