…ความรัก และความปรารถนาดีต่อกัน…ทำให้ชีวิตเดินไปข้างหน้า

…ช่วงนั้นเริ่มทำอาหารกินเองในบ้าน…ช่วยลดความเครียด ความหวาดระแวงลงได้บ้าง

…ความกดดันจากภาวะวิกฤติโรคระบาด ครั้งแล้วครั้งเล่า…แต่ด้วยความรัก และปรารถนาดีต่อกัน …ทำให้ชีวิตเดินไปข้างหน้า…

…ในเดือนกันยายน 2020 การแพร่ระบาดรุนแรงขึ้น ถึงระดับ 3 …การควบคุมด้วยการออกข้อจำกัด restrictions การแพร่ระบาดของเชื้อโรคCOVID-19 มากขึ้นมีการจำกัดให้คนอยู่บ้านใครบ้านมัน ห้ามพบปะบุคคลนอกครอบครัว คนในครอบครัวมาหาไม่เกิน5คน ไปไหนมาไหนต้องไปกับคนในครอบครัวไม่เกิน2คน…เข้าไปซื้อของ ติดต่องานในพื้นที่จำกัดครั้งละไม่เกิน2คน …ร้านอาหารเข้าไปนั่งได้ไม่เกิน5คน…จัดที่นั่งโต๊ะเว้นโต๊ะ…ช่วงนั้นลุงก็ขยันชวนไปกินข้าวนอกบ้านประจำ…ป้าก็เตรียมกระดาษ และสเปรย์แอลกอฮอล์ไว้เช็ดมือ เช็ดเก้าอี้ และโต๊ะ ห้องน้ำที่ร้านอาหารป้าไม่เข้า และห้ามลุงเข้าด้วย …ต่อมาสถานการณ์คลี่คลายลงบ้าง …ข้อจำกัดของรัฐก็ผ่อนคลายลง เพื่อนฝูงมาสังสรรค์ได้ไม่เกิน10คน…จนถึงเดือนพฤศจิกายน เป็นวันเกิดของลุง…เป็นปีแรกที่ไม่มีแม่ เพราะทุกปีแม่ของลุงจะเป็นคนเลี้ยงวันเกิดให้… ป้าจึงทำหน้าที่แทนแม่…สมกับคำเปรียบเทียบที่ว่ามีเมียเหมือนมีแม่…ป้าจัดงานวันเกิดให้ลุงโดยสั่งอาหาร และเชิญเพื่อนมาสังสรรค์ฉลองวันเกิดที่บ้านให้ลุง …เพื่อนที่เชิญมาป้าก็สอบถาม คัดกรองประวัติมาอย่างดี มีสุขภาพแข็งแรงทุกคน…หลังจากนั้นจนถึงเดือนธันวาคม ทางเมืองมีข้อจำกัดที่เข้มมากขึ้น เพราะมีการแพร่ระบาดของโรคอย่างหนักคนติดเชื้อทั้งรัฐAlberta วันละสองหมื่นกว่าก็มี…ป้าชวนลุงจัดตกแต่งต้นคริสต์มาส ออกไปซื้อของขวัญมาห่อเอง จัดในบ้านเสร็จก็ออกไปจัดตกแต่งที่สวนสาธารณะใกล้บ้านอีก …ช่วงนั้นเริ่มทำอาหารกินไเองในบ้าน บางทีก็ซื้อแบบปรุงเสร็จ แล้วมาอบเอง …ซึ่งช่วยลดความเครียด ความหวาดระแวงลงได้บ้าง จากการที่ออกไปไหนไม่ได้…