ธมฺมนีติ ๓๕๙ ปกิณฺณกกถา
ภาษิตของพ่อ
ธมฺมนีติ ๓๕๙ ปกิณฺณกกถา
เสเล เสเล น มณิกํ คเช คเช น มุตฺติกํ
วเน วเน น จนฺทนํ ฐาเน ฐาเน น ปณฺฑิตํ ฯ
อันว่าดวงมณี ฤๅจะมีทุกภูผา
กับอีกแก้วมุกดา ก็บ่มีทุกช้างมัน
ไม้จันทน์อันหอมยิ่ง ฤๅมีสิงทุกไพรสัณฑ์
บัณฑิตก็เหมือนกัน ใช่จะมีทุกที่ทาง
ถอดความ
อัญมณีไม่มีอยู่ที่ภูเขาทุกลูก มุกดาหารไม่มีประดับที่ช้างทุกเชือก
ไม้จันทน์หอมไม่มีในป่าทุกแห่ง เช่นเดียวกับบัณฑิตไม่มีอยู่ทั่วไป
อธิบายศัพท์
บัณฑิต : ผู้มีปัญญา นักปราชญ์
มุกดาหาร : หนึ่งในสัตรัตน์ แก้วอันมีค่า ๗ ประการของกษัตริย์ ได้แก่ ทอง เงิน มุกดาหาร ทับทิม ไพฑูรย์ เพชร และแก้วประพาฬ ช้างพระที่นั่ง หรือช้างสำคัญในพระราชพิธีจะตกแต่งด้วยคชาภรณ์ที่ทำขึ้นจากสัตรัตน์
ไม้จันทน์หอม : ไม้เนื้อหอมใช้ในพระราชพิธีสำคัญแต่โบราณ
ดอกบัวหลวง
ขอบคุณภาพประกอบจากอินเทอร์เน็ต
ไม่มีความเห็น