“พ่อ สั่ง ไว้”

“พ่อ สั่ง ไว้”นายอานนท์ ภาคมาลี (คนหาปลา ข้าราชการบำนาญ)“พ่อ สั่ง ไว้ เป็นเรื่องจริง” กรุณาอ่านให้จบแล้วคิดตามพ่อบอกว่า : ถ้าพ่อตาย ไม่ต้องสวดเทศน์อภิธรรมนะเราถามว่า ทำไม่ไม่สวดแหล่ะ…..?
พ่อบอกว่า : “สวดอภิธรรม คือการสวดเพื่อให้คนเป็นได้รู้จักธรรมมะ ได้สำนึกการใช้ชีวิตว่า “อย่าประมาท” แต่ สมัยนี้ต่อให้เทศน์ 100 วัน ก็ไปนั่งคุยกัน ก้มหน้าดูแต่โทรศัพท์ สู้ให้พระสงฆ์ท่านได้พักผ่อนดีกว่า หรือขัดไม่ได้จริงๆ คือสวดแค่ 1 คืน แล้วเผาเลย…..เราถามต่อว่า แล้วลูกหลานจะมาทันเผาหรือ?พ่อบอกว่า : การเผาศพนั่นเป็นหน้าที่ของสัปเหร่อ ส่วนลูก หลาน ญาติพี่น้อง คือผู้ร่วมพิธี และถ้าเข้าคิดถึงเรา “ให้เขามาหาตอนยังไม่ตาย” ตอนที่พ่อมีชีวิตอยู่จะได้รู้สึกถึงความรักและกตัญญูของลูกหลาน ของญาติพี่น้อง พอได้ชื่นใจหากตายแล้ว ไม่จำเป็นต้องมาก็ได้ ลำบากกันเปล่าๆ มีอะไรที่จำเป็นต้องทำ ก็ทำต่อไป และการมางาน คนอยู่ก็ต้องลำบาก ยุ่งยากการดูแลต้อนรับอีก เรายังสงสัย และคนที่เราเคยไปช่วยงานเขาแล้ว เขาอยากกลับมาช่วยงานเรา คืนบางแหล่ะ หรือคนที่รู้จักที่นับถืออยากมาร่วมทำบุญกับพ่อแหล่ะ? พ่อบอกว่า : เวลาที่เราแบ่งปันให้คนอื่น ทำความดี อย่าหวังถึงสิ่งตอบแทน หรือ คาดหวังว่าเขาต้องกลับมาตอบแทนเรา การให้ ก็ ให้ทำตามกำลังเราให้แล้ว คือการได้ฝึกจิตใจเมตตาให้ละซึ่งกิเลส ความอยากต่างๆ สำหรับคนที่รู้จักอยากทำบุญถวายพระร่วมกับพ่อ ให้เขาเอาส่วนนั้น ทำกับพ่อ แม่ หรือบุพการี ถ้าไม่มีก็ไปมอบที่วัด หรือกับผู้ยากไร้ หรือที่ไหนก็ได้ และการอ่านประวัติ ก็ไม่จำเป็น ต้องสรรหาคำมาบอกเล่าคุณงามความดี ให้เสียเวลาเผา เดี๋ยวจำค่ำมืด กว่าจะได้เก็บกระดูก เพราะที่ผ่านมาและนับจากนี้ พ่อจะสร้างคุณค่าทำความดีไว้กับแผ่นดิน ด้วยการปลูกต้นไม้สร้างป่าและธรรมชาติ เป็นอนุสรณ์ ให้บอกประวัติของพ่อเองเราหมดคำถาม แต่มีกำลังเพิ่มขึ้น ที่จะช่วยพ่อสร้าง และฝากชีวประวัติพ่อไว้ในแผ่นดินพ่อบอกว่า : การทำดีกับใครนั้น อย่าไปหวังสิ่งตอบแทน หรืออย่าไปคาดหวังเพื่อให้คนนั้นทำดีกับเราคืน แต่ให้ทำออกมาจากใจของเราจริงๆ แค่นั้นก็พอ จงจำไว้ว่า มือผู้ให้ย่อมอยู่สูงกว่ามือผู้รับเสมอ