ชีวิตที่พอเพียง ๔๑๒๑. สดชื่นจากฝูงผีเสื้อ

ชีวิตที่พอเพียง ๔๑๒๑. สดชื่นจากฝูงผีเสื้อ     

วันที่ ๒๘ และ ๒๙ พฤศจิกายน ๒๕๖๔ ผมนั่งอ่านและเขียนหนังสือที่ระเบียงบ้าน    ทอดสายตาออกไปทางหน้าบ้านเห็นฝูงผีเสื้อจำนวนราวๆ สิบตัวบินว่อนอยู่    ในท่ามกลายสายดอกพญาสัตบรรณที่ร่วงลงมาเป็นระยะๆ     เป็นทัศนียภาพที่ให้ความสดชื่นยิ่งนัก    สดชื่นด้วยธรรมชาติของแมลงและแมกไม้    เป็นความสุขที่ไม่ต้องซื้อหา     

เพราะบ้านผมไม่ฉีดยาฆ่าแมลง   สัตว์และแมลงที่อยู่ในดินและตามต้นไม้จึงอยู่ได้อย่างสงบสุข ไม่ถูกรบกวน    ยิ่งมีต้นไม้ใหญ่อยู่ราวๆ สิบต้น ยิ่งช่วยเพิ่มระบบนิเวศที่เอื้อต่อแมลงและสัตว์อื่นๆ    ตกกลางคืนคางคกตัวอ้วนก็ออกมาหากิน    บางครั้งก็เห็นงูเขียวออกมาซุ่มดักจับเหยื่อ   

เรื่องนกนานาชนิด ผมเล่าแล้วเล่าอีก    จึงขอไม่เล่าซ้ำในคราวนี้    ตกกลางคืนจิ้งหรีดก็ออกมาบรรเลงเพลงธรรมชาติ    โดยเฉพาะที่ใกล้ๆ ห้องน้ำติดกับห้องนอน    และบางตัวน่าจะขึ้นมาบรรเลงในห้องน้ำด้วย แต่ไม่เห็นตัว    ถ้าเป็นฤดูฝนก็จะมีเสียงกบเขียดคางคกอึ่งอ่างประสานดนตรีธรรมชาติดังลั่นมาจากอ่างน้ำในบ้านลูกสาว  และจากพื้นที่ลุ่มหลังบ้าน   

ปีนี้ต้นพญาสัตบรรณในบ้านผมออกดอกแล้วเป็นรอบที่ ๒    โดยรอบแรกเริ่มบานวันที่ ๒๓ ตุลาคม    รอบสองเริ่มบานวันที่ ๒๓ พฤศจิกายน    รอบสองนี้ดอกดกเต็มต้น    จะรอดูว่ามีรอบที่สามหรือไม่    วันนี้ ๒๙ พฤศจิกายน ดอกร่วงลงมาเต็มลานซีเมนต์    ตกค่ำส่งกลิ่นหอมตลบอบอวล    แต่ลูกสาวบอกว่าเหม็นคลุ้ง     สำหรับผมแล้วความงามอยู่ในทุกสภาพ ทั้งตอนเห็นดอดสีออกโทนขาวเต็มต้น ตอนได้กลิ่น  ตอนดอกร่วงหล่น  และตอนดอกร่วงเกลื่อนพื้นซีเมนต์     ให้ความสดชื่นในทุกขั้นตอน   แถมยังกวาดดอกเอาไปใส่โคนต้นไม้ทำปุ๋ยได้อีก   

กำลังนั่งเขียนบันทึกนี้ ก็มีแมลงภู่ตัวโตบินมาเยือน    บินวนรอบเดียวแล้วบินจากไป    นับเป็นแมลงที่นานๆ จะพบสักครั้งหนึ่งที่บ้านปากเกร็ด   แต่สมัยเด็กที่บ้านชุมพร แมลงภู่อยู่บ้านเดียวกับเรา    เขาเจาะรูเข้าไปในไม้ที่เป็นขื่อแปของบ้านเรา ทำเป็นบ้านอยู่ของเขา   

แมลงอีกชนิดหนึ่งที่อยู่ร่วมบ้านสมัยเด็กกับผมที่ชุมพรคือ แมลงหมาร่า     เขาเอาดินเหนียวมาสร้างรัง ให้ไข่และลูกน้อยอยู่พร้อมเหยื่อสำหรับเป็นอาหาร    ตามขื่อแปของบ้านจึงมีรังหมาร่าหลายรัง ทั้งรังใหม่และรังเก่า    โดยเราไม่เคยไปรบกวนเขา   

ชีวิตที่อยู่กับธรรมชาติให้ความสุขยิ่งนัก 

วิจารณ์ พานิช

๒๙ พ.ย. ๖๔