ปะเตี๊ยะ EP.1 : ศาสตราจารย์ ดร.วิทยา เงินแท้ กินข้าวป่า ปลูกมะนาว

จำเดิมแต่การซื้อที่ดินแปลงใหม่ของผมที่บ้านโนนเรือง ตำบลบ้านค้อ และทำการปรับปรุงพื้นที่ เคลียริ่ง และตกแต่งให้สวยงามให้เป็นไปตามสภาพพื้นที่และแผนการใช้ประโยชน์ ซึ่งดำเนินการมาเรื่อย ๆ ถางป่า ปรับดิน ถมสระ จนเป็นรูปเป็นร่าง ใกล้แล้วเสร็จ  จึงได้ถือโอกาสชวนและนัดหมาย ศาสตราจารย์ ดร.วิทยา  เงินแท้ เพื่อไปทานข้าวป่า หาเรื่องคุย

ผมจึงได้นัดหมาย นัดแนะกับ อ.พงษ์ เฉลิมพล แสงแก้ว และ ดร.แจ้ กฤษฎางค์ เสนาวงษ์ ว่าจะ “ถวายเพล” ตามประสาที่เราใช้หยอกเอินกันในสายวัดสายสหธรรมิก... ก่อนวันจริง อากาศร้อน อบอ้าว แทบจะทะลุ 40 องศาเซลเซียส ท่านศาสตราจารย์ให้ความเห็นว่าอาจจะขอยกเลิกและเลื่อนการพบปะไปก่อน เพราะอากาศร้อน เกรงจะป่วยได้หาก “ออกแดด” .... ผมจึงได้กระเซ้าไปว่า อ.พงษ์ เตรียมภัตตาหารเพลเรียบร้อยแล้ว เห็นควรที่เจ้าประคุณสมเด็จ ฯ ต้องเสด็จไปเพลนะขอรับ....  กำหนดการจึงคงเดิม ไม่เปลี่ยนแปลง ออกเดินทาง 11.00 น. เพื่อไปทานกลางวันที่ทุ่งนา ผมจึงถือโอกาสชวนปิยะและคุณกันย์มังกรไปร่วมมื้อกลางวันด้วย

อาจารย์พงษ์ ไม่ได้เตรียมอาหาร จึงโอนทรัพย์ส่วนหนึ่งมาให้เป้นค่าอาหารกลางวันของทุกคน... เราจึงนัดหมายเพื่อแวะซื้อมื้อกลางวันระหว่างทางไปป่า... ขณะไปถึง อากาศที่นาก็อบอ้าวสุด ๆ  แต่เราก็ไม่หยุดภารกิจ จึงพากันตระเตรียมอาหาร แต่ศาสตราจารย์ก็ดูจะตื่นเต้นกับการเดินชมที่ทางท่ามกลางอากาศและแสงแดดที่แผดเผา เดินไปถึงที่นาของ อ.พงษ์ ก็ได้โอกาสปลูกไผ่ 2 กอ เพื่อเป็นสิริมงคลแก่เจ้าของที่ สอบถามนั่นโน่นนี่จนพอใจ จึงเข้าร่มชายคาเถียงนาน้อยของป้าโส  เพื่อ “เพล” ก่อนที่จะพากันปลูกมะนาว 1 ต้น ท่ามกลางลมฝนพัดกระหน่ำ ให้พอได้เอาลงหลุม ไม่ทันได้เรียบร้อยดีก็ต้องวิ่งหนีไปหลบใต้ชายคาเถียงนาดั่งเดิม....ฝนเจ้ากรรม มาพอให้ได้เปียกเสื้อ แต่ดินยังไม่ทันชุ่ม เมฆฝนก็สลายหายไป ทิ้งไว้แต่แดดและไปอุ่น...จังหวะเดียวกันพี่ครรชิต พี่นุช และน้องต้อม ไตรวุฒิ ก็เดินทางมาสมทบ กะจะมากินข้าวป่าด้วยกัน เดินชมทุ่งชมสวนแบบเร็วพลัน เมฆฝนก้อนใหญ่ก็มา ทำให้บรรยากาศดูกร่อยไป ยังไม่ทันได้เจรจาปราศรัยกันมากนัก

วันนั้นศาสตราจารย์ ดร.วิทยา จึงทานข้าวอร่อยเป็นพิเศษ อาจเพราะสามสาเหตุ (ที่ผมแอบคิดเอง) หนึ่ง นานทีปีหนจะได้ออกมาทานข้าวนอกพื้นที่ โดยเฉพาะการกินข้าวป่า เปลี่ยนบรรยากาศบ้าง สอง อาจเพราะหิวข้าวมากเพราะล่วงเลยเวลาเพลมาพอสมควรจากการเดินชมสวนชมนกชมไม้ สาม ตอนทานข้าวอยู่ผมก็แซวว่าวันนี้ทำไมกินเยอะเป็นพิเศษ ก็ได้คำตอบว่า ไม่ได้กินส้มตำนานมากแล้ว ....ก็คงจะสมใจจากการได้กินข้าวป่าเพลกลางนา ตามศรัทธาแห่งสาธุชนคนกลางมอ

...ผมไม่แน่ใจนักว่าการเดินทางไปชมสวนกินข้าวป่าเดินดูนาในครั้งนี้ จะเกิดผลอย่างไรบ้าง อาจไม่ได้ทำให้เกิดมรรคผลหรือมีอิทธิพลพอจะเปลี่ยนโลกได้ แต่คงเป็นกำลังใจของชาวสวนชาวนาและกัลยาณมิตรที่ได้พบปะพูดคุย สนทนา และเป็นกิจกรรมที่แปลกแหวกไปจากวัตรปรกติของหลายคน... จึงบันทึกไว้แต่เพียงความทรงจำ ว่าครั้งหนึ่งได้กินข้าวป่า ชมนา ปลูกมะนาวและกอไผ่ร่วมกัน วันเสาร์ที่ 15 พฤษภาคม 2564

มะนาวและกอไผ่ก็คงเติบโตตามกาลเวลา....พวกเราก็เริ่มเข้าสู่วัยชราตามติดกันไป

21 พฤษภาคม 2564