๑๓๔. ความสุขกับงาน..วันส่งท้ายปี ๒๕๖๔
ความสุขกับงาน..วันส่งท้ายปี ๒๕๖๔
ชีวิตและงานเดินทางมาถึงวันสุดท้ายของปี ไม่มีอะไรดีเท่ากับให้เวลากับตัวเอง อยู่ที่โรงเรียนแบบโดดเดี่ยว แต่ไม่เดียวดาย เพราะมีงานเป็นเพื่อนอย่างเช่นเคย
ขณะที่ทำงานอย่างมีสติ ระลึกรู้..และขอบคุณชีวิตจิตใจ ที่อยู่รอดมาได้อีก ๑ ปี
กำลังจะก้าวข้ามผ่านปี ที่อยู่มาอย่างยากลำบาก อันเนื่องมาจากสถานการณ์ที่เต็มไปด้วยโรคภัย
แต่ถึงกระนั้น ก็ยังสามารถทำงานได้อย่างหลากหลาย ใช้เวลาผ่านไปแต่ละวันอย่างคุ้มค่า ด้วยหน้าที่และความรับผิดชอบ และสิ่งหนึ่งที่ควรค่าแก่การจดจำก็คือ เป็นปีที่เจ็บป่วยน้อยที่สุด
ถึงอย่างไรจะต้องไม่ลืม อายุที่ย่างเข้าสู่ ๖๐ ปี มีความไม่แน่นอนเกิดขึ้นได้เสมอ จึงไม่ควรพลั้งเผลออยู่ในความประมาท ความพอดีและพอเพียงจึงต้องท่องจำอย่างขึ้นใจ
ไปโรงเรียนวันนี้..ก็มีแต่เรื่องเก่าเวลาเดิม เพิ่มเติมคือการใส่ปุ๋ยบำรุงดิน เพื่อให้พืชผักเจริญเติมโตอย่างสมบูรณ์ เหมือนกับชีวิตของคนเรานั่นเอง ที่ต้องเรียนรู้ ดูแลและพัฒนาตน ทั้งร่างกายและจิตใจ
ในความเงียบงันและสงบเย็น หัวใจรู้สึกเปี่ยมสุข ไม่ต้องประสบพบเจอความพลุกพล่าน งานตรงหน้าช่างสวยงามเหลือเกิน เมื่อได้นำหินเกล็ดเม็ดสะอาด มาเททับบริเวณถนนหน้าอาคารเรียน ที่ร่มรื่นจากต้นพิกุล ต้นไม้ในตำนาน ที่ดูเหมือนจะสูงใหญ่ขึ้นทุกวัน
ใกล้เย็นย่ำเข้าไปทุกที ยังพอมีเวลาให้คิดทบทวน กับเวลาของวันหยุดที่เหลือ จะต้องสะสางและสร้างสรรค์ “สิ่งแวดล้อม”ใหม่ๆให้โรงเรียน ต้อนรับวันขึ้นปีใหม่ที่จะมาถึง เริ่มต้นอีกครั้งหนึ่งกับงานที่ชอบ ความสุขที่ใช่ และขอบคุณที่เป็นเพื่อนที่แสนดีตลอดมา
ปีเก่ากำลังจะผ่านไป ได้ทิ้งข้อคิดไว้ให้เตือนตน “จงมีความสงบใจพอ ที่จะหาความสุขด้วยตนเอง โดยไม่ต้องหาความสุขจากภายนอกได้”
ชยันต์ เพชรศรีจันทร์
๓๑ ธันวาคม ๒๕๖๔
ใน ด้วยรักและศรัทธา พัฒนางาน..ชีวิต เส้นทางผลสัมฤทธิ์ บันทึกไว้..ให้รื่นรมย์
