๑,๒๕๓ อาคารพระบารมี..อาคารสีชมพู

ฤดูฝนผ่านไป งานเริ่มเดินหน้า แบบว่ารวดเร็วจนน่ากลัว คนงานก็เริ่มจะน้อยลงทุกที และขาดผู้เชี่ยวชาญงานฝีมือ ผมเป็นห่วงเรื่องรายละเอียด อาจจะเป็นไปตามแบบแปลนก็จริง แต่มันจะไม่เรียบร้อย ต้องคอยเตือนคนงานให้ระมัดระวัง

ผมเขียนเรื่องราวของอาคารเรียนหลายครั้ง คงเป็นครั้งสุดท้ายที่จะบอกถึงแง่คิดมุมมองใหม่ๆที่ยังไม่ได้เล่าเป็นบันทึก จะพยายามบอกเล่าให้คุ้มค่ากับอาคารที่รอคอย และจะตอบแทนบุญคุณของอาคารเรียนอย่างไร ในวันและเวลาที่ใกล้จะเกษียณแล้วแบบนี้

เริ่มต้นจากวันที่ ๒๒ สิงหาคม ๒๕๖๐ พระบาทสมเด็จพระปรเมนทรรามาธิบดีศรีสินทรมหาวชิราลงกรณ พระวชิรเกล้าเจ้าอยู่หัว ทรงพระกรุณาโปรดแกล้าฯ ให้ผู้แทนพระองค์นำกระเช้าดอกไม้พระราชทานมาที่โรงเรียน..วันนั้นผมซาบซึ้งในพระมหากรุณาธิคุณอย่างหาที่สุดมิได้ ตัดสินใจแน่วแน่ที่จะทำงานรับใช้ใต้เบื้องพระยุคลบาท และชาตินี้จะจงรักภักดีต่อสถาบันฯและราชวงศ์ทุกพระองค์จนกว่าชีวิตจะหาไม่

ในวันรุ่งขึ้น...ผมเขียนโครงการฯขออาคารเรียนหลังใหม่จากธนาคารออมสิน ใช้แบบแปลนเก่าของ สปช.(เดิม) ที่ตรงกับบริบทและความต้องการของคณะครู คือ มีชั้นเดียว ใต้ถุนสูง มี ๓ ห้องเรียน วงเงิน ๑,๘๐๐,๐๐๐ บาท

๒ เดือนต่อมา ธนาคารออมสินได้อนุมัติโครงการฯ พร้อมส่งเช็คมาให้ ผมส่งมอบเช็คให้เขตพื้นที่การศึกษาฯ พร้อมทำหนังสือขอความอนุเคราะห์ทางเขตฯให้ช่วยทำเรื่องเอกสารการจัดจ้างทั้งหมด โดยผมต้องการให้ทางบริษัทก่อสร้างเป็นผู้ติดต่อและทำธุรกรรมการเงินกับเขตฯทุกอย่าง

๓ เดือนผ่านไป ยังหาผู้รับเหมาไม่ได้ อันเนื่องมาจากแบบแปลนอาคาร แบบนี้ราคานี้ ไม่มีใครกล้าตัดสินใจสร้าง ต้อง ๒,๐๐๐,๐๐๐ บาท ขึ้นไปเท่านั้น ทางฝ่ายนโยบายและแผนฯของเขตฯ จึงแนะนำผม ให้ดำเนินการทำแบบกรณีพิเศษ

ผมไปอ้อนวอนผู้รับเหมาที่เป็นผู้นำท้องถิ่น โดยบอกเล่าความเป็นมาเป็นไปของการได้มาซึ่งงบประมาณ และบอกความต้องการจำเป็นของอาคารเรียนบ้านหนองผือ ที่ต้องทำเพื่อลูกหลานในปัจจุบันและอนาคต

เขาใจอ่อนและยอมเดินทางไปพูดคุยงานก่อสร้างอาคารเรียนกับเจ้าหน้าที่ของเขตฯ ก่อนจะได้บทสรุปและทำสัญญา ก็มีการต่อรองบ้างเล็กน้อย โดยเขาขอลดจำนวนครุภัณฑ์ เช่น โต๊ะ เก้าอี้ และตู้เอกสาร ให้เหลือร้อยละ ๕๐ ซึ่งผมก็รับได้ เพราะนักเรียนมีน้อยและของดังกล่าว โรงเรียนก็มีบ้างแล้ว

การก่อสร้างเริ่มต้นกลางฤดูฝนของปี ๒๕๖๑ มีปัญหาอุปสรรคมากมาย ทั้งสภาพดินที่แข็ง เจาะลงไปเพื่อทำฐานรากด้วยความยากลำบาก พอฝนตกหนักติดต่อกัน คนงานที่มีอยู่น้อยก็ทิ้งงานเป็นช่วงๆ ผมผู้ซึ่งไม่มีความรู้ในการควบคุมงานก่อสร้างเลย ต้องนอนก่ายหน้าผาก เป็นห่วงโครงสร้างงานก่อสร้างในช่วงแรกที่มีความสำคัญมาก

เดือนพฤศจิกายน ๒๕๖๑ เขตพื้นที่ฯพาคณะมาตรวจงานก่อสร้างงวดสุดท้าย ได้กล่าวชมเชยว่างานก่อสร้างสวยงามดี แต่ก็ชี้ให้ผมเห็นความบกพร่องที่ไม่ได้มาตรฐานหลายจุด ทั้งขั้นบันได การฉาบปูน งานทาสี และประตูหน้าต่าง ถ้าเป็นงบประมาณ สพฐ.คงไม่ผ่านแน่นอน แต่เห็นว่าเป็นงบบริจาค ก็พอที่จะอะลุ้มอะหล่วยกันได้

อาคารเรียนจึงมีสีชมพู โดยคณะของธนาคารออมสินได้มาทำพิธีเปิด และได้มอบเงินเพิ่มเติมอีก ๒๐๐,๐๐๐ บาท สำหรับการปรับปรุงใต้อาคารให้เป็นห้องประชุม มีเวทีและห้องน้ำของครู ซึ่งตามแบบแปลนจะไม่มีให้

ทุกวันนี้...จึงเป็นที่รู้จักกันดีในนาม “อาคารออมสิน” แต่ผมจะนึกถึงคำว่า “อาคารพระบารมี”อยู่เสมอ และตั้งใจว่าปีนี้ จะปลูกต้นไม้เพิ่มเติมเพื่อให้ความร่มเย็นแก่อาคารเรียน และตั้งใจว่าจะปูกระเบื้องทุกห้องเรียน..ก่อนเกษียณอายุราชการ

ชยันต์ เพชรศรีจันทร์

๒๘ มกราคม ๒๕๖๕