ลักษณะแห่งคนเขลา

ลักษณะแห่งคนเขลา

ภาษิตของพ่อ

ลักษณะแห่งคนเขลา

อินทรวิเชียรฉันท์ ๑๑

ผู้ทรามอำนาจวาง  พจน์อย่างจะข่มขู่
ไร้ทรัพย์สิกลับฟู  จิตเห่อกระหายกาม
นิสัยก็ไม่ดี  ริจะมีสหายงาม
ตกลงทำสงคราม  สิกำลังบพร้อมพรัก
ทางไกลและเปล่าเปลี่ยว  จรเดียวมิรู้จัก
เหล่านี้น่ะผู้ลัก-  ษณะเขลาและเบาเต็ง

อธิบายศัพท์

อินทรวิเชียรฉันท์ : ชื่อคำประพันธ์ประเภทฉันท์ บทหนึ่งมี ๑๑ คำ

ทราม :  เลว เสื่อม

ข่มขู่ :  ทำให้กลัว ทำให้เสียขวัญ
ป เที่ยวไป

เบาเต็ง :  จวนบ้า ไม่เต็มเต็ง ไม่เต็มบาท

ฟู :  พองตัวขึ้น ลอย ไม่จม ไม่ตกต่ำ

เห่อ :  ฟุ้งซ่าน เหิมใจ เห็นแต่แก่ยศศักดิ์

กระหาย :  อยากเป็นกำลัง

กาม :  ความใคร่ ความใคร่ทางเมถุน

จร :  ไป เที่ยวไป

เบาเต็ง : จวนบ้า ไม่เต็มบาท ไม่เต็มเต็ง

ถอดความ

คนชั่วชอบวางอำนาจใช้คำพูดข่มขู่ให้เกรงกลัว คนไม่มีทรัพย์สินชอบวางโตอวดมั่งอวดมี มีจิตใจฟุ้งซ่านมากด้วยตัณหา  คนนิสัยไม่ดีแต่อยากจะมีเพื่อนที่ดี  คนที่คิดจะทำสงครามแต่ไม่มีความพร้อมในด้านสรรพกำลัง  คนที่เดินทางไกลและหนทางเปลี่ยวเพียงลำพัง  ที่กล่าวมานี้เป็นลักษณะของคนโง่เขลาด้อยสติปัญญา

อินทรวิเชียรฉันท์ ๑๑

อินทรวิเชียรฉันท์ หรือฉันท์ ๑๑ เป็นคำประพันธ์ประเภทฉันท์ที่มีลักษณะคล้ายกับกาพย์ยานี ๑๑ ต่างกันตรงที่ต้องมีคำครุ ลหุ เป็นลักษณะบังคับเพิ่มเข้าไป  การอ่านคำประพันธ์ประเภทฉันท์จะแตกต่างจากคำประพันธ์ประเภทอื่นๆเนื่องจากการอ่านฉันท์จะต้องอ่านตามฉันทลักษณ์ ครุ ลหุ ของฉันท์แต่ละชนิด ดังเช่น อินทรวิเชียรฉันท์ข้างต้นจะต้องอ่านออกเสียงดังนี้ 

ผู้-ทราม- อำ-นาจ-วาง   พะ-จะ-อย่าง-จะ-ข่ม-ขู่

ไร้-ทรัพย์-สิ-กลับ-ฟู   จิ-ตะ- เห่อ-กระ-หาย-กาม

ดอกตะลิงปลิง

ขอบคุณภาพประกอบจากอินเทอร์เน็ต