ธมฺมนีติ ๓๗๑ ปกิณฺณกกถา

ธมฺมนีติ ๓๗๑ ปกิณฺณกกถา

ภาษิตของพ่อ

ธมฺมนีติ ๓๗๑ ปกิณฺณกกถา

กฺวาติภาโร สมตฺถานํ  กิํ ทูโร พฺยวหารินํ
โก วิเทโส สุวิชฺชานํ  โก ปโร ปิยวาทินํ ฯ

กาพย์ยานี ๑๑

ผู้มีสามารถติด  กอปรกิจหนักก็ดูเบา
ขโมยวิ่งหนีเขา  ฤๅรู้สึกว่าทางไกล
คนมีวิชาอยู่  สู่ถิ่นอื่นจะแปลกไฉน
คนพูดน่ารักใคร่  ใครใครเห็นเป็นกันเอง

อธิบายศัพท์

สามารถ :  มีคุณสมบัติเหมาะแก่การจัดทำสิ่งใดสิ่งหนึ่งได้

กอปรกิจ :  ทำงาน

ใครใคร :  คนทั่วไปไม่เฉพาะเจาะจง

กันเอง :  เป็นพวกเดียวกัน สนิทสนมกัน

ถอดความ

คนที่มีความสามารถแม้ทำงานที่ยากลำบากก็จะสำเร็จได้โดยง่าย ขโมยที่กำลังวิ่งหนีเจ้าทรัพย์จะไม่รู้สึกเลยว่าหนทางไกล  คนมีวิชาความรู้ไปอยู่ที่ไหนก็อยู่ได้ไม่แปลกที่แปลกถิ่น  คนพูดจาดีย่อมเป็นที่รักใคร่สนิทสนมแก่ผู้ที่ได้พบเห็น

ดอกฟักทอง

ขอบคุณภาพประกอบจากอินเทอร์เน็ต