ความซ้ำซาก..จาก ความไม่รู้..คือ ความจริงที่มนุษย์ พยายามค้นหา..นั้นคือ ความจีรัง..ยั่งยืน..ของชีวิต…
ย้อนร่องรอยอารยธรรมที่ยังปรากฏ อยู่..เป็นหลักฐาน..ที่มีเพียงแค่ สันนิษฐาน…จาก..จารึก ที่ มีอยู่เป็นอยู่ใน ณ.เวลานั้นๆ
แต่สิ่งที่ปรากฏ ณ ปัจจุบัน ขณะ มีอยู่เป็นอยู่..และดับไป….คือความเกิด แก่ เจ็บ ตาย..คงที่ในความไม่คงที่ของธรรมชาติ…ธรรม…ตาม พุทธวจน..เจ้า.
อ่านแล้ว ผมมองเห็น แก่นธรรมแห่งอริยสัจ 4 ในบันทึกนี้อย่างชัดเจน เลยทีเดียว ครับ