ความสำคัญของการมีสัจจะ

ความสำคัญของการมีสัจจะ

 

ความสำคัญของการมีสัจจะ

ดร.ถวิล  อรัญเวศ

          คำสัตย์แล  เป็นวาจาไม่ตาย

          ความจริง ก็คือความจริง หนีความจริงไปไม่พ้น

          เพราะความลับไม่มีในโลก

          ไม้คดยังพอใช้ทำขอ เหล็กงอ ยังพอใช้ทำเคียว

          แต่คนคดอย่างเดียว ใช้ทำอะไรไม่ได้เลย

          ความมีสัจจะ จึงเป็นสิ่งสำคัญมาก มากอย่างไร

ลองพิจารณาดู

          กล่าว คือ การสอนให้คนเราพูดคำจริง ไม่โกหกหลอกลวงคนอื่นนั้น มีปรากฏทั้งใน
ศีล 5 เบญจธรรม 5 ฆราวาสธรรม 4 มรรค 8

ทศพิธราชธรรม 10  (อาชวะ ความซื่อตรง)

          คำโบราณท่านก็สอนไว้ว่า “ซื่อกินไม่หมด คดกินไม่นาน” น่าจะเป็นการเน้นย้ำ
ให้คนเรายึดมั่นในการมีสัจจะ นั้นเอง

         แม้ในวงการลูกเสือ คำขวัญของลูกเสือ ที่รัชกาลที่ 6 ทรงให้ไว้กับลูกเสือทุกคนคือ 
“เสียชีพอย่าเสียสัตย์”

          หลักธรรมของคู่สมรสหรือฆราวาสธรรม 4 ก็เริ่มต้นด้วย

สัจจะ ให้จริงใจต่อกัน

         คำฝรั่ง ภาษาอังกฤษเขาก็บอกว่า “Better Die than Lie” “ตายเสียดีกว่าโกหก”

       ทำไมมนุษย์จึงให้ความสำคัญกับ คำพูดที่เป็นสัจจะวาจาถึงขนาดนั้น

       ก็เพราะว่า การที่คนเราจะไว้เนื้อเชื่อใจกันได้นั้น คนนั้นจะต้อง

มีสัจจะ พูดจริง ทำจริง พูดจาอยู่กับร่องกับรอย

       คนพูดไม่จริงอาจจะถูกตราหน้าว่า เป็นเด็กเลี้ยงแกะก็มี เป็น

โจรก็มี เพราะมักจะมีคำว่า “สัจจะไม่มีในหมู่โจร”

 

 

            ใครก็ตามที่พูดจาไม่อยู่กับร่องกับรอย ก็จะทำให้ขาด

ความเชื่อมั่น ขาดศรัทธากับคนนั้นทันที เพราะเป็นผู้ที่มีคำพูดเชื่อถือไม่ได้

            ดังนั้น การที่เราไปรับปากใครว่าจะทำอะไร จะให้อะไร

ก็ต้องปฏิบัติตามนั้น ไม่เช่นนั้น ภัยอาจจะมาถึงท่านทันที อาจจะเข้าทองนองว่า 
“เสียน้อยเสียยาก เสียมากเสียง่าย” ก็มี

           ฉะนั้น จงทำดี มีศีลธรรม  ถือคำสัตย์

           คนพูดคำจริง รักษาสัจจะ จะทำให้เกิดความเชื่อมั่นศรัทธา ก่อให้เกิดความไว้ว่างใจ

          และจะทำให้ไม่ก่อให้เกิดความระแวงแคลงใจ

          คนที่ไม่น่าเชื่อถือ ไม่มีสัจจะ เขาก็มักจะพูดเปรียบเปรยไว้ทำนองที่ว่า

         อย่าฝากปลาไว้กับแมว  อย่าฝากเนื้อไว้กับเสือ อย่าฝากเมียไว้กับคนที่มีใจไม่ซื่อตรง

         เพราะอาจจะภถูกโดนหลอกก่อให้ความเสียหาย ความเสียใจตามมา

 

         โทษของการไม่มีสัจจะ พูดจาไม่อยู่กับร่องกับรอย นั้นคือทำให้

เป็นคนไม่น่าเชื่อถือ ทำให้เป็นคนที่ไม่มีเกียรติยศ ไม่มีศักดิ์ศรี

         ดังนั้น ใครก็ตามที่มุ่งหวังความเจริญก้าวหน้า  ก็ต้องพูดจามีสัจจะ พูดจริงทำจริงเสมอ 
พูดจริงทั้งต่อหน้าและลับหลัง

        ความสำคัญของสัจจะ คือ “ซื่อกินไม่หมด แต่คด กินไม่นาน”

คนมีสัจจะ จะประกอบอาชีพไปได้ตลอด ไม่มีวันหมดอายุ แต่ถ้า

คนไม่มีสัจจะ จะไม่สามารถประกอบอาชีพได้อย่างยืนนาน

 

       สุดท้ายขอฝากคติธรรม คำคมไว้เพื่อพิจารณา

 

 

ถูกใส่ร้าย ให้เมตตา...

ถูกนินทา  ให้นิ่งเฉย...

ถูกด่าว่าเปรียบเปรย ให้อดทน...

เพราะไม่มีคนใดที่จะไม่ถูกนินทา....

 

 

ท่านสอนไว้ว่า...จงให้ความสำคัญสิ่งใกล้ตัว...

อย่าเห็นคนอื่น ดีกว่าครอบครัว...

เพราะหากเราหมดเนื้อหมดตัว...

ก็คงจะมีแต่ครอบครัว ที่จะเห็นหัวเรา...

 

 

มนุษย์คือคนที่มีจิตใจสูง...

คนใจต่ำ ทำอะไรก็จะไม่รุ่ง...

คนใจสูง ทำอะไรก็จะรุ่งเรือง...

จงเป็นพลเมือง พลโลกที่ดี...

  

งานคือเกียรติยศ..

คนทำงานสุจริตคือผู้มีเกียรติยศ...

ไม่มีอาชีพใด เป็นอาชีพที่ต่ำต้อย...

คงมีเพียงคงด้อยค่าด้อยทัศนคติเท่านั้น...

ที่เห็นงานสุจริตเป็นสิ่งต้อยต่ำ...

  

จงมีสติแน่วแน่เมื่อเจอวิกฤตชีวิต...

จงใช้ความคิดเมือเจอปัญหาอุปสรรค...

จงรู้จักละวางสิ่งที่จะทำให้ทุกข์ใจ...

และจงจำไว้ว่าทุกปัญหาย่อมมีทางออกที่ดีเสมอ...

 

จงมีวินัยในตนเองดีกว่าให้คนอื่นมาควบคุม...

จงอย่าทุ่มสุดตัวไปกับการเล่นหวย...

เพราะ “หวย” คือ หายนะ วอดวาย และยับเยิน...

 

 

 

 

ท่านสอนไว้ว่าให้ปล่อยวางจะดี...

อยู่กับตนเองให้คิดบวก...

อยู่กับหมู่พวก ให้เมตตา...

อยู่กับปัญหา ให้หาทางแก้...

อยู่กับพ่อแม่ ให้กตัญญู...

อยู่กับผู้รู้ ให้ถ่อมตน...

อยู่กับทุกคน ให้ทำดีต่อกัน...

 

ให้กิน พอประมาณ...

ทำงาน ให้พอดี...

มีชีวิต พอเพียง...

หลีกเลี่ยงยาเสพติดให้โทษ...

อย่าโกรธตอบเมื่อเขาโกรธใส่...

รู้จักให้อภัยกันได้...

จำไว้ว่าบุญคุณต้องตอบแทน...

แค้น ต้องให้อภัย...